Een paar dagen geleden was Fons aan het appen met een vriendin in Otautau. We zouden elkaar het komende weekend treffen, maar er kwam wat tussen dus dat werd afgezegd. De laatste woorden: dan maken we gewoon een nieuwe date.
Onze volvo begint steeds meer kuren te krijgen. En omdat het inmiddels al een dame op leetfijd begint te worden, besloten we uit te kijken naar een ander vervoersmiddel. Fons had een geschikte auto gezien op internet, die bij een dealer in Invercargill stond. Dus op zijn vrije dag zijn we de auto ingesprongen om te gaan kijken.Daarna zouden we gezellig samen lunchen, iets waar we niet vaak tijd voor hebben. Helaas was de bewuste auto al verkocht. en nee, we wilden niet naar ene ander auto kijken. We wilden DIE auto. We hadden nog meer dingen te doen en reden naar de volgende winkel. toen we daar een parkeerplek indraaide, parkeerde op hetzelfde moment onze vriendin daar een plek tegenover ons op!
Dus besloten we meteen maar even samen koffie te drinken in een cafeetje verderop. Teruggekomen daarvan gingen we dan eindelijk onze boodschappen halen. In de winkel kwamen we een kennis uit Tapanui tegen. Die was een dag uit met haar familie.
Toen we klaar waren in de winkel, besloten we ergen lekker te gaan lunchen.
Maar onze volvo had andere plannen. Die deed niets meer.
Noppes.
Gelukkig waren de dames uit Tapanui nog op het parkeer terrein. Die hadden nog plek voor 1 persoon, dus in ieder geval zou een van ons weer thuis komen. Maar omdat die ook nog andere plannen hadden, hadden we afgesproken dat ze mij of Fons zouden oppikken op weg naar huis. Snel onze vriendin uit Otautau gebeld. Die zou ons tot Gore kunnen brengen.
Mooi. Nu de auto nog. Fons belde met de garage uit Tapanui, om advies in te winnen. Die deden zaken met een garage uit INvercargill. Hij maakte even een telefoontje en 5 minuten later hoorden we, dat die monteur zou komen kijken. En de garage was toevallig recht tegenover de plek waar wij geparkeerd stonden!
Terwijl we wachtten op de monteur, reed er naast ons een auto weg. Dat was de auto die wij hadden willen kopen!
De monteur die ons uiteindelijk hielp, bleek een oom te hebben wonen in Tapanui. Of Fons die toevallig kende?
Na een snelle blik bleek , dat er iets mis was met onze accu. Dus met een reserve batterij en startkabels stond een paar tellen later de volvo te draaien. Advies was wel, om de motor niet meer uit te zetten, omdat we dan weer in deze lfde situatie zouden belanden. Niet samen ergens gaan lunchen, maar meteen terug naar Tapanui dus.
Alle hulptroepen werden op de hoogte gesteld en we zijn met samengeknepen billen naar huis gereden. Want ineens had de auto besloten om mee te doen met het lichtjesfeest en schenen er vrolijk allemaal lampjes op het dashbord.
We zijn heelhuids aangekomen. De volvo staat bij de garage om weer opgelapt te worden en wij kijken nu een stuk intensiever op het web , op zoek naar een andere auto. Onze eisen zijn niet zo hoog: niet te groot, hij moet werken en niet zomaar lampjes laten branden die we niet willen.
Klinkt niet gek, toch?
Kijk, ik geloof niet in toeval. Dit heeft allemaal zo moeten zijn denk ik. Maar dan ga ik meer nadenken en raak ik helemaal in de war.
Als dit nu een teken was van het universum, wat moeten wij er dan uit leren? Dat zo'n soort auto een goede keuze is? Of dat de volgende keer de volvo op een enorm ongelegen moment ermee stopt ( dit was een laatste waarschuwing)? Dat we gewoon snel een auto moeten kopen? Of juist dat merk? Dat we enorm veel geluk hadden en dat we op dat moment een lot hadden moeten kopen? Dat we altijd op vrijdag naar Invercargill moeten? Dat samen lunchen zou kunnen leiden tot een echtscheiding waar we dus net van behoed zijn?
Ideeeen en suggesties zijn welkom hoor, ik weet het even niet!
