Milford Sound

Op mijwas n verlanglijstje stond al een hele tijd Milford Sound. Mensen uit de hele wereld komen kijken naar dit fjord en wij wonen hier nu al ruim twee jaar en zijn er nog nooit geweest. Tijd om daar dus verandering in te brengen. En omdat kinderen in de schoolvakanties gratis met de boot mochten zijn we als echte Nederlanders dus op pad gegaan de afgelopen week. Onze uitvalbasis was Te Anau. Daar zouden we de nacht ervoor en erna blijven slapen.

Vrijdagochtend om 10 uur zaten we in de auto. vanaf Te Anau ( spreek uit: tiejanau) is het nog twee en een half uur rijden naar Milford Sound. En met heel veel mooie stukjes onderweg hadden we genoeg tijd om erheen te rijden.

De rit is al de moeite waard, de boottocht in Milford Sound was ook bijzonder mooi. Zeker omdat de bergtoppen nog bedekt liggen in een laagje sneeuw.

Hieronder een kleine impressie: geniet!

Mirror Lakes: klein meertje met waanzinnig mooie weerspiegeling

Wachten voor de Homer Tunnel: een met de hand gemaakte tunnel door de bergen heen, eenrichtingsverkeer

Onderweg naar de tunnel toe mochten we nergens stoppen wegens lawinegevaar: veilig gevoel....

Eerste aanblik van Milford Sound, met in de verte een schip dat aan komt varen

Bijschrift toevoegen

Als je goed kijkt zie je de bussen met toeristen die ook terugrijden... vakantie verkeer op de weg!

... maar toen die eenmaal voorbij waren was er niet zoveel verkeer meer over.....

Rijbewijs

Ons NZ rijbewijs was inmiddels wleer 10 jaar oud: tijd om te vernieuwen!
Maar waar laat je dat doen? In Tapanui  hebben we wel een gemeentehuis/bibliotheek, maar daar kun je niet je rijbewijs vernieuwen.

Ik zag mijn geest alweer dwalen: dat zou wel weer iets van twee uur rijden worden op een van de zeldzame dagen dat Fons en ik samen vrij zouden zijn door de week. Maar dankzij google kwamen we er al snel achter, dat het ook gewoon hier in Gore zou kunnen. Kijk, een half uurtje rijden is mooi te doen.

We moesten naar het kantoor van de AA, de kiwi variant van de ANWB. Het kantoor zat aan de hoofdstraat waar ik iedere keer overheen ging als ik naar mijn werk reed, dus dat moest geen probleem opleveren.
Dacht ik....
Want als ik er zes keer per week langsreed, waarom was het me dan nooit eerder opgevallen?

Op die vraag kregen we later op de dag antwoord. We hadden het adres op zaken en togen vol goede moed op pad. We moesten uitkijken naar een geel met zwart uithangbord, dat  zijn immers de kleuren van de AA. Helder, toch? Maar nadat we het bewuste stukje een keer of wat op een neer hadden gereden hadden we nog niets gevonden. Geen geel met zwart bordje, geen aanwijzingen, gewoon niks.

Uiteindelijk besloten we bij een bezinestation hulp te vragen. Het is ons wel vaker overkomen, dat op internet er alles nog open en werkend uitzag, maar dat op de plaats van bestemming er niets meer was te vinden. Winkeld die gesloten of verhuisd waren, of andere winkels die in die plaats hun spullen verkochten; alles al een keertje gezien.

Dus op het ergste voorbereid ( toch twee uur rijden voor een nieuw rijbewijs) liep ik richting het kantoor van het bezinestation. en daar stond het: rijbewijs vernieuwen binnen. Nog steeds erg voorzichtig liep ik naar binnen, waar mijn gematigde enthousiasme al snel omsloeg in heuse euforie.
Want achter de kassa's van het benzinestation was een heuse balie van de AA! Met rijbewijsvernieuwingen!

Fons en ik moesten wat papieren invullen en onze foto's werden er meteen gemaakt.  Dat scheelde weer. Maar toen...
Toen bleek, dat het Gore kantoor geen beschikking had over een mooi print-je-rijbewijs-terwijl-je-wacht-machine.
Onze spulletjes moesten opgestuurd worden en dan zouden we ons nieuwe rijbewijs met de post opgestuurd krijgen. Ons oude rijbewijs moesten we inleveren. Maar zonder rijbewijs mag je de rweg niet op.
Ik was erg benieuwd naar de kiwiw oplossing voor dit probleem. En dat was anders dan ik had verwacht.

Heel vroeger, nog voor de pin apparaten enzo, konden mensen in  NL een cheque uitschrijven  in plaats van cash te betalen. Nu hebben ze  hier in NZ die cheques nog steeds. En dat was ook precies wat die mevrouw van de AA deed. Op een speciaal cheque boekje schreef ze voor ons allebei een soort cheque uit ter waarde van een tijdelijk rijbewijs. Een paar weken geldig, want tegen die tijd zou ons nieuwe rijbewijs wel met de post gekomen zijn.

Wel gek hoor, met een sloom papiertje op zak week op pad gaan, maar he, als het werkt, dan werkt het. En inderdaad, na anderhalve week wachten werd ons nieuwe rijbewijs keurig in de brievenbus gestopt. Niet aangetekend ofzo. Gewoon, met de gewone post.

Dus nu sta ik weer met een gezellige nieuwe vreselijke foto op mijn nieuwe rijbewijs en mag ik hier weer 10 jaar mee door NZ  rondtoeren.

Hoe het NZ rijbewijs eruit ziet? Het is een pasje, net als in NL. Dat was het 10 jaar geleden ook al.
En wat nou als ik mijn NL rijbewijs wil verlengen? Dat kan, maar dan moet ik weer de paierwinkel in waar iedereen zo dol op is. Ik heb nog steeds last van hoofdpijn die de NL belastingdienst bij mij heeft bezorgd ( aangifte 2012 is nog steeds niet rond), dus om nu weer formulier Enummerzoveel in te vullen en orginelen van bewijs van uitschrijving..... gelukkig heb ik nog even de tijd.... Ik neem er alvast maar een paracetamol op!

Cheeserolls

Iedere streek heeft zo zijn eigen gerechten of lekkernijen.
Dat is hier in NZ niet anders. In Southland hebben ze de beroemde cheeserolls. Die eet je voornamelijk in de winter met een kop soep.
De karateclub verkocht ze het afgelopen jaar als fundraiser. Ik had er twee dozijn besteld en ze waren lekker. Maar ik had de arrogantie om te denken dat ze nog lekkerder konden, dus ben ik de keuken weer ingedoken ( je moet toch wat met al die vrije tijd, nietwaar!).

Eerst even een kleine uitleg. Cheeserolls zijn opgerolde witte boterhammen, besmeerd met een kaasmengsel dat bestaat uit kaas, room, uien, evaporated melk ( dat is melk uit een blik, weer wat nieuws...) en uiensoeppoeder uit een zakje.
Sommige recepten stoppen er mosterd bij, of slagroom, maar de basis blijft hetzelfde. Het heeft een idee van een tosti kaas, maar dan anders....kaas met room en uiensoep zeg maar, een hele voor de hand liggende combinatie die iedereen vast wel eens een keertje heeft geproefd.

Omdat ik de rauwe uien erg overheersend vond smaken, heb ik die eruit gelaten en wat slagroom toegevoegd. Het eindresultaat: lekker!!

kaasmengsel op de witte boterham....

broodjes in drieen vouwen en in de folie verpakt in de vriezer doen: klaar!

Ik heb twee broden besmeerd,  de broodjes per 6 verplakt en in de vriezer gestopt. ik had nog wat smeersel over en dat hebben we geprobeerd op brood te smeren als een smeerkaas. Maar het mengsel was veel te dik. Wat mij weer op een ander idee bracht. Wat als ik nu extra slagroom zou toevoegen? Dan zou het gehele mengsel makkelijker smeerbaar zijn en had ik zelfgemaakte smeerkaas voor een fractie van de prijs dat ik het nu moest bestellen via een webwinkel!

Bij mijn volgende ronde boodschappen doen stopte ik dus opnieuw een grote hoeveelheid geraspte kaas, blikjes melk, slagroom  en poedersoep in mijn karretje.

Het is me gelukt! Het enige nadeel is wel, dat we nu met een mega hoeveelheid smeerkaas zitten in huis, omdat het recept was voor een grote hoeveelheid.

Dus nu eten we 's morgens twee boterhammen met smeerkaas, er gaat brood met smeerkaas mee naar school en werk en als we thuis zijn, promoot ik de smeerkaas met volle overtuiging ( rijk aan calcium, das goed voor je botten). Smeerkaas is bijvoorbeeld ook lekker op een cracker of een rijstewafel, wist je dat?

Tot nu toe verveelt het nog niet, maar als dat gaat gebeuren stop ik er gewoon weer een tijdje mee. Net als de bokkepootjes, pepernoten en de taaitaai. Alles komt in vlagen. Het is wel een prettig idee, dat als we dan weer eens zin krijgen, ik binnen een uur verse, warme smeerkaas op tafel kan zetten. Hmmmmmm, warme smeerkaas....misschien moet ik toch ook ens kijken hoe je een lekkere kaasfondue kan maken...... wordt vervolgd!