Skype (Marja)

De vorige keer dat we in NZ zaten, hebben we vooral gemaild en gebeld met vrienden en familie. Af en toe een skype date, zodat de kinderen met opa en oma verstoppertje konden spelen en hier en daar eens met vrienden, maar dat was het dan wel.
Hoe anders is het nu!

Ik zal je voor stellen aan de mensen uit NZ met wie we al contact hebben gehad: Daar is Kerry. Kerry werkt voor New Zealand Medics, het uitzendbureau voor de huisartsen. Zij regelt contracten, afspraken, gaat op zoek naar een geschikte plek om te werken. Kerry woont op dit moment in Perth (Australie), omdat haar vriendje daar werkt. Het tijdsverschil met NZ is weer anders, dus 's morgens om 6 uur zit ze achter haar laptop klaar. Dan is het bij ons inmiddels 23 u.... ver voorbij bedtijd. Deze gesprekken worden vooruit gepland.

Lis en Grant Johnston zijn twee werknemers van Springlands Health, Blenheim. Grant is een echte kiwi dokter en loopt tegen zijn pensieon aan. Zijn vrouw is de practice manager en zorgt voor van alles en nog wat. Zij gaat ervoor zorgen dat alle papieren bij de medical council terecht komen, huisvesting zoeken voor ons, salaris overmaken etc. We hebben ze al diverse keren gezien en gesproken, dat waren leuke gesprekken (als een toekomstige collega een shirt draagt waarop staat: I'M smiling because I have no clue what's going on, dan ben je bij ons binnen!)Vanwege werk en het tijdsverschil, zetten we ook deze afspraken in de agenda.

Gisteren zijn we thuis (per skype) geweest bij Duncan, een schotse collega. Het leek ons wel een leuk idee, als de kinderen met elkaar zouden kletsen, dus zaterdagavond zaten wij met twee stuiterende dochters klaar achter de mac. Helaas voor ons, sliepen de kinderen van DUncan wel eens uit, dus tegen de tijd dat ze gekleed waren, lagen onze meiden te slapen.

Vanochtend probeerden we het opnieuw: wekker was gezet (voor Fons, maar wij gingen er ook uit), kids klaargezet en gaan!
Helaas: de kinderen van Duncan waren moe van een dag rennen, racen en een bbq en waren erg gelukkig dat ze naar bed konden... Dus de agenda's werden weer getrokken.

Het lijkt Nederland wel; speelafspraken worden met agenda gemaakt, moeders regelen de date en uiteindelijk gooien de kinderen roet in t eten omdat ze weer iets anders hebben bedacht.....
Maar goed, we hoeven nog maar een week te stuiteren en dan gaat het hopelijk lukken!

Behalve wat skype afspraken en werk, hadden we toch nog niets gepland (maandag begint de schoolweek weer, ben benieuwd...)