Donderdagavond. Ik zit een rondje te zappen op de bank, als ik ineens in het programma hello goodbye val. Dat is een programma op Schiphol, waar mensen worden gevolgd die vertrekken van of aankomen op Schiphol. Een stukje echte Nederlandse reality-tv zeg maar.
De camera zoemde in op een beeld wat de presentator noemde als: een heftig afscheid. Dat belooft mooie tv, dus de ploeg ging eropaf.
En wat bleek: dit was een gezin dat ging emigreren naar NZ.
Voor de tweede keer.
De man vertelde precies hoe wij ons voelde. Alleen hadden zij er maar twee jaar voor nodig om weer terug te gaan, waar wij 5 jaar over hebben gedaan. Maar zij hadden maar drie kinderen, dus ik vind dat we dat tegen elkaar kunnen wegstrepen.
Het blijft grappig: denken dat je erg uniek bent, om dan op de tv te merken dat er meer van diezelfde unieke mensen zijn.
Hoe wij ons voelen? Sinds onze terugkomst verscheurd; hier is het leuk, daar is het ook leuk. Er zijn twee groene heuvels, ga dan maar eens kiezen waar je wilt zitten! Waar we ook zullen wonen, we zullen altijd heimwee hebben naar hetgeen we niet hebben.
Maar ik ben me ook alvast aan het voorbereiden, zodat de overgang straks niet zo groot is en de heimwee tot een minimum beperkt blijft: de Sauvignon Blanc die uit NZ komt, wordt verbouwd in het gebied waar wij gaan wonen. Dus ik ben nu alvast aan het wennen aan de smaak, merken en combinaties met lekkere olijven, zodat deze wijnen als thuis zullen voelen als ik daar strakjes op mijn terras in de zon zit. Ik moet alleen nog even testen welke hoeveelheden en op welke dagen deze voorbereidingen het beste zijn.
Je ziet, ik ben erg gemotiveerd om me daar thuis te gaan voelen.... Volgende deel inburgering: check!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten