Onze jongste telg zit op de kinderopvang drie dagen per week. Van 's morgens 9 tot 's middags 3 vermaakt hij zich daar met houtbewerking ( dus met echte hamers, spijkers, zaag en houtblokken), zandbak, playdoudh, schilderen en 's morgens een uurtje in een aparte kamer met andere kinderen van 4 jaar : "grote" werkjes doen.
De opvang bestaat nog niet zo lang. De kerk (presbiterian, erg groot hier) heeft geld ingezameld om het gebouw neer te zetten en alles mogelijk maken. Daarom heeft kidzway een christelijke inslag. Op zich niets mis mee zou je denken. Dat dacht ik namelijk ook. Maar de donderdag voor pasen haalde ik K. op en hij had het de hele middag en 4 dagen erna over het feit, dat het herfst was en weet je wat er dan gebeurt? Dat is wanneer Jezus (op zijn Engels uitgesproken dus) dies!
En dat de beste man is overleden, werd verteld aan mij, aan alle zussen , zijn broertje en papa. Wel vijf keer. Per dag. Vier dagen lang.
En als dan een vriendelijke mevrouw in de winkel bij de kassa vraagt, of je nog iets leuks gaat doen tijdens pasen, krijgt je het volgende. Een klein jongetje van 4 jaar stopt met gek doen, probeert zijn meest serieuze stem op te zetten en schreeuwt vervolgens door de winkel: Jezus died in Easter! En dat in een van niet echt te onderscheiden kiwi-accent. En dan kijken naar het effect van die woorden natuurlijk, want dat is het leukste ervan.
Ik daarentegen had meer de behoefte op dat moment om ergens diep in de aarde weg te zakken en er voorlopig niet meer uit te komen.
En toen had ik het toch wel een beetje gehad met die man hoor, ook al ben ik nog zo erg katholiek gedoopt. Wij hebben dan ook alles eraan gedaan om die Jezus ( nog steeds op zijn Engels he) uit zijn hoofd te krijgen: lekker eten met pasen (want jahaa, dit doen we altijd met pasen), twee keer chocolade eitjes verstoppen en allemaal achter elkaar opeten (wist je dat dat met pasen altijd is?), ijs eten, opblijven, noem maar op. En gelukkig heeft hij het er niet meer over.
Bij navraag bij andere moeders bleek, dat al hun kinderen vergelijkbaar gedrag hadden vertoond gedurende de paasdagen. De een bouwde allemaal kruizen met blokken ( je weet wel, waar ... dood ging). De ander was toch in een fase verder beland en had het alleen maar over de grote steen bij de grot ( die was tegen enge dieren, want die gingen hem anders opeten). En ergens anders was een grote broer dat gewauwel zo zat, dat hij zei, dat als hij was opgestaan uit de dood, hij dus de eerste zombie op de wereld was. Jezus was gewoon een keiharde zombie! Weet je, zo had ik het eigenlijk nooit bekeken. Maar eerlijk is eerlijk: hier is geen speld tussen te krijgen.
Eigenlijk geloofde ik nooit zo erg in zombies, maar wie ben ik om de bijbel tegen te spreken!
Later hoorde ik, dat de board had gezegd tegen de juffen, dat het geloof uitdragen een beetje leek weggezakt in de dagelijkse gang van zaken. En ik denk, dat de juffen dat met het paasverhaal er gelijk maar even goed in wilden rammen, om zo een inhaalslag te maken. Maar ik ga het er wel over hebben met de hoofdjuf, want als een kind 4 dagen lang zo erg met iets bezig is, is het voor mij eerder een traumatische ervaring geweest dan een leuk verhaaltje of een filmpje erover. Tenzij ze de kinderen gewoon de zombie film hebben laten zien, want dan snap ik hem wel weer. Ben benieuwd wat er met de kerst gaat gebeuren.....
dinsdag 29 april 2014
woensdag 23 april 2014
Herfstvakantie (Marja)
De eerste term van 2014 zit er weer op! De kinderen hebben twee weken vrij. Fons heeft daarna pas vakantie en daarom gaan we daarna een weekje weg: terug naar Blenheim!
We gaan rijden met twee auto's is de bedoeling. Dat wordt een hele lange rit voor ons, omdat we het rijden niet kunnen afwisselen. We gaan er zo'n 10-12 uur over doen, een dag waar ik niet naar uitkijk kan ik je zeggen. Maar als we daar zijn, hebben we hopelijk iets warmer weer dan hier. We gaan nu de toerist uithangen daar, dus we gaan weer een boottocht de Marlborough sounds in, eten bij Pelorus Bridge, misschien naar Nelson. Lunchen bij een wijngaard staat op mijn verlanglijstje, de kinderen willen weer een dagje naar hun oude school en natuurijk gaan we opvisite bij de vrienden die we daar gemaakt hebben.
De laatste dag van ons verblijf gaat Fons de Saint Clairs halve marathon rennen, waarna we na de lunch het eerste deel van de terugreis gaan beginnen. We gaan halverwege overnachten en komen zondag ergens in de loop van de dag weer thuis. En dan gaat iedereen maandag totaal uitgeput weer beginnen aan de tweede term van het schooljaar, die tot juli doorgaat.
Maar eerst genieten we van het feit, dat we niet meer snel klaar moeten zijn met ontbijten, geen huiswerk en dat we tijd hebben om allemaal leuke films te kijken.
En voordat we weggaan ga ik weer een kilo of wat pepernoten bakken, want ik kan natuurlijk niet met lege handen aankomen daar....
We gaan rijden met twee auto's is de bedoeling. Dat wordt een hele lange rit voor ons, omdat we het rijden niet kunnen afwisselen. We gaan er zo'n 10-12 uur over doen, een dag waar ik niet naar uitkijk kan ik je zeggen. Maar als we daar zijn, hebben we hopelijk iets warmer weer dan hier. We gaan nu de toerist uithangen daar, dus we gaan weer een boottocht de Marlborough sounds in, eten bij Pelorus Bridge, misschien naar Nelson. Lunchen bij een wijngaard staat op mijn verlanglijstje, de kinderen willen weer een dagje naar hun oude school en natuurijk gaan we opvisite bij de vrienden die we daar gemaakt hebben.
De laatste dag van ons verblijf gaat Fons de Saint Clairs halve marathon rennen, waarna we na de lunch het eerste deel van de terugreis gaan beginnen. We gaan halverwege overnachten en komen zondag ergens in de loop van de dag weer thuis. En dan gaat iedereen maandag totaal uitgeput weer beginnen aan de tweede term van het schooljaar, die tot juli doorgaat.
Maar eerst genieten we van het feit, dat we niet meer snel klaar moeten zijn met ontbijten, geen huiswerk en dat we tijd hebben om allemaal leuke films te kijken.
En voordat we weggaan ga ik weer een kilo of wat pepernoten bakken, want ik kan natuurlijk niet met lege handen aankomen daar....
10 minuten gesprek (Marja)
Vorige week waren de 10 minuten gesprekken op de middelbare school. Intekenen kon hele gemakkelijk via internet. Ik kon zelf kiezen met welke docent ik een gesprek wilde en op welk tijdstip. Nu doet onze oudste dochter wel goed op school, maar toch wilde ik een gesprekje met haar mentor oven een paar kleine dingetjes.
op de intekenlijst zag ik, dat ze 's morgens tussen 7 en 8:50 de gesprekken zouden voeren. Beetje vroeg, maar met alle boeren in de omgeving die 5 uur opstaan uitslapen vinden, kon ik me wel voorstellen, dat dit een gunstige oplossing was voor iedereen. Ik heb dus zo laat mogelijk ingetekend, omdat voor 7 uur mijn hersenen tegenwoordig niet werken. Het vroege opstaan in NL ( de school was daar om 8 uur open) ben ik totaal ontwend!
Na het ontbijt liep ik met mijn oudste naar school en meldde me keurig op tijd bij de receptie. De dame achter de balie keek me even vreemd aan en ging toen de juf halen. Die kwam naar em toe lopen met een groot vraagteken op haar gezicht. Of wij een afspraak hadden? Want ze wist van niets. Ik begon meteen te twijfelen. Had ik dan de afspraak op een andere dag gemaakt? Maar ik was er echt zeker van, ik heb de bevestigingsemail nog doorgekeken en daarna pas alles op de kaldender gezet.
De juf en secretaresse doken toen samen achter de computer en keken beiden ingespannen naar het scherm, om daarna met een gezicht vol begrip te knikken. Gelukkig, ik had het niet fout gedaan en dat gingen ze me nu zeggen. Met een brede grijns vertelden ze me, dat de dag juist was, maar het tijdstip was de oorzaak van de verwarring. Ik had inderdaad een afspraak om 8:50, maar niet am , maar pm. Ik was 12 uur te vroeg op de afspraak gekomen......
Was ik er weer ingestonken! Waarom doen ze dan ook niet aan een gewone 24-uurs klok hier! Ik kreeg wel een sticker omdat ik zo op tijd was, dat dan weer wel.
Met het schaamrood op de kaken (en de wetenschap dat tegen de avond het hele dorp op de hoogte was van mijn vlammende actie) ben ik naar huis gegaan. En ergens had ik al een idee hoe het gesprek zou gaan die avond. Uw dochter is een slimme meid, die gaat er echt wel komen hoor. Maar laten we eerlijk zijn: we weten allebei van wie ze die slimheid heeft (en dat ben u niet he.... blond zeker?)
Ach ik moet het maar gezoon zo zien: als mensen niets van me verwachten (of juist dit soort acties), valt er in ieder geval nog wat te lachen met me!
op de intekenlijst zag ik, dat ze 's morgens tussen 7 en 8:50 de gesprekken zouden voeren. Beetje vroeg, maar met alle boeren in de omgeving die 5 uur opstaan uitslapen vinden, kon ik me wel voorstellen, dat dit een gunstige oplossing was voor iedereen. Ik heb dus zo laat mogelijk ingetekend, omdat voor 7 uur mijn hersenen tegenwoordig niet werken. Het vroege opstaan in NL ( de school was daar om 8 uur open) ben ik totaal ontwend!
Na het ontbijt liep ik met mijn oudste naar school en meldde me keurig op tijd bij de receptie. De dame achter de balie keek me even vreemd aan en ging toen de juf halen. Die kwam naar em toe lopen met een groot vraagteken op haar gezicht. Of wij een afspraak hadden? Want ze wist van niets. Ik begon meteen te twijfelen. Had ik dan de afspraak op een andere dag gemaakt? Maar ik was er echt zeker van, ik heb de bevestigingsemail nog doorgekeken en daarna pas alles op de kaldender gezet.
De juf en secretaresse doken toen samen achter de computer en keken beiden ingespannen naar het scherm, om daarna met een gezicht vol begrip te knikken. Gelukkig, ik had het niet fout gedaan en dat gingen ze me nu zeggen. Met een brede grijns vertelden ze me, dat de dag juist was, maar het tijdstip was de oorzaak van de verwarring. Ik had inderdaad een afspraak om 8:50, maar niet am , maar pm. Ik was 12 uur te vroeg op de afspraak gekomen......
Was ik er weer ingestonken! Waarom doen ze dan ook niet aan een gewone 24-uurs klok hier! Ik kreeg wel een sticker omdat ik zo op tijd was, dat dan weer wel.
Met het schaamrood op de kaken (en de wetenschap dat tegen de avond het hele dorp op de hoogte was van mijn vlammende actie) ben ik naar huis gegaan. En ergens had ik al een idee hoe het gesprek zou gaan die avond. Uw dochter is een slimme meid, die gaat er echt wel komen hoor. Maar laten we eerlijk zijn: we weten allebei van wie ze die slimheid heeft (en dat ben u niet he.... blond zeker?)
Ach ik moet het maar gezoon zo zien: als mensen niets van me verwachten (of juist dit soort acties), valt er in ieder geval nog wat te lachen met me!
zondag 20 april 2014
Storm na de stilte? (Marja)
Het is al weer even geleden dat ik een stukje schreef. Niet dat er in de tussentijd niets is gebeurd in mijn leven (met 4 kinderen is het leven nooit saai kan ik je zeggen). Het had een andere oorzaak, namelijk heimwee.
Ik heb een week of wat even in een flinke dip gezeten, een zelfbenoemde herfstdepressie zeg maar. Nergens zin in, de dagen sleepten zich voort, gewoonweg waardeloos. Het enige wat ik echt wilde is even bij een paar NL vriendinnen aankloppen voor een knuffel, een goed gesprek met een fles wijn en samen op stap de stad in. En als het dan in Tapanui koud en nat is en het huis tocht gezellig mee, dan is het voor mij even erg lastig om in zo'n bui de leuke dingen van NZ te willen zien.
Manlief heeft er ook last van gehad. Niet van heimwee, maar van mijn bui bedoel ik. Die zag mij de dagen doorworstelen, met hangende schouders achter het fornuis staan en de voorraad koekjes was op en bleef op. Niks verse chocolade koekjes, laat staan verse Anzac koekjes of zelfgemaakte pepernoten voor bij de thee.
En toen mijn vriendin doodleuk vertelde dat ze een maandje naar NL gaat op vakantie, toen werd ik pas echt depressief....
Inmiddels zijn we een paar weken verder en begin ik er weer een beetje bovenop te komen. Ik heb wat deeg in de koelkast staan rusten, er staat verse knoflooksaus klaar voor het eerste broodje shoarma sinds 2 jaar en ik zit hier weer eens achter de laptop. Want ik merkte, dat als ik in zo'n dip zit, ik eigenlijk helemaal geen zin heb in mailtjes beantwoorden, stukjes schrijven of praten met vriendinnen, terwijl ik daar eigenlijk net zo'n behoefte aan had. Klinkt tegenstrijdig? Ik ben een vrouw, dan is het allemaal helemaal logisch. Het was net alsog ik dan bevestigd kreeg, dat ze zover weg zijn, als ik ze zou bellen.
Het gekke is, dat ik ondanks mijn heimwee niet de behoefte had om weer naar NL te gaan verhuizen. Ik zag meer in een bliksembezoekje zeg maar. Mijn lief had dat idee ook en had nog net niet een retourtje NL geboekt voor me, omdat ik als een zombie door het huis liep ( en hij heeft het niet zo op zombies, vandaar).
Maar goed, ik ben er weer een beetje. Van mensen die hier al veel langer wonen hoorde ik, dat het heimwee-gevoel niet weggaat, maar wel verandert in de loop van de jaren.
We gaan maar gewoon sparen voor een vakantie naar NL. Maar tickets, verblijf en vervoer samen voor een paar weken is geen goedkope actie ( zeker als je weet, dat je voor dat geld ook in Fiji zou kunnen zitten, of in de goudkust van Australie, om maar een dwarsstraat te noemen) en dan moet je toch wel erg zeker zijn van het feit, dat je dit echt graag wil.
Ik heb als " goedkoop" alternatief maar even aan retail therapy gedaan op de online NL goederen. Dus voor een schrikbarend bedrag kunnen we de komende weken weer genieten van de hagelslag, speculoos en satésaus.
Maar ik zie nu de lol van NZ ook weer in en dat scheelt enorm. En dan is het gewoon maar weer zien of en wanneer er weer een nieuwe heimweebui komt. Een dag tegelijk en gewoon blijven ademen. Alles gaat weer goed komen, no worries here!
Ik heb een week of wat even in een flinke dip gezeten, een zelfbenoemde herfstdepressie zeg maar. Nergens zin in, de dagen sleepten zich voort, gewoonweg waardeloos. Het enige wat ik echt wilde is even bij een paar NL vriendinnen aankloppen voor een knuffel, een goed gesprek met een fles wijn en samen op stap de stad in. En als het dan in Tapanui koud en nat is en het huis tocht gezellig mee, dan is het voor mij even erg lastig om in zo'n bui de leuke dingen van NZ te willen zien.
Manlief heeft er ook last van gehad. Niet van heimwee, maar van mijn bui bedoel ik. Die zag mij de dagen doorworstelen, met hangende schouders achter het fornuis staan en de voorraad koekjes was op en bleef op. Niks verse chocolade koekjes, laat staan verse Anzac koekjes of zelfgemaakte pepernoten voor bij de thee.
En toen mijn vriendin doodleuk vertelde dat ze een maandje naar NL gaat op vakantie, toen werd ik pas echt depressief....
Inmiddels zijn we een paar weken verder en begin ik er weer een beetje bovenop te komen. Ik heb wat deeg in de koelkast staan rusten, er staat verse knoflooksaus klaar voor het eerste broodje shoarma sinds 2 jaar en ik zit hier weer eens achter de laptop. Want ik merkte, dat als ik in zo'n dip zit, ik eigenlijk helemaal geen zin heb in mailtjes beantwoorden, stukjes schrijven of praten met vriendinnen, terwijl ik daar eigenlijk net zo'n behoefte aan had. Klinkt tegenstrijdig? Ik ben een vrouw, dan is het allemaal helemaal logisch. Het was net alsog ik dan bevestigd kreeg, dat ze zover weg zijn, als ik ze zou bellen.
Het gekke is, dat ik ondanks mijn heimwee niet de behoefte had om weer naar NL te gaan verhuizen. Ik zag meer in een bliksembezoekje zeg maar. Mijn lief had dat idee ook en had nog net niet een retourtje NL geboekt voor me, omdat ik als een zombie door het huis liep ( en hij heeft het niet zo op zombies, vandaar).
Maar goed, ik ben er weer een beetje. Van mensen die hier al veel langer wonen hoorde ik, dat het heimwee-gevoel niet weggaat, maar wel verandert in de loop van de jaren.
We gaan maar gewoon sparen voor een vakantie naar NL. Maar tickets, verblijf en vervoer samen voor een paar weken is geen goedkope actie ( zeker als je weet, dat je voor dat geld ook in Fiji zou kunnen zitten, of in de goudkust van Australie, om maar een dwarsstraat te noemen) en dan moet je toch wel erg zeker zijn van het feit, dat je dit echt graag wil.
Ik heb als " goedkoop" alternatief maar even aan retail therapy gedaan op de online NL goederen. Dus voor een schrikbarend bedrag kunnen we de komende weken weer genieten van de hagelslag, speculoos en satésaus.
Maar ik zie nu de lol van NZ ook weer in en dat scheelt enorm. En dan is het gewoon maar weer zien of en wanneer er weer een nieuwe heimweebui komt. Een dag tegelijk en gewoon blijven ademen. Alles gaat weer goed komen, no worries here!
dinsdag 8 april 2014
Aan het werk (Marja)
Afgelopen donderdag en vrijdag waren mijn eerste Echte Werkdagen. Geen Heather bij em in de buurt, die alles voor me kon oplossen. Geen steun en toeverlaat in de buurt, die me uit de brand kan helpen als ik dingen heb verknald.
Ruim op tijd was ik aanwezig om alles klaar te zetten voor de dag. Deur van het slot was geen probleem, kleuis openen ging goed, wisselen van de back up: check!
Ik was al erg ingetogen met mezelf tot ik op een totaal onverwacht probleem stuitte: want niemand had mij verteld waar ik het lichtknopje van de wachtkamer kon vinden! En geloof me, zo'n gebouw is best nog wel groot als je op zoek bent naar een lichtknopje. En aangezien bij ons in huis we een blok hebben voor lichtjes in drie verschillende ruimtes, wist ik dat ik echt heel goed moest zoeken.
Uieindelijk heb ik heb gevonden, net als de schakelaar voor de verwarming in een van de behandelkamers. (Die zat heel logisch aan de andere kant van de kamer op de muur; gewoon netjes achter het behandelbed.....)
Ik moet zeggen, dat ik de dag redelijk ben doorgekomen. Iedere 5 minuten even een loopje op zoek naar een verpleegkundige die me even kon helpen ( met steevast hetzelfde antwoord: dunno), dus ik bleef lekker in beweging. De mensen hebben hun afspraken gehad, ik heb alles (denk ik) netjes afgerekend en aan het einde van mijn dienst ben ik vol energie naar huis gegaan. Heerlijk!
Maar in bed bedacht ik me, dat ik misschien toch wat had laten slippen gedurende de dag. Want voor alles is een aparte afrekening: een consult is $36, maar niet als je een chronisch zieke bent of als je een communitiy kaart hebt. Een bloeddruk is goedkoop, een herhaal recept heeft een andere code en dan heb je nog ACC, de ongevallenverzekering zeg maar. Alles kun je declareren, maar dan moet je wel even de juiste code zoeken..... even duurt in dit geval bij mij een minuut of 15, want dan is het weer tijd voor een loopje naar de pleeg.
Vrijdag was het rustiger, veel rustiger. Geen dokter, want die had zijn vrije dag vandaag, dus alleen de verpleegkundigen draaiden spreekuur. En tussen 2 en 4:30 kwam er he-le-maal niemand ! Ik heb me voor het eerst in tijden verveeld.... niksdoen klinkt leuk als je lekker thuiszit, maar niet als je bij de telefoon moet blijven op een plek waar iedereen je kan zien.... dat was een hele, hele lange middag. Maar over het algemeen was het erg leuk om voor het eerst sinds 4 jaar weer mee te doen in de arbeidsmarkt!
En vanmorgen was Heather niet al te boos op me.... ik had namelijk een stapeltje papieren gemaakt met dingen waar ik niet uitkwam, zodat we daar "even" doorheen konden gaan vanmorgen..... ik ga donderdagochtend daar nog een paar uurtjes zitten, want er was toch wel veel zeg maar.... ik moet nog veel leren!
Ruim op tijd was ik aanwezig om alles klaar te zetten voor de dag. Deur van het slot was geen probleem, kleuis openen ging goed, wisselen van de back up: check!
Ik was al erg ingetogen met mezelf tot ik op een totaal onverwacht probleem stuitte: want niemand had mij verteld waar ik het lichtknopje van de wachtkamer kon vinden! En geloof me, zo'n gebouw is best nog wel groot als je op zoek bent naar een lichtknopje. En aangezien bij ons in huis we een blok hebben voor lichtjes in drie verschillende ruimtes, wist ik dat ik echt heel goed moest zoeken.
Uieindelijk heb ik heb gevonden, net als de schakelaar voor de verwarming in een van de behandelkamers. (Die zat heel logisch aan de andere kant van de kamer op de muur; gewoon netjes achter het behandelbed.....)
Ik moet zeggen, dat ik de dag redelijk ben doorgekomen. Iedere 5 minuten even een loopje op zoek naar een verpleegkundige die me even kon helpen ( met steevast hetzelfde antwoord: dunno), dus ik bleef lekker in beweging. De mensen hebben hun afspraken gehad, ik heb alles (denk ik) netjes afgerekend en aan het einde van mijn dienst ben ik vol energie naar huis gegaan. Heerlijk!
Maar in bed bedacht ik me, dat ik misschien toch wat had laten slippen gedurende de dag. Want voor alles is een aparte afrekening: een consult is $36, maar niet als je een chronisch zieke bent of als je een communitiy kaart hebt. Een bloeddruk is goedkoop, een herhaal recept heeft een andere code en dan heb je nog ACC, de ongevallenverzekering zeg maar. Alles kun je declareren, maar dan moet je wel even de juiste code zoeken..... even duurt in dit geval bij mij een minuut of 15, want dan is het weer tijd voor een loopje naar de pleeg.
Vrijdag was het rustiger, veel rustiger. Geen dokter, want die had zijn vrije dag vandaag, dus alleen de verpleegkundigen draaiden spreekuur. En tussen 2 en 4:30 kwam er he-le-maal niemand ! Ik heb me voor het eerst in tijden verveeld.... niksdoen klinkt leuk als je lekker thuiszit, maar niet als je bij de telefoon moet blijven op een plek waar iedereen je kan zien.... dat was een hele, hele lange middag. Maar over het algemeen was het erg leuk om voor het eerst sinds 4 jaar weer mee te doen in de arbeidsmarkt!
En vanmorgen was Heather niet al te boos op me.... ik had namelijk een stapeltje papieren gemaakt met dingen waar ik niet uitkwam, zodat we daar "even" doorheen konden gaan vanmorgen..... ik ga donderdagochtend daar nog een paar uurtjes zitten, want er was toch wel veel zeg maar.... ik moet nog veel leren!
dinsdag 1 april 2014
Wanaka half marathon (Marja)
Omdat Fons het leuk lijkt om weer eens een halve marathon te doen ( je moet toch wat doen met die vrije tijd, nietwaar) en we Wanaka erg leuk vinden om naar toe te gaan, waren we daar het afgelopen weekend weer te vinden.
Vrijdagmiddag vertrokken we meteen uit school richting ons geboekte appartement. Als we weggaan doen we dat altijd met twee auto's. Vier kinderen is niet zo heel praktisch als je weg gaat. En onze volvo heeft in de achterbak een klein opklapbankje. Dat is leuk voor een klein ritje, maar zeker niet ideaal voor grotere afstanden. En aangezien iedereen prijs stelt op wat schone kleren , is een tweede auto eigenlijk wel nodig. Het voordeel is dan weer wel, dat we meteen een zee van ruimte hebben. En als je die ruimte dan toch hebt, kunnen er meteen genoeg boodschappen mee om het weekend mee door te komen. Eigen kussen mee? Geen probleem! Kinderen een tas mee met wat speelgoed en knuffels, maar om een een of andere reden lukt dat nooi in dat kleine tasje en eindigt een deel van dat speelgoed in de kledingtassen.
En omdat het weer zo kan veranderen moet je eigenlijk altijd warme en koele kleren mee. Zonnehoeden in de zomer mee, zonnebrand, wat lekkers voor onderweg (twee uur rijden direct uit school is vragen om een dijk van een ruzie vanwege lage suikers:eten mee is een overlevingsnoodzaak).
Even denken, dan nog de wc bril verkleiner, extra kleren voor de jongste, wat gefilterd water mee ( water in Wanaka is meer gechloreerd dan het zwembad in Alkmaar), wat lekkers voor 's avonds. Dan nog wat spelletjes en boekjes voor de kinderen en klaar om te gaan!
Het maakt voor ons dus eigenlijk niet uit of we een weekend of drie weken gaan, de auto's zijn altijd volgeladen als we eenmaal vertrekken.
Maar dan hebben we ook alles bij de hand, dat is dan wel weer makkelijk.
Op zaterdagochtend om 9:00 ging Fons van start, vanaf de basis van een van de vele skigebieden hier. Ik had bedacht om na ongeveer een uur bij de finish te zijn, om eventuele parkeerproblemen voor te zijn. Na ruim een uur stond de auto geparkeerd bij een totaal verlaten finish. Iemand van de organisatie was bezig om speakers op te zetten , de vlaggen stonden er met het bordje "finish" (gelukkig, ik zat wel op de goeie plek), maar verder was er niets. Ja, veel parkeer ruimte, dus dat was wel weer mooi.
En net toen ik met mijn kinderen de weg overstak, kwam de eerste deelnemer over de finish. De klok stond op 1:06!
Maar omdat er ook een 10 kilometer gelopen werd dacht ik even, dat hij die had gedaan. Maar daar liep hij toch echt veel en veel te snel voor.
Stel je voor je, dan ben je een echte snelle renner. Sneller dan dat veel mensen kunnen fietsen ( meer dan 18 km/u is het, dat je het even weet). En dan loop je een baanrecord, staat er niemand bij de finish je op te wachten en je toe te juichen, gewoon omdat je te snel bent!
Dat is toch wel een beetje sneu hoor..... maar eigenlijk ook je eigen schuld. Had je maar niet zo snel moeten zijn.
Toen Fons een half uurtje later aankwam, schalde er muziek uit de speakers en stonden er veel mensen bij de finish om de renners binnen te halen. Kijk, dan doe je het dus goed he: iedereen kan zien dat jij zo fit bent dat je een halve marathon kunt rennen. En iedereen klapt voor je, er is een commentator die je naam omroept en je welkom heet. Daar gaat het om; tijdelijke roem!
Ik bedoel: wat heb je aan een eerste plek als er niemand is om tegen op te scheppen?
Mijn suggestie naar Fons toe zou zijn, om de volgende keer die PR te vergeten ( die heeft hij dus deze keer gelopen), maar om rustig aan te lopen en meteen na de finish op een fiets te stappen om naar huis te fietsen. Gewoon, om het gewone klapvee (want ja, we staan daar met zijn allen voor iedereen te klappen...) te laten zien wat een menselijk lichaam allemaal kan als je je er maar toe zet.
En dan ben ik degene die dan twee straten verderop de fiets in de auto tilt en Fons een zetje de auto ingeeft, zodat hij naar huis kan rijden. Het gaat ten slotte allemaal om wat de mensen willen zien en dat is in dit geval een ultrafitte dokter..... marktwerking in de zorg heet dat geloof ik.....
Vrijdagmiddag vertrokken we meteen uit school richting ons geboekte appartement. Als we weggaan doen we dat altijd met twee auto's. Vier kinderen is niet zo heel praktisch als je weg gaat. En onze volvo heeft in de achterbak een klein opklapbankje. Dat is leuk voor een klein ritje, maar zeker niet ideaal voor grotere afstanden. En aangezien iedereen prijs stelt op wat schone kleren , is een tweede auto eigenlijk wel nodig. Het voordeel is dan weer wel, dat we meteen een zee van ruimte hebben. En als je die ruimte dan toch hebt, kunnen er meteen genoeg boodschappen mee om het weekend mee door te komen. Eigen kussen mee? Geen probleem! Kinderen een tas mee met wat speelgoed en knuffels, maar om een een of andere reden lukt dat nooi in dat kleine tasje en eindigt een deel van dat speelgoed in de kledingtassen.
En omdat het weer zo kan veranderen moet je eigenlijk altijd warme en koele kleren mee. Zonnehoeden in de zomer mee, zonnebrand, wat lekkers voor onderweg (twee uur rijden direct uit school is vragen om een dijk van een ruzie vanwege lage suikers:eten mee is een overlevingsnoodzaak).
Even denken, dan nog de wc bril verkleiner, extra kleren voor de jongste, wat gefilterd water mee ( water in Wanaka is meer gechloreerd dan het zwembad in Alkmaar), wat lekkers voor 's avonds. Dan nog wat spelletjes en boekjes voor de kinderen en klaar om te gaan!
Het maakt voor ons dus eigenlijk niet uit of we een weekend of drie weken gaan, de auto's zijn altijd volgeladen als we eenmaal vertrekken.
Maar dan hebben we ook alles bij de hand, dat is dan wel weer makkelijk.
Op zaterdagochtend om 9:00 ging Fons van start, vanaf de basis van een van de vele skigebieden hier. Ik had bedacht om na ongeveer een uur bij de finish te zijn, om eventuele parkeerproblemen voor te zijn. Na ruim een uur stond de auto geparkeerd bij een totaal verlaten finish. Iemand van de organisatie was bezig om speakers op te zetten , de vlaggen stonden er met het bordje "finish" (gelukkig, ik zat wel op de goeie plek), maar verder was er niets. Ja, veel parkeer ruimte, dus dat was wel weer mooi.
En net toen ik met mijn kinderen de weg overstak, kwam de eerste deelnemer over de finish. De klok stond op 1:06!
Maar omdat er ook een 10 kilometer gelopen werd dacht ik even, dat hij die had gedaan. Maar daar liep hij toch echt veel en veel te snel voor.
Stel je voor je, dan ben je een echte snelle renner. Sneller dan dat veel mensen kunnen fietsen ( meer dan 18 km/u is het, dat je het even weet). En dan loop je een baanrecord, staat er niemand bij de finish je op te wachten en je toe te juichen, gewoon omdat je te snel bent!
 |
| Dit was nadat er al een tweede renner over de finish was gekomen....letterlijk 1 wachtende voor me.... |
Dat is toch wel een beetje sneu hoor..... maar eigenlijk ook je eigen schuld. Had je maar niet zo snel moeten zijn.
Toen Fons een half uurtje later aankwam, schalde er muziek uit de speakers en stonden er veel mensen bij de finish om de renners binnen te halen. Kijk, dan doe je het dus goed he: iedereen kan zien dat jij zo fit bent dat je een halve marathon kunt rennen. En iedereen klapt voor je, er is een commentator die je naam omroept en je welkom heet. Daar gaat het om; tijdelijke roem!
Ik bedoel: wat heb je aan een eerste plek als er niemand is om tegen op te scheppen?
Mijn suggestie naar Fons toe zou zijn, om de volgende keer die PR te vergeten ( die heeft hij dus deze keer gelopen), maar om rustig aan te lopen en meteen na de finish op een fiets te stappen om naar huis te fietsen. Gewoon, om het gewone klapvee (want ja, we staan daar met zijn allen voor iedereen te klappen...) te laten zien wat een menselijk lichaam allemaal kan als je je er maar toe zet.
En dan ben ik degene die dan twee straten verderop de fiets in de auto tilt en Fons een zetje de auto ingeeft, zodat hij naar huis kan rijden. Het gaat ten slotte allemaal om wat de mensen willen zien en dat is in dit geval een ultrafitte dokter..... marktwerking in de zorg heet dat geloof ik.....
Daylight savings (Marja)
Ik vind het wel een mooi woord, daylight savings. Je bespaart er natuurlijk niets mee ( dat was vroeger wel anders natuurlijk), maar ik vind het sjieker klinken dan zomertijd. Want dat is het. Geen wintertijd hier, dan is het gewoon het einde van de daylight savings.
In NL is de zomertijd ingegaan afgelopen weekend, hier is de zomertijd nog niet gestopt. Dus we leven nu allemaal in de zomertijd, hoewel het hier al herfst is en in NL de lente net aan officieel is begonnen.
Ik ben gewend om de astronomische lente aan te houden; die begint zo rond 21 maart. Dan zijn dag en nacht even lang ( ik ben gek op wiki, wisten jullie dat al?)
Hier in NZ heb ik niemand gehoord over de astronomische lente; hier gaat iedereen gewoom voor de meteorologische lente, die op de eerste van de maand september begint. De zomer begint op 1 december, de herfst op 1 maart en de winter op 1 juli.
Dus om het verhaal helemaal helder te hebben: op 1 maart zat NL in de winter in de wintertijd, terwijl aan de andere kant van de wereld NZ in de herfst met de zomertijd te maken had. En nu hebben we allebei zomertijd, maar dan in de lente en herfst.
En over een kleine week eindigt hier de zomertijd en dan zitten we hier in de herfst in de wintertijd en NL in de lente in de zomertijd. En dan klopt alles weer en schelen we niet 12 of 11 uur ( want dat is nu het geval), maar 10 uur tot ergens in oktober. Dan gaan we weer schuiven naar 12 uur en dan is het makkelijker uitrekenen hoe laat het waar is.
Zie? Eitje toch!
In NL is de zomertijd ingegaan afgelopen weekend, hier is de zomertijd nog niet gestopt. Dus we leven nu allemaal in de zomertijd, hoewel het hier al herfst is en in NL de lente net aan officieel is begonnen.
Ik ben gewend om de astronomische lente aan te houden; die begint zo rond 21 maart. Dan zijn dag en nacht even lang ( ik ben gek op wiki, wisten jullie dat al?)
Hier in NZ heb ik niemand gehoord over de astronomische lente; hier gaat iedereen gewoom voor de meteorologische lente, die op de eerste van de maand september begint. De zomer begint op 1 december, de herfst op 1 maart en de winter op 1 juli.
Dus om het verhaal helemaal helder te hebben: op 1 maart zat NL in de winter in de wintertijd, terwijl aan de andere kant van de wereld NZ in de herfst met de zomertijd te maken had. En nu hebben we allebei zomertijd, maar dan in de lente en herfst.
En over een kleine week eindigt hier de zomertijd en dan zitten we hier in de herfst in de wintertijd en NL in de lente in de zomertijd. En dan klopt alles weer en schelen we niet 12 of 11 uur ( want dat is nu het geval), maar 10 uur tot ergens in oktober. Dan gaan we weer schuiven naar 12 uur en dan is het makkelijker uitrekenen hoe laat het waar is.
Zie? Eitje toch!
April fools (Marja)
Ook hier doen ze aan 1 april. Maar dan moeten alle grapjes wel allemaal voor de lunch gedaan worden, want daarna is alles weer terug naar normaal ( en dit is geen 1 april grap).
Fons had ook wel zin in een grapje op het werk. Nu kun je grapjes op allemaal verschillende manieren uithalen ( zoals het verstoppen van de werkschoenen van al je collega's op de verloskamers en daarna je eigen schoenen niet meer terug kunnen vinden, maar dat is een ander verhaal), maar vaak is het even zoeken en kijken wat het beste uitkomt.
De avond voor 1 april is Fons met wat gereedschap naar de praktijk gegaan en heeft daar zijn innerlijke binnenhuisarchitect naar buiten laten komen. In een totale zen-stemming is hij het gebouw doorgegaan, op zoek naar de punten die het meest een verstoring van de harmonie geven in het dagelijkse gebruik en heeft daar, geheel volgens de feng shui , daar een passende, kleurvolle en stromende oplossing voor gecreeerd.
Het gebouw waar de praktijk nu is, is oud en vervallen. Er wordt op dit moment een gloednieuw gebouw neergezet, dus er kan niet zo heel veel meer misgaan in dit gebouw. Maar het ziet er nu allemaal ook erg oud en versleten uit, dus een opknapbeurt is zeker niet onnodig!
Echt ongelooflijk, wat je met een paar googlie eyes ( sorry, weet het Nederlandse woord niet) en een paar post-it papiertjes kunt bereiken in een klein half uurtje!
Zie hieronder het resultaat. En voor wie wil: zodra je bereid bent om wat reiskosten te betalen, is hij meer dan bereid om jullie woning geheel gratis van een eerste advies te voorzien.
Fons had ook wel zin in een grapje op het werk. Nu kun je grapjes op allemaal verschillende manieren uithalen ( zoals het verstoppen van de werkschoenen van al je collega's op de verloskamers en daarna je eigen schoenen niet meer terug kunnen vinden, maar dat is een ander verhaal), maar vaak is het even zoeken en kijken wat het beste uitkomt.
De avond voor 1 april is Fons met wat gereedschap naar de praktijk gegaan en heeft daar zijn innerlijke binnenhuisarchitect naar buiten laten komen. In een totale zen-stemming is hij het gebouw doorgegaan, op zoek naar de punten die het meest een verstoring van de harmonie geven in het dagelijkse gebruik en heeft daar, geheel volgens de feng shui , daar een passende, kleurvolle en stromende oplossing voor gecreeerd.
Het gebouw waar de praktijk nu is, is oud en vervallen. Er wordt op dit moment een gloednieuw gebouw neergezet, dus er kan niet zo heel veel meer misgaan in dit gebouw. Maar het ziet er nu allemaal ook erg oud en versleten uit, dus een opknapbeurt is zeker niet onnodig!
Echt ongelooflijk, wat je met een paar googlie eyes ( sorry, weet het Nederlandse woord niet) en een paar post-it papiertjes kunt bereiken in een klein half uurtje!
Zie hieronder het resultaat. En voor wie wil: zodra je bereid bent om wat reiskosten te betalen, is hij meer dan bereid om jullie woning geheel gratis van een eerste advies te voorzien.
 |
| Die schermen waren echt to-taal niet in harmonie, moet je nu zien! |
 |
| ... en zo'n pinapparaat dan.... en de klok... ik bedoel, wie let er nu op tijd als het om je gezondheid gaat? |
Abonneren op:
Posts (Atom)