Het is al weer even geleden dat ik een stukje schreef. Niet dat er in de tussentijd niets is gebeurd in mijn leven (met 4 kinderen is het leven nooit saai kan ik je zeggen). Het had een andere oorzaak, namelijk heimwee.
Ik heb een week of wat even in een flinke dip gezeten, een zelfbenoemde herfstdepressie zeg maar. Nergens zin in, de dagen sleepten zich voort, gewoonweg waardeloos. Het enige wat ik echt wilde is even bij een paar NL vriendinnen aankloppen voor een knuffel, een goed gesprek met een fles wijn en samen op stap de stad in. En als het dan in Tapanui koud en nat is en het huis tocht gezellig mee, dan is het voor mij even erg lastig om in zo'n bui de leuke dingen van NZ te willen zien.
Manlief heeft er ook last van gehad. Niet van heimwee, maar van mijn bui bedoel ik. Die zag mij de dagen doorworstelen, met hangende schouders achter het fornuis staan en de voorraad koekjes was op en bleef op. Niks verse chocolade koekjes, laat staan verse Anzac koekjes of zelfgemaakte pepernoten voor bij de thee.
En toen mijn vriendin doodleuk vertelde dat ze een maandje naar NL gaat op vakantie, toen werd ik pas echt depressief....
Inmiddels zijn we een paar weken verder en begin ik er weer een beetje bovenop te komen. Ik heb wat deeg in de koelkast staan rusten, er staat verse knoflooksaus klaar voor het eerste broodje shoarma sinds 2 jaar en ik zit hier weer eens achter de laptop. Want ik merkte, dat als ik in zo'n dip zit, ik eigenlijk helemaal geen zin heb in mailtjes beantwoorden, stukjes schrijven of praten met vriendinnen, terwijl ik daar eigenlijk net zo'n behoefte aan had. Klinkt tegenstrijdig? Ik ben een vrouw, dan is het allemaal helemaal logisch. Het was net alsog ik dan bevestigd kreeg, dat ze zover weg zijn, als ik ze zou bellen.
Het gekke is, dat ik ondanks mijn heimwee niet de behoefte had om weer naar NL te gaan verhuizen. Ik zag meer in een bliksembezoekje zeg maar. Mijn lief had dat idee ook en had nog net niet een retourtje NL geboekt voor me, omdat ik als een zombie door het huis liep ( en hij heeft het niet zo op zombies, vandaar).
Maar goed, ik ben er weer een beetje. Van mensen die hier al veel langer wonen hoorde ik, dat het heimwee-gevoel niet weggaat, maar wel verandert in de loop van de jaren.
We gaan maar gewoon sparen voor een vakantie naar NL. Maar tickets, verblijf en vervoer samen voor een paar weken is geen goedkope actie ( zeker als je weet, dat je voor dat geld ook in Fiji zou kunnen zitten, of in de goudkust van Australie, om maar een dwarsstraat te noemen) en dan moet je toch wel erg zeker zijn van het feit, dat je dit echt graag wil.
Ik heb als " goedkoop" alternatief maar even aan retail therapy gedaan op de online NL goederen. Dus voor een schrikbarend bedrag kunnen we de komende weken weer genieten van de hagelslag, speculoos en satésaus.
Maar ik zie nu de lol van NZ ook weer in en dat scheelt enorm. En dan is het gewoon maar weer zien of en wanneer er weer een nieuwe heimweebui komt. Een dag tegelijk en gewoon blijven ademen. Alles gaat weer goed komen, no worries here!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten