Stukkie fietsen (Marja)

Ik ben toch echt wel van plan om volgend jaar de Motatapu te gaan fietsen. En daar moet serieus voor getraind worden. Ik probeer twee tot drie keer te week een stuk te gaan fietsen. Vaak is dat alleen, maar nu heb ik gezelschap van iemand die fietsen ook wel leuk leek! Het grootste voordeel is, dat zij de omgeving goed kent en me dus meeneemt naar plekken waarvan ik niet wist, dat die hier ook allemaal verborgen liggen.

We hadden niet zo'n heel groot rondje gepland, omdat ik een vergadering had om 10 uur. Dus om kwart voor 9 zaten we op de fiets, op weg naar..... naar waar eigenlijk? We begonnen op het asfalt ( dat ben ik trouwens veel meer gaan waarderen sinds we hier zijn).

Maar als snel lieten we het asfalt achter ons en reden we verder over gravel. Dat zijn ook vaak de wegen met de meest mooie uitzichten. Omdat het nogal geregend had de afgelopen dagen en we op echte mountainbikes fietsten,  had ik al snel een mooi modderspoor van mijn billen tot in mijn haren. En het was net als met melken: als je eenmaal over een bapaald punt heen bent wat modderigheid betreft, maakt het daarna eigenlijk niet meer uit. Dus toen we heuvelaf reden en de modder in kleine en grotere klontjes in ons gezicht spatte, deed ik mijn mond stijf dicht terwijl ik mijn best deed om niet te grijnzen. Ik was weer terug op de basisschool, waar het niet uitmaakte hoe goor ik werd. (hier denkt mijn moeder waarschijnlijk anders over, maar in mijn herinnering maakte het niet uit).

En wetende, dat over die weg ook regelmatig vee verplaatst wordt met alle nerveuze uitspattingen van dien . was de motivatie wel groot om mijn mond dicht te houden.
Thuis gekomen voelde ik me toch echt wel een stoere bikers chick hoor: kijk mij nou eens vies zijn. Ik ben er op uit geweest en dat kan iedereen zien! Zie mij, zie mij! Natuurlijk kijkt hier  niemand op van een beetje modder en poep : met 90% van de mensen werkzaam op een boerderij, zijn die wel meer gewend dan een beetje modder op je haren.

Maar voor mij, als schone, propere, Hollandse, opgeruimde moeder was dit een hele verfrissende ervaring.  Misschien is dit wel een idee voor een retraitre voor overschone NL vrouwen: ontmoet het vieze kind in jezelf. Dan gaan we eerst modderkastelen maken, gewoon om even los te komen van onze oude patronen en ideeen. Dan gaan we de boederij op om de helpen met melken en eindigen we met een fietstocht over bergen en dalen, allemaal over modderige gravelwegen. En voor de mensen die echt nog smetvrees-achige verschijnselen hebben stel ik gewoon een mondkapje beschikbaar. Maar die krijgen ze maar een keer en moet het hele verblijf meegaan. Dat zou trouwens best nog wel eens een interessant tv-format kunnen opleveren. Geen naakt (op de koeien na dan), niet daten og gezang, maar gewoon weer terug naar de natuur. Ik zeg: een winnaar! Ga zometeen Endemol maar even bellen.....

En dan heb je de achterkant nog niet eens gezien....