Wereld beroemd in heel Tapanui (Marja)

Ik ben beroemd! Nou ja, niet heel beroemd hoor. Eigenlijk alleen maar hier in Tapanui. En dan eigenlijk niet eens ik, maar meer mijn koekjes. Maar dat telt allemaal wel in een land met weinig inwoners en nieuws reist snel hier, dus dit is het begin!

Het cafe hier in het dorp heeft Chisel. En de eigenaresse vroeg, of ik koekjes wilde verkopen voor het cafe. Ja, echt wel! Maar wat moest ik vragen voor de koekjes?
Ik ben de supermarkt ingedoken en heb precies uitgerekend, wat de koekjes me precies kosten aan grondstoffen. En ik kwam erachterm dat ik voor de fundraiser afgelopen najaar echt veel te weinig geld had gevraagd voor die chocoladekoekjes. Ik had er eigenlijk nauwelijks winst op gemaakt. Maar ze waren klaarblijkelijk zo goed bevallen, dat ze nu voor de "echte" verkoop klaar waren.

Ik ben absoluut geen ondernemer ( meer een softie uit de zorg zeg maar, die iedereen te vriend wil houden), dus ik heb even een paar slapeloze nachten gehad voordat ik met een prijs naar het cafe ging. Ze gingen meteen accoord ( erg snel zelfs) en na een dag of twee lagen mijn koekjes in de winkel, met mijn naam erbij! Hoe cool is dat!

Maar toen ik naar het prijskaartje keek, schrok ik toch wel een beetje. Ik had de koekjes voor nog geen dollar per stuk verkocht en nu lagen ze in de winkel voor 3 dollar. Per stuk!
Dat had ik echt nooit durven vragen, maar  daarom ben ik ook geen eigenaar van een cafe.

En mijn naam is nog goed geschreven ook!

Gisteren kwam Fons thuis met nog een opmerkelijknieuwtje. Hij had een arts uit Dunedin aan de telefoon, die hem wist te vertellen dat hij gehoord had, dat zijn vrouw zo goed kon bakken. Ik zeg je, volgend jaar doe ik mee met de NZ versie van de beste bakker, of heel NZ bakt, of zo iets. Dan hoef ik alleen maar te oefenen hoe ik dingen niet compleet moet verknoeien als ik onder druk sta. Dat gaat nog een uitdaging worden.... Voorlopig hou ik het denk ik toch maar bij een plaatselijke beroemdheid-status. Wel zo veilig!