Christchurch (Marja)

Het is alweer even geleden, maar we zijn dus naar Christchurch geweest. Daar zijn we in een auto in ruim zes uur naar toegereden.  Op donderdag heen, pasfoto's maken bij De Pasfotowinkel die volgens de ambassade als enige wist hoe dat moest. En dat bleek ook wel. We kregen twee verschillende maten mee, voor als de computer de ene maat niet zou pakken.

Iedereen wilde wel even poseren voor het blog!

Nadat we de pasfoto's hadden laten maken begon het echt werk. Want een hotel zoeken met behulp van de tomtom is het lastig navigeren, als de helft van de straten niet meer bestaan, gerepareerd worden of afgesloten zijn ten gevolgen van de aardbevingen van 3 jaar geleden.  Maar na een reuzeleuke toeristische tour ( we waren toch al lang onderweg, dat half uurtje ging ook nog wel).

Het hotel waar we in logeerden ( geen vakantiehuisje te vinden) lag in het centrum van Christchurch, zodat we een mooi uitzicht hadden op alle werkzaamheden die er gaande waren.

Vrijdagochtend zijn we naar de ambassade gegaan, maar niet voordat we natuurlijk even een bezoekje hadden gebracht aan een Nederlandse winkel/cafe. Daar hebben we even hagelslag en satesaus ingeslagen. Met als extra kadootje een zak met spekkies.

Natuurlijk klompen in de winkel.

We waren veel te vroeg bij de ambassade, want buiten het centrum was er niets te merken van de gevolgen van de aardbeving. Dus de tomtom  (en wij daarbij) hadden geen moeite om de weg te vinden.

Ziet er officieel uit he....

Na een uurtje stonden we weer buiten. Onze huidige paspoorten doorboord, zodat ze niet meer geldig zijn. De nieuwe paspoorten worden als het goed is met de post opgestuurd. Dat gaat een week of 3 -4 duren. Nu maar heel hard hopen dat we niet onverwacht de behoefte voelen om het land te verlaten , want dan hebben we een probleem.
De mevrouw van de ambassade had nog meer nieuws: deze afdeling gaat volgend jaar dicht! En die van Auckland ook, zodat iedereen in NZ naar Wellington toe moet reizen voor een paspoort. Dat geldt dus ook voor ons, want de kinderen moeten volgend jaar een nieuw paspoort. We gaan nog even bekijken hoe we dat moeten gaan regelen. Maar goed, we hebben nog even de tijd daarvoor.


Al met al een leuk weekend weg. Maar voorlopig niet voor herhaling vatbaar.....

een van de vele gebouwen die in de steigers staan.

Tadaa! (Marja)

Na nog heel veel keren proberen en aanpassen, is het me dan vrijwel gelukt: de taaitaai is klaar!
Ik wil nog even spelen met de hoeveelheid honing en anijs, maar hij is klaar om uit te delen.

Mijn schoonouders hadden me heel lief een zakje met Amsterdamse korstjes gesuurd, zodat ik kon vergelijken. En eerlijk?  De korstjes smaakten helemaal niet zoals ik me kon herinneren! Ze waren veel zoeten en de anijssmaak was veel sterker dan ik me kon herinneren. Maar wat maakt het uit: weer iets wat ik van mijn lijstje kan afstrepen. De vraag is natuurlijk wel: wat wordt het volgende dat ik kan maken hier?

Ik zou van dubbelzoute drop, maar dat lijkt me echt even te hoog gegrepen. Hmm, vegetarische kroketten dan? Of beschuit?

Ik ga me voorlopig denk ik maar eerst eens orienteren op het internet, voordat ik me weer aan zo'n actie waag.

Als je het ook eenmaak onder de knie heb, is het maken van taaitaai een eitje!

Op de fiets... (Marja)

Ik heb me nu officieel ingeschreven voor de Motatapu van volgend jaar. Dan ga ik in een tijd van ehh... onder de 6 uur een afstand van 47 kilometer afleggen. Omdat ik daar echt voor moet gaan trainen, ben ik regelmatig op de fiets te vinden, weer of geen weer. En als het heel erg koud is dus ook. Natuurlijk kleed ik me daar ook goed op: panty, lange hardloopbroek, wollen sokken, korte fietsbroek. Dan wollen hemd, wollen shirt met lange mouwen, shirt met korte mouwen, regenjas en tot slot mijn bergschoenen. En heuvelop heb ik het echt wel snel warm. Maar omdat er ook stukken zijn waar ik met ongeveer 45 kilometer per uur naar beneden suis, koel ik dan sneller af dan dat ik opwarm. Gevolg: altijd koud als ik thuiskom.....

Gelukkig is het nu vakantie en kan ik niet fietsen, omdat de kinderen thuis zijn. En hopelijk komt de lente sneller dna normaal, zodat ik over een paar weken redelijk aangenaam kan fietsen. Voordat de zomer begint, wanneer het weer te heet is om te fietsen en ik met zonnebrandcreme mezelf moet beschermen om te voorkomen dat ik als een kreeftje thuiskom. Ik weet het, het is niet snel goed met me.

Maar mijn vriendin laat me de mooiste stukken uit de omgeving zien. Ze blet gewoon een boer op om te vragen of we op zijn land mogen , omdat daar zo'n coole berg is. Nou, en die lopen we dan gewoon op ( fietsen was echt veel te steil) en genieten daarna van het uitzicht. En dan maak ik er gewoon een foto va, zodat jullie ook kunnen zien dat ik aan bergbeklimmen-met-een-fiets-aan-je-hand doe.

Kijk en geniet!

Fons vindt altijd dat ik op zwarte piet lijk in  deze kleren

min 2 op de fiets. Erg mooi !

Halverwege de berg. Ik kon echt wel doorfietsen hoor, maar wilde graag even genieten van het uitzicht en een foto maken...

Op de top! Op 460 meter hoogte, maar wij hadden er "maar" 300 geklommen bij deze berg...

Effe krabben (Marja)

Het is winter hier. En als de nachten helder zijn, hebben we ene paar mooie dagen in het vooruitzicht. Dat betekent droge, zonnige dagen met temperaturen van een graad of 7.  Maar dan moet de zon eerst gaan schijnen. Op deze mooie nachten vriest het, dus 's morgens moet er ouderwets gekrabt worden als je de auto wil gebruiken.  Nu kan ik op een mooie dag de auto door de zon laten ontdooien ( wat erg rap gaat), maar daar heb ik  niet altijd de tijd voor. En zeker Fons niet.

Omdat we nog geen ruitenkrabber hadden, heeft Fons de afgelopen keren een cd-hoes gebruikt om de ramen ijsvrij te maken. Maar na hoesje nummer 4 werd dat toch afgedaan als niet praktisch. Ik ben gisteren de stad ingegaan om een mooie krabber te kopen; het is ten slotte voor de dokter, nietwaar?

Maar in heel de stad was er geen krabber te vinden! In Blenheim kon ik ze ook al niet vinden. Ik dach dat het was, omdat de mensen er prat opingaan, dat het eigenlijk nooit echt koud is daar. Op juli en augustus na dan. Dus waarom zou je je huis isoleren als het eigenlijk niet hoeft? Ik weet het, dat is de kiwi-denkwijze. Het is volgens de mensen in Blenheim als toegeven, dat het wel degelijk koud kan worden in de winter.

Toen Fons op de praktijk een opmerking maakte over het ontbreken van ruitenkrabbers in geheel NZ was de reactie: ach, maar zo vaak vriest het toch niet?

Zucht.

Dis is toch wel iets, waar wij als overgeorganiseerde Nederlanders mee worstelen. Als er een kleine kans is dat je het nodihebt, dat koop je het voor het geval dat. En als je weet dat het eens in de zoveel tijd kan gaan sneeuwen, dan koop je een slee voor die dagen. En een sneeuwschuiver. En schaatsen.

Maar hier doen ze dat niet. Want voor die paar dagen los je dat gewoon op met een cd hoesje of zo.

Ik heb uiteindelijk plastic behangkrabbers gekocht om die als ijskrabbers te gebuiken. En vanmorgen was De Test. Fons ging naar buiten en kwm al snel weer terug: missie geslaagd! Alleen had hij steenkoude handen gekregen, omdat er  niet zo'n handige handschoen om de krabber zat.

Op dit soort momenten verkeer ik in tweestrijd. Als ik de kiwi's van het nut van ijskrabbers kan overtuigen, ga ik ze importeren en loop ik binnen. Aan de andere kant is dit ook wat zo ontzettend typerend is aan de "relaxte" cultuur van hier. We zien het wel, is het idee. Dus of dit ooit zou gaan aanslaan..... ik denk het niet.


Het is hetzelfde als het niet isoleren van huizen. Alle mensen hebben zoeiets van: zo zijn we opgegroeid, kijk ons eens hard zijn. Maar als ze dan eenmaal de stap hebben genomen roepen ze allemaal: dit hadden we veel eerder moeten doen!

In ieder geval hebben wij nu krabbers, dus laat de vorst maar komen ( en dan snel weer gaan, want het is koud in huis....)

Paspoorten (Marja)

Het wordt tijd, dat Fons en ik onze paspoorten gaan vernieuwen.  Dat gaat niet hetzelfde als in NL. We hebben geen NZ paspoort, die gewoon met de post verstuurd kan worden. Nee, we doen het op zijn NL.

Dat houdt in , dat we naar Christchurch moeten afreizen ( 6 uur rijden), om aldaar onzelf te melden bij de ambassade. De is open tussen 10-12 uur, dus er is niet veel tijd voor een verkeersopstopping, pech onderweg of verkeerd rijden. De pasfoto's die in het paspoort gaan moeten gemaakt worden bij een speciale winkel. Of eigenlijk twee, die op onmogelijke plekken in Christchurch zitten. Fons en ik hadden al verschillende scenario's klaarliggen om dit probleem te tackelen. Want alleen wij moeten een nieuw paspoort, de kinderen voorlopig nog niet.

De plannen varieerden van de kinderen laten logeren, eehn en terug rijdne op een dag tot om beurten een dagje heen en weer vliegen. Maar na een aantal rekensommen kwamen we tot de concludie, dat we er net zo goed een mini-vakantie van konden maken. Dus nu is het plan, om donderdag veel te vroeg te gaan vertrekken, dan de foto's laten maken, ergens slapen en de volgende ochtend om 11:00 uur op de ambassade te staan. Want je moet een afspraak maken. Dat kon gelukkig online. En dan moest er per paspoort nog allemaal formulieren ingevuld worden en die moeten we dan allemaal niet vergeten mee te nemen ( ik heb hier al nachtmerries over gehad kan ik je zeggen.)

Dan hebben we de vrijdag nog om (ramp)toeristje te spelen en gaan we zaterdag ( iets minder veel te vroeg) weet naar huis terug. Allemaal in een auto om benzine te sparen, dus de hoeveelheid bagag is vrij beperkt. Ergens tussen alle plannen lag ook nog het idee, om een week een camper te huren en dan als serieuze toeristen rond te trekken. Maar ik ben erg blij, dat dat niet is doorgegaan. Hier in huis is het al niet warm te krijgen door de kou ( het vriest!!) en ik ben bang, dat het een week afzien was geworden in een camper. Maar misschien valt dat wel mee. Fosn kon trouwens toch geen vrij krijgen deze vakantie, omdat er geen andere artsen beschikbaar waren om hem te vervangen. dat is een klein nadeeltje als je ineen systeem als deze werkt.


Maar goed, we gaan dus een kijkje nemen in een Christchurch wat nog steeds half in aanbouw is na de aardbevingen van een paar jaar geleden. We hebben gehoord, dat er diverse musea weer/nog open zijn en het trammetje schijnt ook nog te rijden, dus we zien het wel. En dan kunnen we over drie jaar, als de kinderen aan de beurt zijn (als we hier dna nog wonen), het hele verhaal gewoon weer opnieuw doen.


Maar stel je voor dat je dit in NL zou hebben. Dat zou hetzelfde zijn als dat je zou zeggen, dat mensen hun paspoort in Parijs moesten  gaan halen. Niet dat ik daar bezwaar tegen zou hebben hoor, integendeel.......