Maori les (Marja)

In de Blue Mountain Express ( het Tapanui suffetjes zeg maar) stond al een tijdje geleden, dat er een basis cursus Maori gegeven zou worden. Tien maandag avonden zou er tussen 7-9 ( 's avonds dus, ik weet het) op de middelbare school hier aan de mensen die het wilden de beginselen van de Maori taal worden bijgebracht.

Dat leek ons wel wat. Maar omdat we niet zo ruim in de oppas zaten, hadden we het plan opgevat, om om de beurt te gaan. De ene week de een, de ander week de ander. We zouden dan thuis de kennis overdragen en elkaar overhoren en huiswerk maken, zodat we binnen no time de kunst van de Moari taal zouden beheersen.

Fons ging de eerste week heen en kwam een beetje overdonderd thuis. Want in twee uur tijd kune je bijzonder veel informatie stoppen. Bovendien was de cursus niet zo basis als wij hadden voorgesteld, want de meeste inwoners krijgen Maori al via school en omgeving mee tijdens hun opvoeding. Het is zelfs een verplicht vak op de middelbare school tegenwoordig.

Fons heeft uitgelegd wat er werd verteld, zo goed en kwaad als het ging. De week erop hadden we Labout Day, een nationale feestdag en we waren zo druk bazig met dat vieren, dat we die hele cursus waren vergeten. Dus toen ik de afgelopen week heen ging omdat het mijn beurt was, liep ik eigenlijk drie weken achter. Want om zo'n constructie als wij hadden bedacht te kunnen laten werken, moet je wel de kennis overdragen en huiswerk maken.  En dat waren nou net twee dingen waar we ons helemaal niet mee bezig hadden gehouden.

Mijn eerste les was erg indrukwekkend, vermoeiend en interessant.  En niet alleen omdat de taal helemaal niet lijkt op een andere taal en je dus nergens aanknopingspunten hebt, maar ook omdat de leraar ontzettend lastig te volgen is.

Het enige stuk waar ik goed mee wegkwam die avond ( huiswerk maken de volgende keer!!) was mijn uitspraak. De klinkers lijken heel erg op die van het NL, dus dat was geen probleem. Wa mijn hersenen dan op een maandagavond weer totaal niet trekken, zodat ik gewoon in het NL tegen mijn docent begon te praten. En dat had ik pas halverwege de zin door....

Ik heb wel geleerd, dat de Maori zichzelf heel uitgebreid voorstellen. Je zegt niet gewoon wie je bent. Nee, dat gaat anders. Je vertelt wat je berg is, wat je rivier is, wat je stam is , wie je ouders zijn,  wie je partner is, wie je kinderen zijn en ten slotte wat je naam is. Je kunt ook de verkort versie doen, dan laat je je kinderen weg.
Als ik mezelf voorstel in het Maori ziet dat er als volgt uit:
Ko M. toku mama ( M. is mijn mama)
Ko P. toku papa (P. is mijn papa)
Ko Fons toku hoa tane ( Fons is mijn man)
Ko Marja toku ingoa ( ik ben Marja)
No Alkmaar Ahau ( alkmaar is mijn plaats)
Engari kei Tapanui e noho ana inaianei ( iets met ik woon in Tapanui of zoiets)
No reira
Tena koutou, tena koutou, tena koutou katoa (gegroet, gegroet, gegroet allemaal)

De reden dat je drie keer gegroet zegt, is om iedereen persoonlijk te groeten. Volgens de cultuur mag je namelijk pas spreken als de ander je " gezien" heeft en daarmee je aanwezigheid erkend heeft.

Fons zijn ouders zijn nu hier en hebben aangeboden om op te passen, zodat we vanavond samen heen kunnen. Maar omdat we allebei ons huiswerk niet hebben gemaakt, zijn we nu druk op zoek naar redenen om onder deze les uit te komen. Alle herinneringen van de middelbare school komen weer naar boven. Voor Fons dan he, want ik maakte al-tijd mijn huiswerk. Echt. Nooit een smoes hoeven bedenken in mijn hele leven. Niet een keer. Alles was op tijd af. Echt waar.
Toch jammer dat we geen hond hebben of een schildpad die een papier verslaving heeft ofzo. Want ik voel me toch wel een beetje alsof ik een onverwacht schriftelijke overhoring ga krijgen en ik echt totaal niet heb geleerd. In theorie natuurlijk he, want ik zou niet weten hoe dat zou voelen. Zo'n knijpend gevoel in je borst, een snelle ademhaling, de zenuwen in je buik, klamme handen,  vreselijk. In theorie dan he....

Maar ik heb nog 4 en een half uur, dus dat moet lukken. Maar dan moeten de kinderen nog van school, avond eten maken, afternoon tea eten, aandacht aan de kinderen schenken, helpen met hun huiswerk ( pfffft, het draait ook altijd om dezelfde hier in huis...).... eh...... ik denk dat ik een acute griep voel aankomen, uche, uche.....