Stars in our eyes

We hebben hier in Tapanui een zwembad. Overdekt, maar niet geisoleerd. Het is daarom ook alleen in de zomer open. Nu moet er waarschijnlijk een heel nieuw dak op. En omdat NZ niet zo erg van de overheids subsidies is houdt dat in, dat het geld door de gemeenschap zelf opgehoest moet gaan worden. Als het tegenzit gaat dit geintje $ 300.000,00 kosten!

Dus is er een commissie in het leven geroepen die dat allemaal gaat coordineren. Ieder jaar zijn er dingen die gedaan moeten worden en als groep kun je dan vragen of jij dat mag doen en zo wat geld kan verdienen.

Zo moeten er ieder jaar dennenappels uit bomen geplukt worden. Die worden dan weer gepland om zo nieuwe bomen te laten groeien voor de houtindustrie. Klinkt grappig, maar als de dennenappel ( met of zonder "n", dat is de vraag) nog vast zit is er ook veel hars. En dat goedje krijg je bijna nergens uit.

Nu had de commissie een nieuw idee: een avondje uit in het theater, waar een soort van talentenjacht werd gedaan.

Veel mensen hadden zich al opgegeven ( veel mensen die lekker kunnen zingen en dat graag voor een publiek doen).
Mijn vriendin zit in de zwembadcommissie en had een ander idee: we zouden op het podium een synchroonzwemact gaan doen. Omdat het twee avonden zou zijn en wij visite zouden krijgen (daarover later meer) had ik gezegd dat ik wel met de voorbereidingen zou gana helpen.

De eerste repetitie was ik ziek en had ik gemist. De tweede was ik er wel en kwam er toen achter, dat een van de dames wel op zaterdag kon, maar niet de vrijdag. Omdat ik de vrijdag wel kon was er eigenlijk al min of meer besloten, dat ik de vrijdag zou doen. Tja, en zeg danmaar eens nee he.. (ik denk even terug aan het waterskien van afgelopen zomer, waar ik met ski's en al al in het water lag en eigenlijk nog steeds niet zeker wist of dat ene goed idee was.... ik zie hier een patroon...).

Maar goed, tijdens de repetities hebben we erg veel lol gehad en op de avond zelf heb ik genoten!
We droegen zelfgemaakte badpakken a la de jaren 20 , gemaakt van oude dekbedhoezen, gordijnen en lakens. Zag er erg schattig uit allemaal.

Helaas deden we niet mee in de competitie. Na het laatste optreden mocht het publiek een winnaar kiezen en tijdens het tellen deden wij onze act.

Omdat er in de pauze lekker aan het bier en wijn was gezeten was het publiek in een opperbeste stemming en ze waren dan ook als was in onze handen.

Na afloop  van onze act werd de winnaar  van de show bekend gemaakt. De dorpsagent had een act gedaan als Elvis Prestley, keurig geplaybackt en inclusief de sexy heupbewegingen. Wij hadden de act niet gezien, omdat wij toen achter in de make up zaten. We hoorden wel een heleboel gejuich en gejoel en hoorden later, dat er ondergoed op het toneel gegooid werd. Dat wist Elvis ook niet van te voren, dus dat was wel grappig.

Na de prijsuitreiking deed Elvis nogmaals zijn act. Wij synchroonzwemsters stonden tussen de coulissen te kijken. Toen ik wederom ondergoed zag vallen op het toneel ( de mensen zien er braaf uit hier, maar ondertussen...) kwam ik op het idee, om onze badpakken  uit te trekken en die op het podium te gooien. Niemand durfde, dus heb ik het uiteindelijk maar alleen gedaa. Er werd wel even raar opgekeken toen ik in mijn onderbroek de kleedkamer binnenkwam, maar ik goodie het gewoon op mijn Nederlandse cultuur. Toch wel makkelijk als het uit het buitenland komt af en toe!

Zeg nou zelf, net echt toch?