Nieuwe hobby

Naast mijn werk, huishouden, kinderen, yoga, hardlopen, bakken  en het houden van een echtgenoot besloot ik dat ik te veel vrije tijd had. Het was weer tijd voor een leuke hobby.
Maar wat dan? Fietsen weer oppakken? Opgeven voor Masterchef en een spoedcursus koken volgen? Cursus paaldansen volgen?

Eigenlijk kwam mijn nieuwe vrijetijdsbesteding zich als vanzelf aanmelden.

Fons heeft de gym overgenomen met een maat en is nu druk bezig met schilderen, schoonmaken, opknappen en spullen verschuiven. Langzaam mar zeker neemt de hoeveelheid leden  toe, iets waar ze erg blij mee zijn. Maar toch ontbrak er nog iets aan.... een personal trainer. De mede-eigenaar zag zo'n cursus ergens wel zitten. Maar na wat beraad besloot hij er toch vanaf te zien.

En nadat ik er over nagedacht had besloot ik, dat het mij wel erg leuk leek om te doen. Dus ik heb me eerst verdiept in de mogelijkheden. Want 5 dagen per week in Christchurch  ( = 12 uur rijden)  naar school gaan is voor mij geen optie. Die viel al af. Dan had je de deeltijdopleidingen nog, waarvoor ik eens per maand naar Christchurch zou moeten. Het enig nadeel  was wel, dat nog niet bekend was wanneer die opleiding zou gaan starten en hoe duur hij zou zijn.

Uiteindelijk vond ik een opleiding die voornamelijk online te volgen zou zijn. Je kon maximaal 18 maanden over de opleiding doen,  maar sneller afronden is geen probleem. Alles in je eigen tempo.
Kijk, dat was waar ik naar op zoek was!

Ik heb verschillende opleidingen tegen elkaar afgewogen en heb me uiteindelijk ingeschreven mij een van de bedrijven die deze cursus geven.

Als ik klaar ben krijg ik het certificaat personal trainer en kan dan aan de slag in de UK, Australie en NZ. Cool he!

De cursus bestaat uit verschillende blokken. Voeding, anatomie en screenen van klanten, oefeningen in de praktijk (stage lopen), oefeningen vour ouderen/kinderen/na blessure, zakelijk en eindopdracht.
De eerste week vond ik het allemaal nog reuze leuk en best wel interessant. Veel van de informatie over voeding had ik ooit ( denk aan vorig millenium) gehad tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige, dus dat was vooral een kwestie van afstoffen, ophalen en herhalen. Hoe anders is dit blok! Anatomie van de botten ginge nog wel ( met dank aan mijn opleiding). Maar ik heb nooit iets van spieren geleerd en daar zit ik nu middenin. Kijk, waar je biceps en triceps zitten wist ik nog we. Wat die spieren doen red ik ook nog, maar aan welk bot ze vastzitten bij het begin en het eind..... kwijt ben je me. En van  energievoorziening op molecuulniveau had ik ook nog nooit gehad.

Dus loop ik nu regelmatig in mezelf te fluisteren. Was op de tafel leggen: extensie van de elleboog, ingezet door de triceps. Die begint bij de ... ehhh.... ( vloek).... scapula en eindigt in het olecranon proces. Oke. Saus proeven. Dat is supinatie van de onderarm en flexie van de elleboog. In gang gezet door..... ach, je hebt ene idee van hoe ik dor het huis loop te prevelen als een demente vrouw die haar vastigheid zoekt in de dingen die ze zich nog wel weet te herinneren. gelukkig heb ik een man die me helpt met overhoren door me ineens vanachter een deur te bespringen en te roepen: welke spier zit hier? Oke , misschien stond hij wel gewoon in de keuken en had ik hem niet gehoord omdat ik druk bezig was met de Kreb cyclus ( google maar, ik ben er klaar mee), maar dan nog....

Ik mag 18 maanden over deze opleiding doen, maar ik hoop het in de zomer te kunnen afronden. Dus zit ik nu iedere avond en vrije dag boven mijn boeken en readers, kijk ik naar webinars op de computer, volg ik online lectures en doe ik quizzen om te kijken hoe ik erin zit. Aan het eind van dit blok moet ik een examen doen.

Op het moment dat ik op "start" druk gaat de klok lopen en heb ik 60 minuten voor 50 meerkeuze vragen. Mijn hoofd gaat dan alweer op hol. Wat nou als de school net in dat ene uur belt? Of als er iemand op de stoep staat die iets komt afgeven? Is het dan beter dat ik mijn examen doe als Fons en de kinderen er zijn? Maar die maken zoveel lawaai, dan kan ik me vast niet concentreren...

Maar dat is van latere zorg. ik ga me nu eerst weer storten op de screening van klanten, hun houding en welke oefeningen ik dan juis wel of niet mag doen met ze. Langzamerhand begin ik het weerk interessant te vinden, in plaats van gewoon heel veel.

Een dag tegelijk, dan kom ik er wel. Desnoods kruipend. Waarbij je schouders een flexende beweging maken die in gang gezet wordt door de deltoid anterior en de supraspinalis. Die beginnen in.....

Clubje

Sinds kort realiseer ik me dat ik bij een clubje hoor. In eerste instantie had ik het niet helemaal door hoor, maar het is zoiets dat je je pas later realiseert.

Iedere werkdag stop ik bij de postbussen om de post voor het bedrijf te halen. En hoewel ik daar iedere keer zo ron hetzelfde tijdstip daar aankom, zie ik steeds verschillende mensen. Tot vorig week. Toen bevond ik me iedere dag tussen dezelfde vrouwen die ook de post kwamen halen.  Met hun bedrijfsasjes aan zijn ze makkelijk te herkennen.
En sinds vorige week word ik ook iedere keer gegroet. Het voelt een beetje als zo'n groet die motorrijders hebben onderling.  Als je er niet bijhoort, ben je het niet waardig om zon elite-groet te horen.

En nu krijg ik hem dus ook en voel ik me helemaal belangrijk!
Een groot gevoel van samenhorigheid heerst er in ons groepje. Allemaal vrouwen op weg naar hun werk, vaak daarvoor de kinderen nog even op school afgezet om daarna vol overgave zich op de taken van de bataalde functie te storten. dat bednek ik er dan allemaal bij, als ik ze zie weglopen met hun handen vol post, geaddresseerd aan het benzinestation, de sportwinkel in de hoofdstraat, de plaatselijke boekenwinkel en de garage.

Ik heb geen bedrijfsjasje aan en mensen weten dus ook niet, van welk bedrijf ik ben. Ja, ik heb een kantoorbaan. Ik heb zelfs een eigen kantoor. Maar omdat dat kantoor in de bollenschuur staat, is het er altijd erg koud. Niks kantoorpand met verwarming die op 21 graden staat.

En omdat iedereen van de schuur bij mij komt bellen in zijn overall/modderschoenen/smeerhanden  ( ik heb de enige telefoon beneden en internet toegang/telefoonboek tot mijn beschikking),  is het kantoor nu niet echt een voorbeeld van een standaard kantoor. Dus ik zit daar in mijn dikke vesten, lange onderbroeken en dikke berschoenen naast de kachel in de ijdele hoop een beetje warm te blijven. Leuke rokken/laarsjes/jasjes zijn niet alleen veel te koud, maar ook onpraktisch.

Maar goed, zo houden we de spanning wel een beetje in mijn clubje. Ik hoor erbij, maar de leden kunnen mij niet plaatsen. Ik ben mystrieus, ondanks mijn spijkerbroek, sjaal en bergschoenen waarmee ik vanuit de auto naar de postbussen slof ( zeker op een maandag ochtend is dat het geval.... de koffie is dan nog niet helemaal door mijn systeem heen).


Ik ga ze denk ik ook niet vertellen waar ik werk, gewoon om het spannend te houden. Niet dat ze het zullen vragen hoor, want onze contacten zijn vluchtig en vaak binnen 10 seconden scheiden onze wegen weer.
Maar ik hoor er wel bij en zal aspirantleden vanaf nu even goed in de gaten houden. Want je kunt natuurlijk niet zomaar iedereen een hoofdknik geven en ene fijne werkdag wensen.....