Iedereen die de krant leest heeft hem gezien: de vacature voor huisarts in een dorp op het noordereiland. Voor de mensen die het gemist hebben: hier is de link van de telegraaf, hier het artikel in de NZ krant.
Salaris is geen kattepis: $ 400,000.00 per jaar en 12 weken vakantie. Klinkt helemaal te gek en het was dan ook niet gek dat onze vrienden uit NL aan Fons vroegen of hij ook zo'n enorm riant salaris had. Want dit klinkt te goed om waar te zijn. En als dat zo is, zit er vak iets achter. ( het antwoor dis trouwens nee, helaas niet....)
We zijn niet van gisteren en zijn even op onderzoek uitgegaan. Want als wij een paar jaar zo zouden werken zouden we met pensioen kunnen, dus zo'n aanbod bekijken we altijd even.
De praktijk heeft 6000 patienten met maar 1 dokter. Een normpraktijk heeft hier 1200 patienten. Fons heeft er al een stuk meer en heeft het redelijk druk, dus je kunt je voorstellen dat deze dokter niet erg veel tijd heeft voor zijn patienten. Het zou neerkomen op 5 patienten per uur, zonder pauzes. Acht uur per dag, 5 dagen per week en 52 weken per jaar doet deze arts het.
Deze dokter heeft al twee jaar geen vakantie kunnen nemen omdat er nergens een waarnemer te vinden was. Fons zit hier in het midden van niemandsland en er is hier altijd wel iemand te vinden die een weekje wil waarnemen als wij op vakantie willen; waarom daar niet? Zelfs niet voor een weekje?
Deze arts woont niet in deze stad maar in een stad verderop en zegt dat heel veel mensen op en neer rijden. Waarom niet in de buurt van je praktijk wonen, iets wat hier in NZ vrij normaal is?
En toen gingen we ons even inleven in deze dokter. Het stadje zelf kent zo'n 13.600 inwoners en heeft meerdere huisartsenpraktijken. Waarom zit deze dokter met zoveel patienten en met maar 1 collega huisarts? Zou er niemand met hem willen samenwerken om zo de patienten te kunnen verdelen?
Stel he, ik ben een geweldige huisarts en kan gewoon geen nee zeggen. Ik accepteer patienten keer op keer en vind mezelf dan ineens in een veel te grote praktijk terug. Dat is erg druk, maar het verdient bakken met geld. Maar het breekt me op en ik wil met pensioen. Ik kan alleen niemand vinden om het stokje van me over te nemen. Nergens.
Ik zoek de media op en kan dan eindelijk een partner vinden die met mij in de praktijk wil. Das mooi, want dan ga ik gewoon met pensioen en laat mijn nieuwe collega achter in mijn veel te grote praktijk.
Ik zeg niet dat dit gaat gebeuren, maar toen wij zo alles eens doornamen hadden wij allebei het gevoel, dat wij daar niet zouden willen zitten. En als er iemand bij ons zou aankloppen om te gaan bemiddelen voor deze praktijk, zou ik de kandidaat toch aanraden om even achter zijn oren te krabbelen. Want stel dat je er een paar maanden gaat waarnemen en de dokter komt niet terug van zijn vakantie?
Dat is niet eens zo'n gekke gedachte, want dat is hier in de buurt gebeurd. Dokter ging op vakantie met zijn gezin, waarnemer was geregeld. En op de maandag na de vakantie zat de wachtkamer vol, maar de dokter kwam niet opdagen. Nooit meer. Hij was gewoon weggegaan zonder iets te zeggen!
Maar volgens dit artikel zitten wij er helemaal naast met onze negatieve gedachten over de persoonlijkheid van de huisarts. Het ligt aan allemaal omstandigheden en heeft niets met de dokter te maken. Hij en zijn collega kunnen er niet zoveel aan doen dus.
Maar aan de andere kant: waarom heeft de ander praktijk wel 7 artsen dan? Mismanagement? Niet goed doordacht? Aardstralen door de praktijk? Het zal wel een vraag blijven voor ons, want we zijn eigenlijk niet van plan om dat ter plaatse te gaan ondervinden.
Nee, laat ons dan maar gewoon een lotto ticket kopen om zo te dromen van het grote geld. Wij zitten hier wel goed, zo midden in een dorp waar de mensen de dokter af en toe verwennen met wat verse groente en fruit uit de tuin.
En waar de boeren vandaag feest vieren, omdat het na een periode van lange droogte nu eindelijk regent ( het blijft 24 uur regenen volgens de verwachting, wat ik dan meteen wel weer een beetje overdreven vind, maar goed, ikleef met de boeren mee en doe binnen wel een vreugdedansje mee).
Waar de steps en fietsen geen sloten hebben en alle spullen van waarde 's avonds gewoon buiten onder het afdakje kunnen staan.
Waar je twee uur moet rijden voor goeie sushi en waar je binnen 3 uur kunt bungeejumpen, paragliden en op de skipiste kunt staan. En natuurlijk eenwandeltocht kunt maken van noord naar zuid over 2500 kilometer, gezien op Floortje naar het einde van de wereld! Ik kan je zeggen dat daar filter over de camera heen hoefde; het is hier echt zo mooi......
Ik zit hier wel goed voorlopig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten