Mindfuck.....

Even een stapje terug in de tijd. Halverwege december 2015 ( klein stapje, nietwaar?).
Ik ben net begonnen met mijn training voor de halve marathon. Door de week twee keer 5 kilometer, op een zaterdag mijn lange loop. De geplande afstand voor die week was bijna 8 kilometer. de avod van te voren was ik heel bewust bezig met mijn dieet: lichtverteerbaar, koolhydraatrijk voer moest er gegeten worden. op tijd naar bed, voor de grote inspanning de volgende ochtend.
De zaterdagochtend werd er standaard ontbeten met twee boterhammen ( een met honing, eentje met melkhagelslag) een kop koffie met caffeine ( om de concentratie te verhogen tijdens mijn run) en een extra glas water vlak voordat ik de weg op ging.

Inmiddels zijn we een paar maanden verder en kijk ik inmiddels heel anders naar afstanden en tijd. Na een enkele zware loop na is  de verdere training eigenlijk wel soepel verlopen (haha...).

Nu loop ik een keer door de week hard, een lange run nog steeds op de zaterdag. De vrijdagavond eten we bij voorkeur brood met een gebakken ei en noodles, ik ga op tijd naar bed ( maar lig vaak tot veel te laat nog wat te lezen) en de volgende dag ontbijt ik nog steeds met twee boterhammen en een kop koffie. Alleen loop ik nu geen 8, maar 18 kilometer. 
En dat gaat eigenlijk wel. Ik doe er iets meer dan twee uur over. En eigenlijk , hoe lang het ook is, omdat ik in de buurt blijf voelt het niet als een hele, hele , hele lamge afstand. Meer als een gewone lang, lange afstand.
Totdat Fons me wist te vertellen, dat ik dus nu van Heemskerk naar Alkmaar kon hardlopen. Wat! Maar weet je wel hoe ver dat is! dat is dezelfde afstand van het ziekenhuis in Alkmaar naar Obdam rennen (Middenwaard in Heerhugowaard is maar 12 kilometer, dat je het weet).

Toen werd ik toch wel een beetje trots op mezelf. Want hier geen vlakke fiets- of voetpaden waarover je jezelf kunt voorbewegen. Daar droom ik soms nog wel eens van ..... Maar hier zijn heuvels, heuvels en heuvels. En stukken gravelwegen met kleine en grote stenen, die erg bol staan. Om knieblessures te voorkomen moet ik dus links en rechts van de weg rennen afwisselen, zodat het gewicht op mijn schuinstaande voeten verdeeld wordt qua lasten.

Want hoewel het niet erg druk is op de wegen, kom ik nog af en toe ander verkeer tegen, dus aan de kant blijven is toch wel handig. Op de snelweg trouwens ook, waar ik tegenwoordig ook regematig te vinden ben. Zonder vluchtstrook, dus netjes op de lijn en bijna in het gras. Maar over het algemeen gaat iedereen met een boog om mij heen en wordt ik vriendelijk gegroet.

En dan mijn korte loop door de week. Dat is "maar" 10 kilometer, dus dat doe ik gewoon even. Het is maar een uurtje rennen, dus zo weer thuis. Als ik dan nog puf heb ergens in de week doe ik nog een kort rondje van 5 kilometer om mijn benen even los te rennen.

Juist.

En als je dan even terugdenkt aan een paar maanden geleden weet je, dat je toch wel een beetje in een soort van mind fuck bent terecht gekomen. ik moet me ook erg realiseren, dat "even" een rondje van 10 kilometer lopen toch wel iets is, waar ik niet al te lang geleden nog erg tegenop zag. En dat ik daarvoor moest carboloaden enzo.
En dat ik nu voor de 18 kilometer net zoveel eet als dat ik deed voor mijn lange loop van 8 kilometer.

Ik heb een app die aangeeft hoeveel calorien ik verbrand op zo'n lange  duurloop; meer dan 1400! Weet je wat je dan allemaal kan eten om dat weer goed te maken? Natuulijk, allemaal gezonde dingen. Maar ik heb geleerd dat je behalve vet  en proteine ook veel koolhydraten verbrandt en koolhydraten zijn de eerste dingen die je lijf wil hebben na een lange loop. Dus stop ik iedere zaterdag met heel veel plezier wat extra chocolade ( zitten ook eiwitten in),  extra snoepbanaantjes, ietsje meer drop, veel koekjes en een extra toetje in mijn mond....

Dat is zo ontzettend lekker snoepen!
Zo lekker, dat een deel  van mij nu al weet, dat het dat post-sporten snoepen heel erg gaat missen. En als ik voor een marathon ga trainen, kan ik gewoon onbeperkt mezelf laten gaan zonder dat er iets verandert aan mijn gewicht. Ik zou dan zo  een bak slagroomijs kunnen wegwerken  bijvoorbeeld.

En het verschil tussen 21 km en 42 km is net zo groot als van 0 naar 21. Dus hoe erg kan dat nou zijn? Dat stemmetje vraagt zich af en toe serieus af, of ik het zou kunnen. Want ene halve marathon kan iedereen ( geloof me, hier in dit dorp ben ik niet bijzonder. Er zijn er veel meer die dit hebben gedaan of zelfs regelmatig doen). Maar een hele marathon.... tsja....

Ik zeg je.

Mind fuck.

Big time.