Verandering van spijs doet eten....

Ik ben vorige week begonnen met mijn nieuwe baan. Waar ik bij mijn vorige werkgever van alles wat deed ( personeelszaken, health&safety, receptie, post, salaris richting accountant en rekeningen), in deze baan bestaan mijn werkzaamheden puur uit health and safety.

NZ heeft geen beste naam als het aankomt op veiligheid op de werkvloer. Er valt gemiddeld een dode per week op de werkvloer. De gemakkelijke  en relaxte houding van de kiwi's siepelt ook door in de werksfeer. Maar als je met boomstammen werkt, in de mijn of met een kudde koeien op moet schieten, kan zo'n houding fataal aflopen. In NL, waar alles overgeorganiseerd is, gaan mensen gewoon me met de bedrijfscultuur. Dat doen de mensen hier ook, alleen is hier de cultuur helaas niet zo veilig.

Met het aanpassen van de wet hoopt de overheid de veiligheid en het aantal gewonden en doden terug te dringen. Met als gevolge dat er heel veel papierwerk ineens opgezet moet worden en het aantal adviesbureaus als paddestoelen uit de grond gestampt wordt. Maar goed, werk voor mij dus ik klaag niet.

Ik hoef niet meer een half uur naar mijn werk te rijden nu; binnen 10 minuten  zit ik achter mijn bureau (als ik erg rustig loop).
Ik merkte, dat ik vorige week helemaal ruimte in mijn hoofd had; alsof er een last van me afgevallen was. Ik had  het erg naar mijn zin bij mijn vorige werkgever en snapte in eerste instantie niet, waarom ik me zo licht voelde. Maar nu weet ik het.

Bij mijn vorige baas was ik de enige die H&S pushte. Dingen veranderen, richtlijnen schrijven, bijeenkomsten voorzitten, scholingen en cursussen regelen; allemaal voor mij. En ik zat alleen op mijn kantoortje, af en toe te bellen met het ministerie  om antwoord te krijgen op mijn vragen.

En nu.... nu ben ik iemands assistent. Het bedrijf heeft al ontzettend veel gedaan op dat gebied, dus er zijn al heel veel dingen die gewoon zijn. Ik krijg een opdracht, rond die af en dan gaat alle verantwoordelijkheid gewoon weer terug naar mijn manager. En ik kan bij twijfel direct overleggen; heerlijk! Na mijn werk trek ik de deur dicht en alles is meteen uit mijn hoofd. Niks lijstjes met dingen die ik nog moet regelen, emailtjes die ik nog moet beantwoorden...klaar.

Daardoor heb ik meer ruimte gekregen om mijn andere hobby op te pakken: bakken!

Dus ineens hadden we sticky buns in huis (erg aan te raden), stonden er op vaderdag verse witte bolletjes op tafel en rook het huis heerlijk naar verse pepernoten.

Mijnjongste dochter gaat dit jaar op kamp en moet zelf geld inzamelen om dat te bekostigen. Dit idee wordt vanuit school gestuurd, zodat kinderen leren dat niet allen zomaar gedaan kan worden; er moet wat voor gedaan worden!
Dus heeft ze al heel lief lootjes verkocht voor een prijzenpakket en toen ze van diverse mensen de vraag kreeg wanneer ze weer eens koekjes ging verkopen, vloog ik voor het eerst sinds lange tijd niet tegen het plafond met het idee..... maar dat is veel werk!

Dus nu staat er 3 kilo aan pepernoten deeg te rusten in de kast, is er al 1,6 kilo gebakken en ben ik al ingredienten aan het hamsteren om boterkoek, chocolade koekjes, schuimpjes en biscotti te gaan maken. Vanaf dit weekend ga ik me opsluiten in de keuken en zal het huis heerlijk ruiken naar dingen die mijn gezin allemaal niet mag hebben, omdat het verkocht moet gaan worden. En het gekke is, dat ik er zin in heb!

Dat gevoel heb ik al een tijd niet gehad en het voelt dan ook heerlijk. Nu weet ik wel, dat als ik om 22:00 uur de laatste schuimpjes uit de oven ga halen ik het bakken weer helemaal heb gehad, maar het is wel een bevestiging voor mij dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Dus wie weet verschijnen hier binnenkort weer eens een paar nieuwe recepten die ik heb uitgevonden... zou zomaar ineens kunnen!

Antibiotica met pindakaas.

We hebben onze lieve poes Roos (eigenlijk heet ze Rose, maar wij hebben besloten om een tweetalige kat op te voeden, dus wordt ze door ons Roos genoemd. Bovendien komen katten alleen als ze zin hebben, dus wat maakt het ui, nietwaar?).

De afgelopen week was ze niet lekker en werd steeds een beetje zieker. Dus zijn we met haar naar de dierenarts gegaan om te kijken of ze iets voor haar konden betekenen. Ze moest een nachtje blijven (aan het infuus, jaja) en de volgende dag kregen we haar mee naar huis met een zak speciaal voer en een antibioticakuur.

Nu heb ik wel door hoe ik vieze medicijnen bij mijn kinderen naar binnen kan krijgen, maar een kat is toch een ander verhaal. Nadat ik vroeg hoe we dat moesten gaan aanpakken was het antwoord, dat we met een hand haar kop en bovenkaak moeste vastpakken en met een hand de onderkaak moesten openmaken. Pilletje achter op de tong en klaar.
Ik heb nog gevraagd naar een plan B ( pindakaas op haar rug of pootje, waar het vermaalde tabletje doorheen vermengd zat), maar er werd mij verzekerd dat ze een makkelijke poes was. Het zou geen problemen opleveren.

Maar ZIJ doen niets ander he....

Goed, 's avonds was het tijd voor haar eerste tabletje. Fons kat vast, ik op de kop vasthouden en toen de onderkaak naar beneden duwen. Intussen was onze lieve theemuts veranderd in een grommend, blazend en kronkelend dier wat geluiden uitstootte die ik nog nooit eerder had gehoord. Een beetje in paniek gooide ik het pilletje haar keel in. Die werd met de zelfde vaart eruit gekatapulteerd en de kat verdween onder de tafel, zwaar beledigd.

Pilletje opgeraapt van de vloer en op naar de vijzel.

Nu moet je weten, dat we hier geen calvepindakaas in huis hebben. Wij gebruiken pics peanutbutter, waar lekker veel olie inzit. De consistentie van de pindakaas en de mate van druiperigheid hangt erg af van welke plek uit de pot je de pindakaas haalt.

Aan het einde van de kuur  hebben we de volgende scenario's gehad:
* Pindakaas precies goed, poes krijgt pindakaas op pootje en ligt het goedje daarna braaf op.
* Pindakaas te dik, plakt niet op pootje. Pindakaas ligt ergens op de vloer en moest met geweld op het poortje "geplakt" worden.
* Pindakaas te dun. Poes schudt pootje om van de pindakaas af te komen, wat resulteert in pindakaas op de koelkast, muren en op de kastjes
* pindakaasmengsel was precies goed, maar poes heeft door dat er iets niet leuks staat te gebeuren en begint al te blazen als je met een lepeltje in de buurt komt. Resultaat: poes met geweld gepakt om pindakaas op poot te smeren, kras op mijn hand en helft van de pindakaas op mijn shirt.
* Pootje is niet meer te bereiken en kat ziet er net zo gestresst uit als de baasjes. Besluit om het op de rug te smeren met iets te dunne pindakaas. Gevolg: kat loop door het hele huis met een steeds grotere smeer pindakaas op haar rug; een plek die zoetjes aan uitloopt over haar zij, op haar achterpoot. Mevrouw wast zich wel, maar niet rug of achterpoot. Gaat daarna op verschillende plekken in huis liggen om uiteindelijk ergens in slaap te vallen. gevolg. Pindakaas. Overal.

We gaan er maar van uit dat ze de meeste antibiotica heeft gehad en dat ze voorlopig ook niets meer nodig heeft. want dit is duidelijk niet een van onze talenten, ben ik achter gekomen.

Ze is inmiddels weer helemaal opgeknapt en komt weer bij ons op schoot liggen. Ik denk dat ze het ons vergeven heeft.......