Clubjes (Marja)

In NL had iker al moeite mee af en toe: kinderen op zwemles, dansen of spelen met een vriendje. Dat heeft dnek ik voor een deel te maken met het feit dat ik meer dan een kind heb, maar komt denk ik ook deels door het feit, dat de lessen altijd net voor, tijdens of vlak na het eten plaatsvonden. En als de andere kinderen dan mee moeten naar een warm zwembad en dan eigenlijk al moeten eten als je de oudste aan het afdrogen bent ( kon ze zelf, maar dat duurde voor mijn gevoel altijd een eeuwigheid) kwam er wel eens iets van een " oh-mijn-god-waarom-ben-ik-hier-aan-begonnen"-gevoel naar boven.

Ik dacht dat mooi opgelost te hebben hier. In Blenheim speelde er eentje netbal. De trainingen waren op een donderdag onder lunchtijd en op zaterdag ochten was er altijd een wedstrijd.

En ook hier verwachtte ik eigenlijk niet zo veel. Ik bedoel, een dorp van 700 mensen, wat kun je daar nou doen? Maar daar vergiste ik me in.... In de winter kun je rugby spelen, netballen ( woensdagmiddag 4 uur in Gore, das 30 minuten hiervandaan.....uurtje spelen en weer terug), voetballen, de echte zomerspelen hier zijn tennis, cricket en zwemmen. Het hele jaar kunnen de kinderen terecht voor sporten als karate, trampoline springen, dansen, squashen, ponyrijden, golfen, keyboard spelen en meer.

Inmiddels gaan twee kinderen twee keer per week naar karate: op dinsdag en donderdag van 18:00 - 19:30 storten ze zich op allemaal houdingen en bewegingen, heel indrukwekkend. Verder wil B. op gitaarles (in Gore...) , komende winter op netbal en misschien nog wel iets erbij voor deze zomer.
Van karate is het voordeel, dat ze er zelf heen kunnen lopen. Maar voor veel andere dingen moet de moeder-taxi vrees ik toch weer overuren draaien. Eens kijken of ik dan met mijn avond eten een beetje uitkom. Gelukkig worden ze ouder, zodat ik ietsje later kan gaan eten. Maar de jongste ligt er iedere avond om 18:30 uur in..... dat wordt een uitdaging!


Gelukkig is het winterseizoen voorbij en kan ik even rustig nadenken over de schema's van iedereen.... Ik neem er denk ik nog maar een kopje koffie bij ga pakken met een chocoladekoekje, want dit gaat nog wel even duren..... En nu doen ze allemaal maar een sport....en geen competitie, uitgespreid over heel Southland en Otago. Dan kan het zomaar gebeuren, dat je voor een wedstrijd drie uur moet rijden.....heen.... en dan een uurtje wachten langs de kant en dan weer gezellig terug. Ik denk, dat ik niet moet gaan plannen, maar netwerken; dan kan iedereen een keer rijden voor mij!

Vooral voor mama's: welk kind moet wanneer waar zijn en moeten er meerdere kinderen mee?