Nieuwe hobby (Marja)

Zo nu en dan probeer je weer eens wat nieuws  in je leven. Anders zou het allemaal natuurlijk wat saai worden, nietwaar...
Op iedere verjaardag de afgelopen tijd bakte ik verschillende muffins voor de gasten. Geen taart, want dat had ik nog niet eerder gedaan. Bovendien is er een kind koemelkvrij en kan ik met bakken daar rekening mee houden.

Maar ergens een paar weken geleden, kwam bij mij het idee binnen, om zelf een koemelkvrije taart te gaan bakken. Ik ben op internet gedoken en kwam met verschillende recepten en veel inspiratie een uurtje later weer van de bank af.Dit zou het helemaal gaan worden! Omdat dit iets nieuws voor mij zou gaan worden, had ik bedacht, om een proeftaart te gaan maken en die zouden we dan halverwege de week gaan opeten, om er alvast in de komen. NZ heeft al langer een bakcultuur dan NL, maar niet zo fancy. Dus in de supermarkt zijn allemaal soorten icing te vinden (dat suikerlaagje om een bakkerstaart zeg maar), maar niet zulke coole vormpje om strikjes te maken of andere mooie dingen. Dat was wel weer jammer, want ik had allemaal ideeen voor een fantastisch ontwerp. Maar goed, met uitsteekvormpjes van de playdough kom je ook een heel eind, nietwaar?

Zoiets had ik in gedachten: niet te hoog gegrepen voor een eerste keer, toch?

Deeg was snel gemaakt ( ik had een ander recept gezien, maar dat was te veel gedoe...), de vulling van custard maakte in van instant custard poeder en jam voor de plak. Kon niet mislukken. En inderdaad... als je houdt van het "grote boze wolf" effect, dan was deze taart een topper! (gevoel dat je stenen op je maag hebt liggen en dat jij, samen met je maagzuur, nog heel lang kunnen genieten van de taart). De custard vulling was niet lekker, de taart zompig.... maar de kinderen probeerden me nog op te beuren met de opmerking: de icing is wel goed gelukt hoor, mama....

.... en anders had ik een plakje ontbijtkoek versierd......

Dat was dus een enkeltje vuilnisbak. De druk werd opgevoerd, want ik had geen tijd meer om te oefenen. Ik ben toen toch maar voor het bewerkelijke recept gegaan , wat volgens bronnen echt niet kon mislukken. De roomvulling heb ik toen ook maar zelf vers gemaakt. De icing bleef een uitdaging. Want ja, dat spul is van poedersuiker gemaakt en plakt dus erg snel aan het aanrecht vast, waardoor het scheurt als je het over de deegroller wil doen om daarna in een vloeiende beweging over de taart te draperen (op youtube zag het er heel simpel uit).
Na drie pogingen heb ik het opgegeven en heb ik me gestort om mijn ware talent: damage control!

Dus alle scheuren werden dichtgeplakt met een mengsel van poedersuiker en citoensap en met wat extra uitgestoken vormpjes kon ik heel wat scheuren camoufleren. Het zag er niet echt uit zoals ik verwacht had, maar hij smaakte oke en dat is het belangrijkste.

Zo erg was het gelukkig ook weer niet......Ik wil denk ik niet weten hoe deze smaakt!

En omdat ik een perfectionist ben, ga ik vokgend weekend opnieuw proberen of ik die icing eroverheen kan draperen als een echte bakker...... en de familie kan niet wachten om opnieuw te proeven, dus die voelen al een slecht cijfer aankomen  (nee mam, meer oefenen... volgende week weer eentje maken!). En dan zal ik ook een foto plaatsen, vanuit de juiste hoek met een filtertje moet ik ene heel eind komen denk ik!

Oh ja, nog een dingetje: ik was dit dus allemaal begonnen omdat zoonlief niet tegen koemelk kan.... hij kreeg een stuk taart voor zijn neus, keek erna en zei toen: ik wil deze niet, ik wil een muffin....
zucht.... het leven van een moeder  gaat niet over roze taarten....