De perfecte vrouw.... bestaat! (Marja)

Ieder jaar worden er in NZ verkiezingen gehouden over wie zich de perfecte vrouw mag noemen. In allerlei dorpen en steden door NZ worden er voorrondes gehouden en de finale is uiteindelijk in Wanaka, in oktober.

Nu moet je niet denken aan miss verkiezingen. Dat is iets totaal anders. Deze competitie wordt georganiseerd door Speights, een zeer bekend biermerk. En de mensen daar hebben kennelijk een iets ander beeld van een perfecte vrouw dan ik dat heb.

Maar natuurlijk ging ik de kandidaten uit Tapanui aanmoedigen in de plaatselijke Town & Country Club. Ik werd opgehaald  door een vriendin en om 8 uur begon het spectakel. Eerste onderdeel: zo snel mogelijk een spijker in een stuk hout hameren. Daarna was er een ronde waarin 4 soorten bier geproefd moesten worden ( raad eens van welk merk).
Daarna werd er een potje snelpool gespeeld, waarin er in twee minuten zo veel mogelijk ballen in de pockets moesten worden geschoten en daarna kregen de vrouwen drie dartpijltjes, waarmee ze in een beurt zoveel mogelijk punten moesten gooien. Daarna werd er van de kandidaten verwacht, dat ze met een hondenfluit het liedje " happy birthday" floten en als laatste onderdeel moesten ze een bierflesje openen zonder een opener te gebruiken. Dat werd dus gedaan met behulp van mascara, een hamer, een stoel, en zelfs met een kruk!

Daarna werden de scores door de juryleden bij elkaar opgeteld en de winnares kreeg behalve een gratis overnachting in Wanaka in het weekend van de finale ook nog een bon om in een van de ale houses te gaan eten.

In de finale worden er trouwens andere dingen van de dames verwacht: achteruit rijden met een trailer, een dood schaap sjouwen, een dier villen, een jetboot racen,  een gerecht koken en soms nog een actie als met een kettingzaag werken of hout hakken.

Jullie snappen, dat ik daar absoluut niet voor in de wieg gelegd ben. Ik heb ooit in een ver verleden bij een slager gewerkt, maar die zorgde ervoor, dat de karbonaatjes keurig op een schaaltje in de vitrine lagen , zodat ik ze alleen maar hoefde te verkopen. Stel je voor dat ik gewonnen had. Dan had ik dus volgende maand tussen allemaal vrouwen gezeten, die  wel weten hoe je achteruit moet rijden met een aanhanger. Ik heb er wel vertrouwen in, dat ik met bakken/koken nog wel een puntje had kunnen scoren, maar bij het onderdeel fileer-een-dier hadden ze me weg kunnen dragen denk ik.

En ja, ik heb veel foto's gemaakt. Maar ik heb onlangs te horen gekregen, dat het heel netjes  is, om toestemming te vragen voordat je de foto's plaatst op internet. Dus dat heb ik gedaan en helaas dompelt deze vrouw zich liever in de anonimiteit. En dat snap ik. Want voor je het weet kan je niet meer normaal over straat hier. Iedereen wil je handtekening, met je op de foto en een praatje met je aanknopen. En voor je het weet ben je weer te laat thuis en heb je geen tijd meer om je vers gevangen konijn te prepareren voor het avondeten en zit het hele gezin weer aan de patat. En dat is iets wat geen enkele vrouw  wil natuurlijk. Dus die wens respecteer ik ( ook een beetje uit angst, want mensen die zo handig zijn met messen kun je maar beter erg goed te vriend houden).

In oktober gaan alle kandidaten en supporters met een bus naar Wanaka, om daar "onze" vrouwen aan te moedigen. Of ik mee ga?
Mnou, ik denk dat ik dan hoognodig in mijn roze schort en hoge hakken in de keuken koekjes moet gaan bakken. Gewoon, om het evenwicht in het universum in stand te houden zeg maar. Hoewel, dat is natuurlijk  de taak van de miss verkiezingen.
Mooi, dan kan ik gewoon in mijn joggingbroek op de bank hangen en een glas wijn drinken. Dat is ook een deel van vrouw zijn. Dan maar niet perfect naar de kiwi- standaard.
Integreren op vrouw-zijn niveau: ontzettend gezakt, maar doelbewuste actie!