Fons kent vrijwel iedereen hier in het dorp. Omdat ze patienten zijn in de praktijk natuurlijk. Dat betekent, dat als hij op een vrije dag rondloopt in het dorp, er altijd wel mensen zijn die een praatje met hem maken en hem dingen vertellen en vragen. Ik sta er vaak maar een beetje bij, omdat ik hier niet iedereen ken, ondanks de "grootte" van dit dorp.
Gisteren was het Fons zijn vrije dag. En samen haalden we de kinderen van school. Op weg naar huis raakte Fons in gesprek met een van de chauffeurs van de schoolbus. Omdat onze kinderen nooit met de schoolbus gaa, is het voor hun iets heel bijzonders en iets leuks. Onze oudste zoon was dan ook snl in de bus te vinden om te tellen hoeveel kinderen erin pasten.
Die bovengemiddelde interesse bleef niet onopgemerkt. De chauffeur vroeg of S. zin had , om met hem mee te rijden tijdens zijn ronde en hij zou hem daarna weer thuis afzetten. Onze zoon begon te glimmen, maar checkte voor de zekerheid nog wel even of het geen grapje was.
En zo zwaaide we even later S. uit, op weg naar Crookston. En toen Fons een uurtje later zijn motor voltankte zag hij, dat ook de bus een volle tank met diesel kreeg.
Ik kan je zeggen, dat het weekend van mijn zoon nog nooit zo goed begonnen is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten