Terugreis

Het goede nieuws was dat we weinig tot geen turbulentie hebben gehad op de terugreis. De vlucht van Amsterdam naar Singapore verliep erg gladjes, hoewel het wel een kolere eind weg is.
IN Singapore konden we dankzij de lange stopover een goede "nacht" slapen ( tijdsbesef nu al helemaal weg) en redelijk uitgerus stapten we het tweede vliegtuig in.

De tweede vlucht verliep eigenlijk ook zonder problemen, totdat we valkbij CHristchurch waren, onze eindbestemming.
Volgens de piloot was het mistig in CHCH en moesten we nog 20 minuten rondcirkelen totdat de mist was opgetrokken. Jammer, maar waar we nu vlogen was er geen wolkje aan de lucht en hadden we dus prachtig uitzicht op de velde, bergen en rivieren.

Na 20 minuten vertelde de piloot ons, dat het nog steeds erg mistig was en dat de rondjes vliegen nog 20 minuten door zou gaan. Tegen die tijd moest ik al erg nodig naar t toilet en kon ik dus niet zo erg meer genieten van opnieuw het rondje berg/rivier.

Aan het eind van die 20 minuten vertelde de piloot, dat hij slecht nieuws had: de landing werd nu met een uur uitgesteld. Toen realiseerde ik me, dat er nu 3 opties waren: 1. We waren aan het rondvliegen om brandstof te verliezen. We zouden straks ene noodlanding maken en ze hadden ons nog niets gezegd om geen paniek te zaaien.
2.  De grote groep Russische mannen die in het vliegtuig waren gestapt en er uitzagen als leden van de maffia bleken dat ook echt te zijn en nu waren ze druk bezig om een grote politiemacht op touw te zetten om die mensen op te vangen na de landing.
3. Het was echt mistig.

Omdat optie 3 mij erg onlogisch in de oren klonk zette ik in op optie 1 en bereidde me mentaal al voor op de aankomende noodlanding. Papiertje nog een keertje lezen, nooduitgangen  en vluchtroutes in mijn hoofd prenten, kinderen verdelen over Fons en mij, tas goed opbergen ( zou ik de paspoorten voor de zekerheid in mijn zakken van mijn broek en vest verdelen, ze in de tas laten of aan de kinderen geven, voor het geval dat...).

Het was dan ook een enorme anti-climax toen na ene uurtje het vliegtuig zeer gladjes op de grond gezet werd in een redelijk mistig Christchurch. Thuis!

Nu nog even door de douane en de koffers laten zien. De paspoorten waren zo gecontrolleerd. Als je met een gezin met kinderen reist mag je namelijk in een snelle baan, waardoor je alles zo achter de rug hebt.

Daarna werden de kaartjes tevoorschijn gehaald waarop keurig stond aangegeven, dat we kaas, zoethout en etenswaren mee hadden.  En toen kregen we een echt eigen Border Security moment:  we werden apart genomen door ene mevrouw met een echt uniform aan die handschoenen en alles aan had. Ik wilde ene foto maken maar de blik van de mevrouw weerhield me ervan.

Ze wilden graag weten wat we in de koffers hadden gedaan. En of we even de zoethout en kaas uit de koffers wilden halen? Oh ja, en alle glazen potten. Want daar zou wel eens honing in kunnen zitten en dat mag je niet invoeren.
Natuurlijk wilde ik dat, maar ik had echt geen flauw idee meer in welkde koffer we dat hadden gedaan. Dus werden alle koffers een voor een opengemaakt ( oh, in deze koffer heeft de hagelslag het NIET overleefd, dat wordt straks zuigen. )

Uiteindelijk werd alles gevonden. Zoethout werd afgepakt, de kaas mocht mee, yes!!!
Alles werd zo goed en kwaad als het ging weer in de koffers gepropt en toen moest alles nog even door de rontgen. De mevrouw had gezegd dat dit de laatste mogelijkheid was om alles aan te geven, anders zouden we een boete krijgen.
Ik word dan altijd accuut nerveus en heb dan liever dat ze zelf voor de zekerheid alles maar even na gaat kijken. Maar toen we vertelden dat we alleen nog maar snoep meehadden mochten we door.

Toen de snoepkoffer door de rontgen ging werden de twee mannen die er stonden helemaal nerveus en vroegen ons van wie die koffer was. Shit, had ik toch wat over het hoofd gezien?
Gelukkig waren ze kennelijk "alleen" maar verbaasd over de grote hoeveelheid snoep in de koffer, want na een kort gesprek werd alles doorgelaten en konden we op zoek gaan naar een taxi die ons naar het hotel zou brengen.

Die middag hebben we even een paar boodschappen gehaald en rond 6 uur 's avonds lag iedereen uitgeput in bed..... We waren weer in NZ.