Graag gedaan.... Jullie wilden warm weer na die vreselijk koude winter. Wat heb ik een klachten gehoord over ijzel, bevroren sneeuw, ijzige snijwinden....
En nu is het dus eindelijk warm. De eerste hittegolf sinds 2006 is een feit. En waar zaten Fons en Marja toen? Juist; in een koud, tochtig huis in Otautau, Southland, New Zealand. Sommige mensen kunnen dat gewoon, zorgen voor een weersverandering. Die missen alle sneeuw, hittegolven en wisselingen van staatshoofden. Die mensen kunnen dat, invloed hebben op gebeurtenissen en weer in hun thuisland.
En wij kunnen dat dus niet, maar het is leuk om er over te fantaseren. Ik moet zeggen, ik was niet jaloers op NL toen wij met de kerst met 30 graden in het zwembad lagen. Ik was een beetje jaloers op NL toen ik in dezelfde hitte bijna onderuit ging toen ik aan het hardlopen was. Ik dacht dat ik jaloers zou worden, toen de herfst in NZ begon. Dat viel mee, omdat de lente in NL erg lang op zich liet wachten.
Ik was zeker jaloers, toen NL eindelijk zomers weer kreeg. Maar nu? Nu heb ik een beetje medelijden met jullie. Want warmte in NL is over het algemeen een warmte met een hoge vochtigheid. Dus plakkerig, benauwd weer. Dat is warmte, waarin je slecht kunt slapen, omdat je beddegoed aan je lijf vast plakt, terwijl de muggen om je hoofd zoemen. Waarin je lastig in slaap kunt vallen, omdat de buren heerlijk aan het genieten zijn van hun vakantie en dat buiten doen, terwijl bij jou de wekker (lees: kinderen) om 6:30 weer afgaat, omdat het zo vroeg licht is. Dat weer, waarbij je om de haverklap met onweersbuien en regen te maken hebt.
Dat mis ik niet.
Ik mis wel de avonden, waarop ik ZELF heerlijk buiten zat voor het huis, met de buurvrouw aan een heerlijk glaasje koele wijn ( veeel prosecco gedronken), de ijsjes die we midden in de nacht hebben gegeten met vrienden, omdat hij pas laat terugkwam van het hardlopen. Ik mis de aardbeien, de meloenen, de zomerkleding, het zwembadje in de tuin ( maar zwembad in Blenheim mis ik ietsje meer), kortom: ik zit weer een beetje in een heimweedipje. Dat is niet erg, maar wel iedere keer even even zuchten. Gewoon doorademen, dan weer doorgaan met leven.
Het helpt dat ik weet, dat ik zometeen heerlijk mijn koele bed induik. En morgen gaan we naar de ijsschaatsbaan om de schaatsen, met daarna warme chocolademelk en een koekje.
En omdat het buiten de ijsbaan niet zo erg koud is, kunnen we misschien wel ergens uit eten met een ijsje toe.....iets met veel chocolade, want dat helpt altijd goed tegen heimwee heb ik ergens gehoord.... ik heb er zin in!
Geniet in ieder geval van het mooie weer. En aangezien wij voor een jaar hier in Tapanui zitten, wens ik jullie succes met de komende winter; op naar de skisokken, snowboots en ijssschaatsen! Graag gedaan.....
ps: successen behaald in het verleden bieden geen garantie in de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten