Deze slogan heb ik zelf niet verzonnen. Hij staat op het naambord even buiten het dorp. En op zaterdagochtend om 8 uur waren de verhuizers er met een container waar alle spullen in zouden moeten zitten.
Ze zijn tot een uur of drie bezig geweest om alles neer te zetten, bedden in elkaar te schroeven en de grote spullen uit de verpakking te halen.
En toen begon voor ons het grote werk. Doos na doos na doos werd opengemaakt en de inhoud moest weer een plekje hebben.
Zondag hebben we de huurauto teruggebracht naar Invercargill, de dichtsbijzijnde grote stad (5 kwartier hier vandaan). En dat terugbrengen gaat heel makkelijk: gewoon op het vliegveld de sleutel in de brievenbus gooien als er niemand is. Wat niet zo handig is, is dat je niemand kan vragen om de auto nog even open te maken, omdat je per ongeluk je telefoon nog in de auto hebt laten liggen (uit de broekzak gegleden). Gelukkig was dit met een telefoontje te verhelpen en konden we onze weg weer vervolgen. Lunch was bij Hell's pizza (ook een aanrader om daar eens de menulijst van de bekijken), omdat Fons jarig was.
Daarna zijn we weer naar huis gegaan, waar er meer dozen op ons lagen te wachten.
Nu is het dinsdag. Vrijwel alle dozen hebben een plekje gevonden, hoewel ik de komende tijd nog wel een paar dozen door moet spitten op zoek naar enveloppen, kaarten, legoplaten ed.
Fons heeft gisteren illegaal de centrale verwarming aangezet en dat is heerlijk! We hebben in ons verblijf in NZ nog nooit zo'n heerlijk warm huis gehad. En dat ondanks het feit, dat het nog niet geisoleerd is! In de jaren voor ons, heeft Tapanui iedere keer een dokter gehad voor een korte tijd. Eeen paar weken, twee a drie maanden, dat soort tijd. En iedere dokter heeft in zijn eentje hier gewoond. En dan maakt het niet uit, dat er maar een toilet is in huis, die zich ook nog in dezelfde ruimte bevindt als de badkamer. Maar nu wij hier met zijn zessen wonen, is dat toch wel een puntje. Dus dat moeten we ergens gaan aankaarten. Nieuw bubbelbad er in, toilet afscheiden, tweede toilet in de badkamer. Ik heb allen al uitgedacht, nu moet ik de huisbaas er van zien te overtuigen, dat wij dit waard zijn en dat hij dit graag voor ons wil betalen.
Hoewel het huis de stijl heeft van een huis uit de jaren 60, is het niet verkeerd. We wonen schuin tegenover de school, middelbare school is om de hoek. We hebben een vijver met vissen erin, een tuin rondom het huis, broeikas voor de tomaten (helaas is er wat glas gesneuveld, maar er wordt aan gewerkt), een moestuin en genoeg ruimte voor de trampoline!
Het internet is hier sneller dan in Blenheim, wat heel prettig is!
En nu alles is gedaan, vrijwel alles een plekje heeft en iedereen weer een beetje tot rust komt, nu is het tijd voor mij.....om ziek te worden! Dus met een dekentje voor de gashaard doe ik weinig vandaag. We zijn in Tapanui aangekomen , de reis is achter de rug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten