Ik zie het meer als gebrak ana communicatie zeg maar. Ineens was de speelgoedbibliotheek weg en hoorde ik via via, dat ze verhuisd waren. Ineens was hij weer open. de openingstijden heb ik van horen zeggen, want nergens kun je vinden wanneer hij open is.
Er is een leuk cafeetje in het dorp, Chisel genoemd. Ook die was ineens dicht en via via (het alom bekende roddelcircuit dus), hoorde ik, dat de eigenaresse er mee gestopt was en dat twee werkneemsters de tent gingen overnemen. Maar die overgang is niet helemaal soepeltjes verlopen. Maar dit heb je niet van mij natuurlijk....
En toen opeens zag ik dit in het plaatselijke krantje :
Nog een voorbeeldje. E. had het erg goed gedaan met zwemmen op school. Zo goed, dat ze zich gekwalificeerd had voor een regionale zwem meeting. Ik kreeg daarvan een keurig briefje mee:
Helder en duidelijk. Natuurlijk mocht ze meedoen van me! Maar toen ik dat vertelde aan de juf en zij me drie keer vroeg of ik zelf kon rijden, vroeg ik me toch af of ik iets gemist had in het briefje. Want het zwembad van Tapanui is 1 minuut lopen van ons huis...
Bij navraag bleek, dat de werdstrijden in Balclutha zouden worden gehouden, op een uur rijden hiervandaan.
O..... dat stond niet in het briefje...... Maar wie A zegt.... dus ik ben nu bezig om dingen te regelen, zodat ik kinderen kan meenemen, die ook nog allemaal gevoed moeten worden en redelijk op tijd weer thuis zijn om wat slaap te kunnen krijgen.
Want het is ook wel stoer: meedoen met regionale wedstrijden voor de basisscholen.
Nu moet is alleen nog uitvinden wanneer er weer nieuwe uniformen te koop zijn bij seasons, eens informeren waar ik grof vuil zou kunnen inleveren en waar die schoonheidsspecialist zit die iedere keer pittig adverteert, maar geen contactgegevens heeft achtergelaten. Alleen de openingstijden, dus dat is dan wel weer handig.
Het komt denk ik, omdat iedereen ervanuit gaat, dat iedereen alles toch wel te horen krijgt. Of via de krant, of vie het roddelcircuit. Waaruit ik trouwens gisteren heb vernomen, dat ik in NL een bakkerij had. Nu vind ik bakken erg leuk, maar als mensen gaan zeggen dat ik een bakker ben, voelt dat toch wel bijzonder. Maar een ander deel van het dorp weet, dat ik verpleegkundige was in NL. Ben benieuwd hoe het gesprek gaat tussen mensen met informatie A en informatie B. Daar zou ik wel eens stiekem bij willen zijn. Maar ik beschouw het als een groot compliment! Althans, als er gezegd wordt dat ik een goedlopend bedrijf had natuurlijk....... anders moet ik het toch maar bij verplegen houden vrees ik....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten