Weken naar toe getraind en gisteren was het dan zover: er werd een triathlon gehouden in Tapanui!
Er was keus genoeg voor iedereen: ploegen, individueel, duathlon, triathlon, wandelen of rennen, fietsen en meer. Er waren verschillende afstanden en routes te volgen.
Wij waren als ploeg vertegenwoordigd: the flying Duych women. Met mij als eerste tijdens het zwemmen, B. op de fiets en ten slotte E. die de afstand zou gaan rennen, waren we er helemaal klaar voor. En het weer ook. Van 14 graden de dag ervoor, stonden we nu te schuilen voor de zon omdat het zo heet was.
We waren ingedeeld bij de kinderafstand, omdat het grootste eel van de ploeg kinderen waren. Ik had plechtig beloofd, dat ik rustig aan zou gaan zwemmen, om niet te veel uit te lopen.
Toen het startsigbaal ging, ging ik van start. Ik zwom langs de kant, met een meisje naast me, die mijn leidraad zou zijn. En zij had er een behoorlijk pittig tempo in, dus ik moest gas bijgeven in plaats van rustig aan zwemmen. Dat was eigenlijk wel een tegenvaller natuurlijk, want ik was er niet gekomen om moe te worden. Maar goed, ik hoefde maar drie baantjes te zwemmen en toen mocht ik het water uit.
Toen ik naar mijn slippertjes liep zag ik, dat het meisje naast me waarschijnlijk over een jaar of 6 de nieuwe Inge de Bruijn gaat worden, want alle andere kindern warne nog driftig aan het spartelen in het water. Ik ben op mijn dooie gemakje naar de fietsen gelopen, waar mijn ploeggenootje stond te wachten op me. Maar door een van de orginanisatoren was ze al weggestuurd, omdat die dacht, dat ze met de duathlon mee zou doen (en die waren net daarvoor gestart).
Restte ons niet anders dan wachten totdat ze de heuvel op kwam fietsen om de renner aan te tikken. En in de hitte ging E. samen met Fons op pad, drie kilometer rennen.
Nadat iedereen gefinisht was werd de prijsuitreiking gehouden. En wat bleek: we waren gewoon vet eerste geworden! (oke, we waren het enige team in de catagorie, maar dat mocht de pret niet drukken; eerste is eerste!)
En daarna werde er traditiegetrouw spot prices uitgedeeld. De namen van alle deelnemers gaan in een grote hoed en er worden lootjes getrokken. Degene wiens naam genoemd wordt krijgt dan een prijs.
Dus zo gingen we naar huis met niet alleen de eerste prijs met de triathlon, maar ook nog twee leden van het team die een spot price hadden gewonnen (iemand een idee wat het NL woord hiervoor is?).
Helaas was ik het enig teamlid die niet zo'n prijs had gewonnen, maar ik heb het erg leuk gehad.
Staat toch weer leuk op mijn cv: triathlon in Tapanui in de ploeg gewonnen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten