Spijbeldag (Marja)

Ik had me er al een ruime week op verheugd: mijn eigen spijbeldag! Op maandag, na het drukke weekend dat we achter de rug hadden, was ik van plan om even een dagje voor mezelf in te plannen. Ik zou de kinderen naar schoolbrengen en naar de opvang en me dan met een kop thee onder een deken op de bank gaan installeren met een goed boek.  Het avond eten zou ik simpel houden, de was kon wel een dagje wachten en ik zou misschien zelfs uitgebreid gaan douchen zonder gestoord te worden door een of meerdere kinderen. Normaal gesproken is maandag mijn boodschappendag in Gore. Maar omdat B. daar op zaterdag netball speelt, combineer ik dat.

De wekker ging en vol goed moed stapte ik uit bed, mijn hoofd al bij het spannende boek dta ik aan het lezen was. Maar nadat mijn telefoon aan was gezet, kreeg in een belangrijke text binnen. Omdat het aan het sneeuwen was, zou de school niet om 9, maar om 10 uur beginnen.  Oh ja, dat was ook zo. Hier in dit deel van NZ zijn er geen strooiwagens die rijden, geen sneeuwschuivers die over de gravelwegen glijden om die begaanbaar te maken voor de boeren, melkwagens  en schoolbussen die er gebruik van maken. Regel is: als de schoolbussen niet kunnen rijden, dan gaat de school ook niet open.

Oke, dat betekende dus, dat mijn spijbeldag een uurtje later zou gaan beginnen. Geen probleem.  Maar het bleef sneeuwen en een half uurtje later kreeg ik het volgende bericht: tapanui basisschool is dicht vandaag. Zucht. En na een belletje naar Blue Mountain College bleek dat ook mijn oudste dochter vrij had. En inderdaad, ook de kinderopvang was gesloten, omdat het personeel niet naar Kidzway kon komen.

En zo besloten we het maar om rustig aan te doen. In pyama ontbijten, maar ondertussen werd er al naar buiten gekeken, want de slee beneden moest toch eindelijk weer gebruikt worden!
 Om kwart voor 9 beld Fons vanaf de praktijk. De receptioniste kon niet komen, omdat er twee vrachtwagens  op de weg naar haar huis vastgelopen waren. Of ik misschien....

En zo bevond ik me om 9:00 uur in een steenkoude receptie ( oud gebouw, zo lek als een mandje) met een dikke trui aan achter de telefoon, terwijl mijn kinderen in een behandelkamer met hun jas aan  de resten van hun ontbijt aan het wegwerken waren.  Iets in mij zei, dat die spijbeldag van mij toch anders zou gaan lopen dan ik had gepland.   Gelukkig voor mijn kinderen  ( en natuurlijk ook voor mij ) kwam om 11:00 uur de receptionisten en konden we naar huis. De kinderen doken met de slee de tuin in, terwijl ik de ontbijtspullen ging afruimen en een kopje thee voor mezelf ging zetten. Had ik die in ieder geval binnen. Zo rond de lunch kwam iedereen nat, vies en verkleumd binnen. Allemaal schone kleren, lekker wat te eten en daanra maar even het dorp in voor wat boodschapjes.

Ik wilde per se die uitgebreide douche. Dus de kinderen kregen het laatste stukje verjaardagstaart terwijl ik me stilletjes uit de voeten maakte. De eerste 3 minuten waren zalig! Daarna moesten er kinderen plassen, poepen, kregen ze ruzie en hadden ze vragen over hun huiswerk. Die uitgebreide douche werd dus ingekort naar een snelle, efficiente wasbeurt.

Nadat alle vragen waren beantwoord en de ruzies waren beslecht,  gingen de kinderen weer buiten spelen. Het regende inmiddels. De mooie, witte sneeuw veranderde in een gore slurrie, die op de schone kleren van mijn kinderen  een interessant patroon achterliet. Zeker toen ik zag, dat ze in de slurrie nog een poging deden om sneeuwengeltjes te maken. Op dat moment gaf ik me gewonnen. Die spijbeldag (het was inmiddels 4 uur 's middags)  zou er niet meer van komen.  Zuchtend gaf ik mijn kinderen opnieuw schone kleren en stopte de rest in de wasmachine.  En als ik dan toch bezig was, kon ik net zo goed iets minder makkelijks maken voor het avondeten.

dit was 's morgens om half 8....

gelukkig zie je de schapen nog wel.....

Wat zou nu dan de wijze les kunnen zijn die ik hieruit kan halen? Niet meer het universum inroepen dat ik een dag voor mezelf wil? Of zou het universum mij duidelijk willen maken, dat ik nooit een "ik-dag" kan hebben als ik thuis ben en dat ik een vakantie naar Fiji moet boeken om zou ongestoord te kunnen genieten van een uitgebreide douche nadat ik op een hagelwit strand mijn boek heb uitgelezen?
Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar zodra ik dat weet, laat ik het jullie weten!