Na 5 jaar van fundraisen, vergunningen regelen en het laatste jaar bouwen is het dna eindelijk zover: het nieuwe medical centre is klaar!
Even een sprong terug in de tijd. Vroeger stond hier in Tapanui een ziekenhuis (die er na 30 jaar vechten met de overheid trouwens pas stond). Er was een vleugel die dienst deed als kraamafdeling en had behoorlijk was personeel. Door bezuinigingen werden alle kleinere ziekenhuizen in de omgeving gesloten en iedere gemeenschap kreeg de kans om de grond en het gebouw terug te kopen voor 1 dollar. Allemaal, behalve Tapanui. Om een een of andere reden werd er een behoorlijke som geld gevraagd om het gebouw en de grond terug te kopen. Omdat Tapanui dat geld niet zo ergens had liggen, werd een een committee opgericht die als doel had, om het oude ziekenhuis en de grond terug te kopen en weer van de gemeenschap te maken.
Na een aantal jaren ontstond het idee, om er een nieuw medisch centrum te bouwen en een vleugel die dienst kon doen als verzorgingstehuis. Maar daar was geld voor nodig, heel veel geld. Dus er ontstond wederom een fundraising committee. Doel: zo'n slordige 3 miljoen dollar bij elkaar harken. En dat is uiteindelijk ook gelukt!
Ondertussen ging de medical trust aan de slag met het aanvragen van de benodigde papieren en het maken van een begroting etc. En na 5 jaar is het dan eindelijk gereed! Ik vind het zo bijzonder, dat het overgrote deel van het geld is opgehoest door de mensen hier zel. Zeker als je bedenkt, dat Tapanaui nog geen 800 inwoners heeft.
Vorige week was de officiele opening, waar zeker 400 mensen bij aanwezig waren. Iedereen kon een kijkje nemen in het nieuwe gebouw. En afgelopen donderdag en vrijdag was De Verhuizing. Nooit geweten dat er zo ontzettend veel spullen in zo'n medisch centrum verstopt zitten.
Er is een gloednieuw telefoonsysteem ( die hopelijk maandag werkt), het is er heerlijk warm, er is een soort crash room waar spoedgevallen gestabiliseerd kunnen worden. De wijkverpleegkudige heeft een eigen kantoor waar ook de verpleegspullen liggen, er kamertje met een lekkere stoel waar mensen kunnen bijkomen als er bloed afgenomen is, er is ruimte voor de fysiotherapie, een helipad ( nog niet helemaal klaar), een hele mooie koffiekamer en mooie wachtruimte. Het verzorgingstehuis heeft een waanzinnig mooi uitzicht op de Blue Mountains.
Maandag gaat iedereen zijn officiele eerste werkdag in in het nieuwe centrum. En Fons kijkt daar naar uit. Hoewel er nog een aantal dingen gedaan moeten worden en er hier en daar wat aanpassingen gedaan moeten worden , is het zeker een enorme vooruigang vergeleken met het andere gebouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten