Ikzelf ben van mening, dat dat best wel een memorabel ogenblik is in de geschiedenis van zo'n gebouw. En dan zou het bijvoorbeeld wel een idee zijn, dat die patient een bloemetje krijgt ofzo, gewoon, voor het idee. Of een foto in de krant met een leuk onderchrift erbij.
Iets in de zin van: nieuw gebouw nu echt in werking, dank zij de eerste patient. Want zonder patienten zou dat hele gebouw niet werken, toch?
Nu weet ik toevallig, dat die eerste patient al voor maandag er was. Dus niks bloemen en krant, want die gaan natuurlijk van een maandagochtend uit. Wat een glorieus moment had kunnen zijn, is in stilte verlopen.
Fons was er bij, op zijn vrije dag nog wel. Tijdens het hardlopen ( en hij ging als een trein!) kreeg hij een telefoontje: een hoofdwond moest mogelijk gehecht worden. Of hij opgepikt kon worden en aan het werk kon gaan? Nu kende hij deze patient persoonlijk en stemde hij in, geheel tegen zijn geloof in. Want zijn weekend is heilig, te gebruiken voor hardlopen en qualitiy time met zijn familie. Maar omdat hij de beroerdste niet is, stemde hij in en zo stond hij een kwartiertje later in de behandelkamer de hoofdwond te plakken en met hechtpleisters te beplakken. De patient had hem trouwens zelf opgehaald met de auto. Pleister op de wond geplakt en zo de auto ingesprongen ( wat heb je toch rare lui op de wereld lopen he).
De patient heeft nog aangeboden hem weer halverwege zijn hardlooproute af te zetten, zodat hij zijn hardlooprondje af kon maken. Want die voelde zich toch wel een beetje schuldig over het hele gebeuren.
Maar dat aanbod werd vriendelijk afgeslagen. Hij ging liever gezellig met mij mee naar huis, zodat ik een paracetamol kon nemen tegen de hoofdpijn, die langzamerhand op kwam zetten.
Tip van de dag: als je onder een hoogslaper wilt schoonmaken, GOED BUKKEN! Want het bed wint altijd......
 |
| ... toch vind ik dat ik recht heb op die bos bloemen! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten