Routeburn dag 2

Fantastisch uitzicht op de waterval

gelukkig is de oranje zonnehoed nog wel te zien......

na de top aan de andere kant van de berg, nu in Fiordland National Park

rivier beneden

Vers water, gewoon te drinken

Beneden het meer met daaraan de hut waar we zouden overnachten....ver nog!

halverwege de afdaling, het meer komt dichterbij

regenwoud

Aangekomen bij Lake MacKenzie

Gelukkig sliepen wij in de stapelbedden!

We liepen in de mist omhoog. Fris, maar te doen. Hoe hoger we kwamen, hoe meer de wind opstak. Het werd ineens erg koud. We besloten tot de shelter te lopen en daar even te gaan schuilen. Toen ik daar eindelijk aankwam had ik inmiddels alle warme kleren die ik mee had aangetrokken  ( warme jas, extra laagjes, wollen muts) en kon ik eindelijk even uit de wind zitten. Wat kan het weer hier omslaan zeg! Ineens vond ik het niet zo gek mee, al die kranten berichten over touristen die gered moeten worden ieder jaar.... Een van de meiden vand egroep was niet gekleed op het koude weer en besloot om het looptempo enorm op te voeren.
Omdat de wind niet ging liggen en de mist bleef had het geen zin om naar de top te klimmen en we besloten om dan maar over de berg heen te klimmen naar het dal erachter. We verlieten zo Mount Aspiring National park en gingen Fiordland National Park binnen. Dat is een par waar gemiddels 7 meter (!!) regen per jaar valt. Het is er ontzettend groen, maar je weet dat je altijd je regenlaarsen bij de hand moet hebben....

Zoals je op de foto's kan zien knapte het weer aan de ander kant op en konden we genieten van de meest waanzinnige uitzichten die ik ooit heb gezien. Wat gaaf!

Onderweg kwamen we ander wandelaars tegen. ook de luxepaardjes. Want je kunt voor de die hard experience gaan zoals wij hadden gekozen, maar het kan ook anders. Dan betaal je wel duidelijk wat meer. Maar dan hoef je alleen je eigen kleren mee te nemen. Je wandelt naar je lodge ( want het si absoluut geen hut). Daar ga je naar je kamer, neemt een warme douche, legt je pyama alvast klaar op je zachte bed met donzen dekens en een heerlijk zacht kussen. Als je klaar bent ga je lekker opgefrist naar de eetzaal, waar je kunt genieten van een driegangenmaaltijd met bijpassende wijnen. Het licht gaat uit wanneer jij dat wil en je kunt de volgende dag nog even een heerlijke douche nemen voor het ontbijt, terwijl je een verpakte lunch en morning tea en afternoon tea meekrijgt. Wij gepeupel schuilde in een hut met houten banken. De luxepaardjes konden schuilen ( vertoeven is een beter woord denk ik) in een accommodatie erbaast, waar de thee, koffie en fruitsap klaarstond en allemaal lekker hapjes de tafels sierde ( ja, ik heb staan kwijlen voor het raam en schaam me er niet voor!).

Maar goed, terug naar de wandeling. Het lopen over de bergrug was een waanzinnige ervaring. Andere woorden heb ik er niet voor. En daarna begon de afdaling. Waar ik de vorige dag eigenlijk niet zo gek veel moeit had met de beklimming, zo erg worstelde ik nu met de afdaling. 14 kilo is echt heel veel ( alhoewle, ik had er natuurlijk al wat uitgegegten en gedronken...) en halverwege de afdaling hadden mijn benen het erg zwaar.

En eindelijk, eindelijk kwamen we bij het meer aan. Nog nooit heeft water er heerlijker uitgezien dan daar! Maar veel sandflies, dus na de zonnebrand ging er een laag spray overheen en uiteindelijk was het water veel kouder dan ik lekker vond..... maar niet zwemmen dus....
Na het eten was de ranger van deze hut er om ons te vermaken en na zijn praatje dook ik mijn bed in.... het was 9 uur en ik was helemaal stuk. Gelukkig hadden we gezien dat de vriendelijke Engelsman in een andere hut  ging slapen, dus inwendig had ik de vlag al uitgehangen. Maar er was een andere snurker voor in de plaats gekomen. Op dat moment bedacht ik me, dat het best 1200 dollar waard is voor drie dagemn, als je daarmee ongestoord kunt slapen.....