dinsdag 23 juni 2015

Oppascentrale

Wat doe je als vrienden vragen of je op hun huisdier wilt passen? Wij zeiden ja.
Maar hier in NZ moet je altijd wel even vragen om wat voor huisdier het dan gaat. Ikzelf heb nu bijvoorbeeld geleerd, dat ik eerst even heel enthousiast regaeer ( wat leuk, je hebt oppas nodig! Dat betekent vast dat je lekker weggaat. Wat goed zeg! Waar naar toe?) , dan even pauze neem en dan een paar essentiele vragen ga stellen aan de eigenaren. Hoeveel poten heeft het dier? Heeft het een vacht? Hoe lang heb je oppas nodig? Moeten we het huis ervoor aanpassen?

In dit geval bleek het te gaan om een geitje. Lief he! Maar omdat het toch wel fris is buiten moesten we een stal hebben. Gelukkig staan er beneden aan de heuvel een paar lege, grote kratten die je mag meenemen. Ze zijn gebruikt om quadbikes in te vervoeren en dus behoorlijk groot. Dus op een donkere avond gingen Fons en ik er eentje de heuvel opslepen. We zijn in de doos gekropen en hebben het ding op onze nek getild en zijn zo, zonder enig uitzicht op waar we naar toe gingen, enigzins op de gok weer naar huis gelopen.
Dat was fase een. Fons heeft nog een keurig deurtje erin gemaakt, een slotje erop gezet en een pallet in de stal gedaan zodat Smikkel ( onze logee) niet zo koud zou liggen.

Afgelopen vrijdag heeft hij haar opgehaald. Omdat we maar een auto hebben met een trekhaak, is hij met die auto naar Gore gereden. Daar zouden de vrienden ook zijn en zou de handelswaar uitgewisseld worden. Ik kreeg thuis  deze foto opgestuurd:


Ik moest nog een beetje gniffelen in mezelf. Fons zat me natuurlijk gewoon weer te stoken. Want je gaat een geit natuurlijk niet vervoeren IN een auto. Daar heeft iedereen hier in de buurt wel een trailer voor. Het ziet er wel heel lief uit zo.

Maar een half uurtje later kreeg ik deze foto:
He? Dus geen aanhanger? Smikkel werd gewoon in de auto vervoerd? Zonder gordels?
(Geef toe, ziet er wel grappig uit he, zo uit het raam kijkend....doet me denken aan onze vakanties vroeger waar de reis ein-de-loos duurde. En wij gingen gewoon naar Drente).

Maar goed, ze zijn alletwee veilig thuis aangekomen en nu staat Smikkel dus bij ons in de tuin. Keurig aangelijnd, dat dan weer wel. Want we hebben een tuin zonder hekken en heel veel rhododendrons. En die zijn giftig voor geiten.  Mijn kinderen vinden het geweldig en zijn heel veel met haar bezig. Dan gaan ze met haar een rondje lopen door de tuin. En ze brengen alle schilletjes naar haar toe. En oud brood. Wel leuk allemaal. Zeker omdat we weten, dat het maar voor even is. Wie weet kunnen we wel ons eigen dierenhotel beginnen! Maar dan alleen voor dieren met 4 poten of minder en bij voorkeur een beessie met een vacht. Want dat aait toch wat prettiger....



Geen opmerkingen:

Een reactie posten