Door de eventuele wel/niet kopers/huurders, hebben we een poosje behoorlijk in de stress gezeten. En nu we over zijn naar een andere makelaar, staan we een beetje met lege handen. En eigenlijk voelt dat wel lekker. Goed, de fietsen zijn nog niet verkocht, net als de auto (en van dat geld zouden we de verhuizers betalen). Er zijn nog 5 kamers aan spullen uit te zoeken, de tuinmeubels moeten nog een nieuw thuis vinden, er moet nog iets naar de rdw ivm Fons zijn motor. De papieren van de verhuizers liggen te wachten tot we ze hebben ingevuld, net als een overeenkomst van de vastgoedbeheerder. Er is dus nog genoeg om wakker van te liggen.
Maar toch.... het is wel oke om een een of andere reden. Iedere dag is er een. Het geeft al zoveel rust hier thuis bij ons (en dus bij de kinderen), om te weten dat ons (t)huis nog even van ons is. En waarschijnlijk ben ik te moe om gestresst te zijn, scheelt ook weer :).
We kunnen weer een zucht slaken en doorgaan met ademhalen. En morgen afscheid van school (tissues niet vergeten!), krant te woord staan, stukje schrijven voor de krant, huis schoonmaken, op jacht naar een huis in Blenheim (begint nu toch wel te dringen)en volgens mij hadden we afgesproken dat er gereden werd naar een film (maar ik ben even kwijt welk kind waar naar toe moet.....) Dan hebben we nog een afspraak met de tandarts, een uitzonderingendag op vrijdag (meer later daarover) en wat afscheidsuitjes van werk, vrienden ed.
Oh ja, mijn nieuwe lijflied helpt: everything's gonna be alright van the babysitters circus. Dat is een band uit NZ (kon niet anders) die de tekst van het lied als levensmotto heeft.... mijn helden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten