De bus was er gelukkig op tijd en om half 3 waren alle bagage en personen klaar om het laatste deel van onze reis te beginnen.
Het eerste deel ging wel redelijk. De zon scheen, de weg was goed en de omgeving was erg mooi.
Maar na een korte sanitaire stop begon de weg door de heuvels te lopen. Bochtje hier, bochtje daar, je kent het wel. Nu is dat niet mijn sterkste punt en het duurde dan ook niet zo heel lang of ik werd een beetje wagenziek.
De kinderen waren ondertussen omgevallen en bijna niet wakker te krijgen. Maar met een nachtrust die eigenlijk overgeslagen is en een slaapje van 5 uur ipv 11 uur, was dat ook wel te verwachten. Ik heb eigenlijk niet zo veel gezien van de bergen, mooie valleien, diepe dalen en groene weides die we ongetwijfeld gepasseerd zijn. Bij Kaikoura (nog twee uur te gaan), snakte ik naar wat frisse lucht en ben ik voorin gaan zitten. Een uurtje later zijn we uitgestapt om weer een frisse neus te halen. De meiden liepen met lange gezichten ook een snelle ronde rond de auto, de jongens waren niet wakker te krijgen.
De weg die we hebben afgelegd is de enige weg over de oostkust om Blenheim te halen. Toen door een aardverschuiving vorig jaar de weg niet toegankelijk was, moest alles en iedereen via de westkust rijden. Dat scheelde een halve dag reistijd liet ik me vertellen. De prijzen van alle groente en fruit steeg daardoor dan ook enorm.
Toen voelde ik me wel een beetje klein worden. De natuur is nog steeds de baas hier.
En het werd later en later. Om 18.30 kwamen we dan aan in Blenheim. We werden verwelkomd door een tweetal artsen en de praktijkmanager. Er stond lasagne in de oven, de verwarming stond aan, dus we konden aanvallen. Helemaal verreisd hebben we een hapje gegeten en toen wilden we een hete douche nemen en naar bed gaan.
En toen..... bleken we geen warm water te hebben.... gelukkig konden we douchen bij een collega van Fons, die ons ophaalden en weer thuis bracht.
Klusje voor de volgende dag. Welkom in Nieuw- Zeeland.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten