Na een heftige week nu weer even wat rust in de tent. Afgelopen maandag zijn we met onze koffers naar het huis van een vriendin gegaan , die nu op vakantie is. Alle kleding was in de koffers gepropt onder het mom van :" als je het past, gaat het mee". We waren erg snel klaar. Ik kwam er later achter, dat die methode niet helemaal handig was. Want zomer- en winterkleding lagen door elkaar, de kleding van de verschillende kinderen lagen verspreid en samengepakt in verschillende koffers. Dat ging goed tot dag twee. Toen gingen de meiden zelf op zoek naar hun ondergoed, sokken en zomerkleding. Gevolg: chaos, puinhoop en wanorde....
We hebben hier een kamer waar alle koffers instaan. En het ziet er nu uit, alsof er een explosie is geweest! Schone kleren liggen op een stapel op een tafel, hardloopkleren liggen rechts voor de blauwe koffer, de kleren van de meiden hangen over weer een andere koffer heen (geen idee welke koffer dat is, ik kan de kleur niet meer zien) en ik ben iedere ochtend mijn zomergoed weer onder mijn winterkleren vandaan aan het scheppen.
En nu kwam er vanmiddag een journalist van het Noord Hollands Dagblad, om ons verhaal op te schrijven.
Met foto, want dat is leuk voor de lezers. De fotograaf had als idee, dat we een bijzondere composite zouden doen. Iets met lege koffers en kleding en kinderen.
Dus werd er weer een andere koffer leeggegooid (dat is nu eenmaal de tol die je betaald als beroemdheid) en gingen we met zijn allen lachend op de foto.
Maar als ik nu op de kamer kom, heb ik geen flauw idee meer hoe ik alles weer terug moet krijgen die koffers in. Gelukkig hebben we nog ruim een halve week waarin ik dat kan gaan proberen.
Verder zijn vandaag alle spullen meegegaan met de verhuiswagen. Het huis is vrijwel leeg, zo goed als brandschoon en ik voel me 10 kilo lichter! De verhuizing naar ons vakantiehuis was zwaar, de verhuizing van ons eigen huis daarentegen was een eitje. Het voelt echt nu; het avontuur gaat door!
De kriebels gingen door mijn buik toen de verhuiswagen wegreed vanmorgen. Volgende week zitten alle spullen op het schip, weer op weg naar ons , maar dan in Nieuw-Zeeland.
En ik? Ik heb weer rust: de 10 km heb ik van de week hardgelopen, alles wat ik kon doen is gedaan (op een paar kleine dingetjes na), ons oude huis is klaar en ik ben overal klaar mee. En klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten