Two weeks to go (Marja)

We zijn maandag verhuisd naar ons "vakantiehuisje". Nog nooit eerder waren we op de plek van bestemming! Het weekend ervoor hebben we alle koffers gepakt en gewogen. Alles wat we nu hier hebben, gaat mee. De rest volgt per container. Ik ben gisteren met een vriendin naar ons oude huis geweest, om daar de laatste dingen weg te gooien en klaar te maken voor de dag dat de verhuizers komen.
Dertien vuilniszakken met de zogeheten meuk. Overal vond ik legosteentjes terug, de meeste steentjes vonden mij (eigenlijk vonden ze mijn voetzool).  Er is nog een ritje naar de kringloopwinkel gegaan en en eerlijk is eerlijk: ons huis heeft er nog nooit zo opgeruimd uitgezien!

Het wennen in het andere huis is een ander verhaal; kinderen en en ouders moeten wennen, op zoek gaan naar stofzuiger en serviesgoed. En het besef dat de laatste dagen nu echt aangebroken zijn hier, komt nu toch wel een beetje binnen. Er wordt nog gevraagd om laatste afspraken en hoe graag we iedereen nog even willen zien, dat gaat het niet meer worden. Fons werkt nog gewoon, we moeten nog schoonmaken en de verhuizers koken volgende week. Fietsen zijn weg, auto waarschijnlijk vanaf vrijdag ook...pfff!! En dat alles resulteert in gebroken nachten, onrust thuis en lichtelijk geirriteerde gezinsleden.

En hier proberen we ergens onze draai te vinden.Met het inpakken van de koffers was mijn insteek: als het past, gaat het mee de koffer in. En daar zijn we in geslaagd. Maar ik had geen logica in het pakken en dat betaalt zich nu terug. Want lagen de schone onderbroeken van de meiden nu onderin de groene koffer of in het midden van de blauwe (bleek onderin  de gele te zijn achteraf). En de winterkleding ligt bovenop de zomerkleding. De kamer waar alle koffers liggen ziet er op dit moment uit als een plek waar de "grijp-maar-raak-voor-een-knaak-dagen" bijna van start gaan: alle koffers liggen open, kledingstukken  liggen naast de koffers, er is nog een doos met schone kleren nabezorgd van ons oude huis (vergeten in te pakken het weekend...) en mijn hardloopkleren bleken ineens zomaar onderin een andere koffer te liggen dan waar ik ze in had gedaan.....

Als ik niet zo moe was, zou ik heel hard gaan gillen.... nu ga ik maar even de deur van die kamer dicht doen en een stil hoekje opzoeken waar niemand me hoort... op zoek naar mijn happy place in Lalaland...met een zak m en m's en een flesje wijn!