vrijdag 16 januari 2015

Gewoon, omdat het kan

In deze vakantie is het ene erg drukke tijd op mijn werk. Vrij nemen is vrij lastig. Maar Fons moest ook gewoon werken en de kinderen hebben vakantie. Wat nu? Een paar dagen kon ik de kinderen wel laten spelen bij vriendjes, maar dat kon niet iedere keer.

Dan plan b: kinderen mee naar mijn werk. Dat is hier niet zo gek. Er zijn hier niet enorm veel fasciliteiten om kinderen onder te brengen, tenzij je ze naar een christelijk zomerkamp stuurt. En aangezien onze interesses daar niet echt liggen, hebben we ze lekker thuis.

Dus mijn werkdag begon met het pakken van morning tea, lunch, wat te lezen  en te spelen voor de kinderen en dan iedereen op tijd de auto in zien te krijgen.

En mevrouw die een pakketje kwam brengen zei, dat ook ik kleine helpers had. Zij was die ochtend al bij verschillende bedrijven geweest en er waren meerdere moeders die hun kinderen mee hadden genomen naar het werk. Op de opvang van mijn jongste heb ik het ook meerdere keren gezien: mama aan het werk en kindlief gewoon meedraaien met de rest van de kinderen.

En misschien gebeurt dit in NL ook wel. Maar ik had niet echt een baan en werktijden om dat ook te doen. ik bedoel, als verpleegkundige op de verloskamers is het misschien niet echt handig als je je kind in een hoekje neerzet met een boekje terwijl de barende in kwestie de hele boel bij elkaar gilt. Maar ik heb het nog nooit gedaan, dus misschien valt het juist wel erg mee!

In ieder geval hebben ze mijn werkweken overleefd. Nu heeft Fons vrij en kunnen ze lekker thuisblijven terwijl ik me druk maken over het regelen van personeel, het uitdraaien van contracten en het regelen van allemaal andere klusjes.

Nog twee weken, dan beginnen de scholen weer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten