Nieuwe baan

Ik heb een nieuwe baan. In Gore.  Ik werk bij een bedrijf, dat in opdracht van Nederlandse bollenboeren tulpen en lelies groeit hier in NZ. Zo hebben de opdrachtgevers twee keer per jaar een oogst en kunnen wij hier in NZ ook genieten van de mooie bloemen (voordat ze gekopt worden dan natuurlijk).

Wat houdt mijn werk in? Je zou kunnen zeggen dat ik eigenlijk van alles wat doe. ik ben de eerste in deze functie, dus dat is wel erg leuk. Opzetten van Health en Safety protocollen ( daar zijn ze hier verzot op; allemaal procedrures uitschrijven, doemdenk scenario's uitwerken etc. Helemaal iets voor mij). Maar ook uitwerken van contracten, personeel werven, administratie doen en wat iedereen maar denkt dat mogelijk is. Ik kan het onder schooltijden doen, wat een enorme luxe is natuurlijk.  En een groot deel is mogelijk vanuit thuis, zodat ik niet helemaal naar Gore hoef te rijden als ik wat wil uitwerken.

Mijn Nederlandse achtergrond kwam erg van pas bij deze baan en ik voelde  me erg stoer, zo weer terug op de arbeidsmarkt na 5 jaar afwezigheid. En voor het allereerst in mijn leven tijdens normale uren!

Sinds mijn 18e heb  ik altijd onregematig gewerkt  in het ziekenhuis. Eerst tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige, later na mijn specialisatie op de verloskamers. Het had absoluut zijn voordelen: overdag op een rustig tijdstip boodschappen doen, niet vastzitten aan koopzondagen om lekker te winkelen. En omdat veel vriendinnen ook in de verpleging werkten was met hun afspreken ook geen probleem.
Toen de kinderen naar school gingen en Fons onregelmatig ging werken werd alles minder praktisch. Want waar vind je een oppas tussen 22:00 uur en middernacht?
En de geweldige oppas die we hadden stopte ermee. Toen heb ik besloten om te stoppen met werken.

Maar nu, op regelmatige uren werken, van thuis uit kunnen werken, klinkt helemaal super, toch?
Dus met veel enthousiasme heb ik mijn werktas weer uit een verhuisdoos opgevist ( ja,ik weet het; na twee jaar hebben we nog ingepakte doze verspreid staan door het huis "voor het geval dat". En dat was nu!).
En zoals ik al vele anderen heb zien doen maakte ik een lekkere kop koffie in zo'n kekke meeneembeker. Koffie in de houder in de auto, zodat ik op weg naar Gore heerlijk even kon genieten van het uitzicht en een verse bak koffie. Ik voelde me al helemaal een vrouw van de wereld toen ik de deur uitstapte en met mijn tas nonchalant over mijn schouder geworpen met een kwieke pas naar de auto liep.

Onderweg nam ik mijn eerste slok koffie. Maar in plaats dat het warme vocht zich door mijn keel een weg brandde richting mijn maag, voelde ik het langs mijn kin en nek mijn boezem in lopen.  Snel keek ik naar de dop, waar zo'n handig anti-lek gaatje inzat. Dat gaatje zat aan de onderkant, dus dat had ik echt wel goed gedaan. Wat was er mis dan? Deksel er niet goed op?  Een tweede slok ging op dezelfde manier mijn bh in.
En toen keek ik nog eens  beter. Er zit niet alleen een opening in waardoor je koffie kon drinken, maar ook een "nep" gaatje. En mijn losse dekseltje zat dus niet op dat nepgaatje, maar op de echte opening ( handig voor het lekken als je met je koffie naar de auto loopt zeg maar. Maar dan moet je hem daarna wel weer terugschuiven, anders giet je je koffie in je shirt).

Nadat ik mijn fout hersteld had en de ergste koffievlekken uit mijn shirt had geveegd ( even mentale aantekening: vest dichtlaten vandaag) was er van mijn zelfbedachte image als wereldvrouw maar weinig over.

Zucht.

Lastig hoor, dat werken en zo.... respect voor alle mensen die 's morgens  in hun auto gaan zitten, zich voorbereiden op een file en dna heerlijk zonder te knoeien een kop kuffie kunnen drinken.
Het gaat nog wel even duren voordat ik helemaal weer bovenop deze ego-katastrofe ben gekomen vrees ik. Maar oefening baart kunst, dus ik ga er gewoon weer voor!