Maori (Marja)

Hier in NZ is er steeds meer een bewustwording op gang aan het komen over de Maori cultuur. Vroeger was het een duidelijke minderheid , inclusief rascisme. Dat wordt nu wel beter, maar door onwetendheid van de pakeha (blanken), zijn er nog steeds situaties die onbedoeld erg kwetsend zijn voor beide partijen.
Zo is de begroeting zeer belangrijk voor de Maori. Zo belangrijk zelfs, dat als dat niet gebeurt, mensen niets kunnen zeggen. Dat is lastig als ze op een vergadering zitten, of bij de dokter om geholpen te worden. Het hoeft geen uitgebreide groet te zijn, een gewone "hi, how are you?" is voldoende.

In het basisonderwijs gebruiken ze veel maori woorden, hebben ze een maori koor (kapa haka choir) en op kindy worden de tamariki (kinderen) gedag gezongen als ze naar huis gaan (ka kite ano: we zien je weer). Een Whanau is een gezin en een hongi is een traditionele maori groet. Met de neus tegen elkaar aan.

Ziet er mooi uit vind ik...

De oudste kan al tot 20 tellen in het Maori en toen leek het het mij wel een goed idee, om ook Maori te leren (ik wil niet helemaal overschaduwd worden door mijn kinderen, hoewel ik ergns al het gevoel heb, dat ik te laat ben....). Helemaal leuk! Fons had een app gevonden (laat dat soort dingen maar aan hem over), dus wij zaten weer eens ouderwets te papegaaien. Omdat het Maori een rollende r heeft, zijn wij Nederlanders goed in de uitspraak en staan daar ook wel bekend om (ook om de beroerde Engelse uitspraak, maar dat is een ander verhaal). Het is ene taal die op geen enkele manier lijkt op een voor mij bekende taal, dus dit zou wel een harde dobber worden.

Op zich zag ik het wel zitten, totdat ik op een kalender zag, hoe de maand april geschreven wordt: Paengawhawha... juni is pipiri, wat ik wel weer leuk vind. Maart is Poututerangi.
En omdat ik er nu toch lekker inzit, hier de dagen van de week:
maandag: Rahina .Dinsdag:Ratu. Woensdag: Raapa. Donderdag: Rapare. Vrijdag: Ramere. Zaterdag : Rahoroi. Zondag: Ratapu.

Als toegift de nummers van 1 tot 10. Maar ik denk, dat het Maori dan voor mij wel klaar is. Ik hou me liever bezig met mijn tamariki op Ratapu!

Let op: de uitspraak is op zijn Engels! Ga met je NL uitspraak, de u als oe en je zit goed!

new zealand calling holland ( Fons )

hoi luitjes,

Ik wilde even laten weten dat ik het onwijs leuk vind dat jullie reacties geven op de stukjes die we schrijven maar er is een probleem. Ik ben zo gewend aan smsjes en imeesages en whatsapps en email dat als ik een reactie op de blog lees, ik meteen enthousiast wil terugschrijven....maar dat kan ik niet via de blog...

Dus via deze weg, onwijs bedankt voor jullie leuke en lieve berichtjes ( berichtjes over apple apparatuur, drinkflesjes, mederenners, en huishoudelijke mededelingen van allerlei... ) . Ik hoor met veel plezier terug van jullie.

liefs,

fons

Schoolzwemmen (Marja)

Springlands Primary School heeft niet alleen een groot grasveld, een voetbalveld, twee speeltuinen, een groentetuin, een native garden en een schoolplein, maar ook een eigen zwembad op het terrein (stel je voor de da kinderen zich eens zouden vervelen..)
En vanaf deze week wordt er schoolzwemmen gegeven. Soms is dat heerlijk (maandag was het 28 graden), maar onder het mom van : toughen up, wordt er ook gezwommen als het 16 graden is buiten (dat is iets, wat ik de kids nog niet heb verteld...).

Ik ben niet helemaal wijs geworden uit wat er nu precies gedaan wordt, maar ze vinden het allemaal erg leuk om te doen en dat is het belangrijkste denk ik ( ik heb ze trouwens ook niet verteld, dat het vrijdag 15 graden gaat worden en dat er weer nachtvorst komt....).

Het aller-allerleukste vindt de oudste, is dat de seniors (jaar 5 en 6) in de lunchpauze zelf het zwembad in mogen voor een frisse duik!
Allemaal geweldig. Maar wat houdt dat voor mij als moeder in: zwemkleding dagelijks uitspoelen,  extra wasbeurten voor de meiden (haren klitten erg van chloor), zeer hongerige , moeie en sjaggo kids uit school. Dus tussen 15.30 -16.15 is het superspits in huize Captijn. Kids spullen laten opruimen, eten en drinken klaarmaken, bloedsuikers zo snel mogelijk weer naar een acceptabele hoogte krijgen en dan kopje zwemkleding onder handen nemen. Ondertussen nog verhalen aanhoren over wat er wanneer met wie waar gebeurd is en eventuele vriendjes wegbrengen/eigen kroost ophalen. en dan is het weer tijd voor het avondeten, want zo'n afternoon tea (crackers met kaas, veel fruit, koekje als toetje) vult eigenlijk  te weinig om het tot 18.00 uit te houden. Wat doen ze hier met die kinderen?


Hoe moe ze ook uit school komen, ze zijn wel blij. Een van de kinderen wil niet terug naar haar school in NL, maar wil wel, dat alle juffen, meester(s) en leerlingen hierheen komen om dan in het NL les te krijgen. Klinkt mij als een realistisch plan in de oren , dus ik denk, dat in snel de school ga bellen om wat data voor vergaderingen te plannen. En ik denk, dat we elkaar dan halverwege ergens moeten ontmoeten (mijn voorkeur gaat uit naar fiji, hoewel dat niet helemaal halverwege ligt. Maar ik denk, dat de juffen van school daar niet echt moeilijk over zullen doen). 
En we moeten natuurlijk ook ouders hebben die meedenken... Iemand interesse in deze commissie?

Televisie (Marja)

Wij hebben vanuit NL onze tv meegenomen. Even een omvormertje gebruiken bij de stekkers, maar dat zou ons heel wat geld besparen.  Bovendien hebben we een van de eerste tv's met een flatscreen...klein, een LD in plaats van een HD screen ... zo eentje waar je gelukkig wel een afstandsbediening bij krijgt! Maar omdat we het idee hadden, dat er maar weinig mensen op marktplaast interesse zouden tonen voor ons trouwe apparaat, mocht ie dus mee de container in.

zo een, maar dan veel kleiner en ouder...

We ontvangen hier tv nog met een antenne. Dat is ook niet HD, gewoon kanaal en twee, weer twee en drie (maar die sneeuwt behoorlijk). We hadden er evengoed plezier van, tot we onze eigen tv weer neerzette.
Want die doet het niet! Waarschijnlijk heeft het iets met de frequentie , maar hij pakt geen enkel signaal meer op. Later hoorden we van andere mensen die uit Europa komen, dat ze hetzelfde probleem hebben. Dus nu is hij alleen maar goed om dvd's op te kijken (en dan alleen degene die we hebben meegenomen, vanwege de verschillende regio's...) en voor de kinderen om de xbox op te spelen.

Ik was wel een beetje verdrietig, want ook al hebben we niet veel kanalen, een beetje zappen vond ik toch wel leuk (ook al was ik erg snel klaar hier). En van de week hebben we gehoord, dat de uitzending via de antenne er helemaal uitgaat. Ik weet niet of dat voor heel NZ geldt, maar hier gaat het niet lang meet duren voordat we aan een schotel moeten als we nog tv willen kijken. Maar dan kunnen we wel beschikken over wel 8 kanalen wat ik heb begrepen.

En dan kun je nog uit je dak gaan met een digitaal pakket van Sky of Freeview. Dan kun je zelfs France2 ontvangen!
Maar goed, tot die tijd doen we het wel met de dvd van Dora of het internet op de laptop... Lang leve de breedband van Orcon!

Sinterklaas (Marja)

Tsja..... dat was een vraag van de kinderen nog voordat we weggingen.... hoe dat nou zou gaan met Sinterklaas...
We zijn heel eerlijk geweest tegen ze: Sinterklaas komt speciaal naar NL om zijn verjaardag te vieren en gaat dan weer naar huis in Spanje. Hij komt dus niet in NZ.
Dat was wel even slikken, maar hier hadden we al wat op gevonden. In NZ krijgen de kinderen kadootjes onder de kerstboom, dus dat gaan we dit jaar ook voor onze kinderen doen.

Hier in NZ komt de kerstman. Bij sommige kinderen komt hij om kadootjes te stoppen in een grote sok die je aan bed of bij de schoorsteen hangt op kerstavond. Soms geeft hij een groot kado onder de kerstboom... en soms geeft hij, net als sinterklaas, een heleboel kadootjes (maar dan  onder de kerstboom ).

We moeten nu nog even een manier bedenken om met de kerstman in contact te komen om hem te vragen, of hij volgend jaar voor onze kinderen ook kadootjes mee wil nemen vanaf de noorpool. Maar dat is iets voor volgend jaar om zorgen over te maken.

Zoonlief was om.... maar hij wist wel, dat wij graag terug zouden willen naar NL. Want daar zorgde de Sint voor de kadootjes, terwijl wij hier alles moesten kopen en dus erg duur uit waren dit jaar!
Ik smolt helemaal.......zoooo lief!

En omdat ze vanwege het weer helemaal geen associaties hebben met kerst of de sint en niets ze daar aan herinnert, hebben wij een redelijk stressvrije rijd op dit moment kan ik jullie zeggen. WEl wil ik alle ouders met kleine kinderen in NL even een hart onder de riem steken voor de komende tijd. Ik weet hoe het is met springende kinderen, die druk zijn, bang en uitgelaten tegelijk... Het gaat over en over een maand is de kortste dag bij jullie alweer achter de rug en zullen de dagen langer worden! Even volhouden! En dan is dit uiteindelijk waar jullie weer naar toe gaan:

Nou ja, misschien niet precies dit plaatjes, maar het gaat even om het gevoel. Dit gevoel dus....eerst nog even door deze maanden heen, dan komt het goed!

Copy - paste (Marja)

In 1605 ( zo leer je ook nog eens wat) probeerde Guy Fawkes het Engelse parlement op te blazen met buskruit. Maar de actie was verraden en Guy Fawkes werd opgepakt en ter dood veroordeeld.
Omdat NZ een Engelse achtergrond heeft, wordt hier ieder jaar vuurwerk afgestoken om dat te herdenken. Maar waar ze het in Engeland waarschijnlijk gewoon netjes op de 5e doen, wordt er hier in de buurt gekeken wanneer dat uitkomt (creatiev lui, di kiwi's) . Het liefst in een weekend, want door de ingang van de zomertijd is het pas om een uur of 9 donker en dan is er geen lol aan voor de kinderen. Bovendien is de vuurwerkshow een van de grootste fundraisers van een van de scholen hier (een manier om geld binnen te halen voor de school) en dan is het niet handig, als er al meerdere dingen gepland zijn.

Zo was dit jaar de Guy Fawkes night in Blenheim op 17 november.  Dat voelt dan voor mij ergens toch wel een beetje als vuurwerk afsteken op 20 januari, omdat het te hard regende op 31 dec. Maar hier wordt er niet moeilijk over gedaan en dan kunnen er dingen makkelijk verplaatst worden.

Ziet er bekend uit he.... denk V for Vendetta en Anonymous

Met oud en nieuw is er hier niets. Misschien een terugblik op de tv hier en daar, maar iedereen gaat hier op tijd naar bed om in het jaar erop wakker te worden en weer over te gaan op de orde van de dag. De vorige keer dat we in NZ waren, hebben we tegen alle natuurwetten in oliebollen gebakken en die opgegeten bij een graad of 28.... is geen aanrader kan ik je zeggen! Ik denk, dat wij mee gaan doen met de traditie van een bbq op het strand of aan het zwembad. Ik moet er niet aan denken, dat je met dit weer een hele kerstmaaltijd a la NL weg moet werken als het zo warm is. Misschien gaan wel wel een midwinterfeest houden in juli met lichtjes, gourmetten en veel sausjes....

Toch zijn er veel blanken (de maori zijn wel wijzer), zeker met Engelse achtergrond, die een traditionele kerstmaaltijd hebben eerste kerstdag.
De enige traditie die wij meenemen, is dat Fons werkt eerste en tweede kerstdag. Hij was te laat  om aan te geven welke diensten hij wilde werken (was helaas al besloten voordat we hier waren), dus nu hebben we een NL kerst in NZ!
Gelukkig zijn de diensten een stuk korter en is hij na het werk met 10 minuten thuis (ipv een uur rijden), dus we maken er wel wat van.

Nog 3 weken naar school en dan hebben we zomervakantie!

Assembley (Marja)

Een keer per twee weken is er op school een assembley. De hele school komt bij elkaar in de grote hal (en dus staan er zo'n 600 paar schoenen buiten....kun je het je voorstellen..). Iedere keer verzorgen twee klassen (buddy klassen) deze bijeenkomst. Er worden liedjes gezongen  die de afgelopen weken geoefend zijn en er wordt opgetreden.
Maar het allerbelangrijkste zijn de A1 certificates die worden uitgereikt.
Die worden door de directeur van de school uitgereikt. En ze zijn voor kinderen, die iets bijzonders hebben gedaan in de afleopen twee weken. Dan kan iets te maken hebben met het leren, maar ook omdat een kind een goed voorbeeld is geweest voor anderen of gedurfd heeft om risico's te nemen op een bepaald gebied.
Onze oudste dochter heeft al een keer zo'n ding gehad en vandaag zaten we weer  met onze camera klaar. De kinderen zelf weten niet dat ze een certificaat krijgen, maar de ouders krijgen een dag van te voren een sms waarin staat , dat hun kind een A1 certificate krijgt. Omdat bij ons dan nog steeds de vraag is wie dat kan zijn (met drie kinderen op school), zaten wij vol spanning te wachten. Dit keer viel de eer aan dochter 2. Supertrots liep ze naar voren. En als alle kinderen een diploma hebben gehad, blijven ze voor de rest van de groep staan. Die gaan dan  ook staan en zingen een lied, waarin ze vieren dat de anderen het zo goed hebben gedaan en dat ze blij zijn.... Tranentrekker kan ik je zeggen!
En het grappige is, dat wij uit NL zoiets hebben van " doe maar normaal, dan doe je gek genoeg", maar dat hebben ze hier helemaal niet. Als je goed bent ergens in, mag je dat vertellen , zonder dat mensen je een snob of opschepper vinden. En dat is vreemd voor me.
Zo kwam er een juf naar me toe om me te vertellen hoe slim mijn kind wel niet was en hoe heerlijk het was om les te geven aan een kind wat alles zo snel oppikt. Ik was al om me heen aan het kijken of iemand het hoorde, maar dat maakt hier niet uit. Iets goed kunnen is leuk en dat moet je vieren! Of dat nu sport (heel belangrijk hier!) is, of muziek, ieder kind heeft zijn eigen talent en het is leuk om te ontdekken waar jouw talent ligt en wat je er mee kunt en wil doen.
Zelfvertrouwen geven is iets wat ze hier hoog in t vaandel hebben staan, en daar hoort ook bij, dat je buiten je comfort zone moet gaan om te kijken hoe ver je boven jezelf uit zou kunnen stijgen. Na deze certificaten die persoonlijk zijn, volgen de certificaten voor de meest milieu vriendelijke klaas (wie is het het meest lopend/fietsend/skatend/steppend naar school gekomen). Die wordt uitgereikt door de Lorax.

The Lorax van dr Seuss....aanrader om te kijken!

Er is een wisseltroffee voor het kind wat de meeste punten heeft gehaald op mathletics en en worden certificaten uitgereikt voor sportieve prestaties.
Helemaal leuk dit, maar wel wennen....

Pool Master (Marja)

Ik had me er eerlijk gezegd een iets romantischer beeld  van voorgesteld: zo'n eigen zwembad. Ik zal jullie niet vervelen met mijn kleine fantasie, maar het heeft iets te doen met een mooie man, mooi weer, Amerikaanse tv-series of films en ligbedden langs het zwembad .

De werkelijkheid is anders. Een van de collgea's van Fons zei al tegen ons: er zijn twee dingen die je nooit moet willen hebben bij je huis: een tennisbaan en een zwembad (ze hadden thuis een tennisbaan, dus hij wist ergens wel waar het over ging).

Ik had al uitleg gekregen over het grote  filter, de automatische stofzuiger en het schoonmaken van de twee losse filters. Chloortabletten erin en klaar dacht ik.
De aanslag van de algen borstel je "even" los met een bezem (ik heb dus iedere twee weken spierpijn in armen en billen door die rare beweging die je maakt... dit heb ik ze series en films nog zien doen...)
Wel werd me aangeraden, om even bij Hendersons langs te gaan. Daar wordt het water gratis getest en kunnen ze zeggen welke chemicalien er nodig zijn voor een goede balans.

Opgetogen ben ik naar de winkel gegaan (waar ze ook mega veel visspullen hebben, en dan heb ik het niet over zo'n werphengeltje waarmee je in NL in de sloot kunt vissen), waar ik mijn flesje heb ingeleverd. Er gaat 50.000 liter water in het bad weet ik nu. Dat is zelfs voor hier wel een ruim zwembad.

De balans was niet optimaal, waardoor het chloor zijn werk niet goed deed (dat verklaarde, waarom ik de laatste tijd wel drie keer in de week die algen stond weg te schrobben...). Maar met een poeder hier en een poeder daar was dat te verhelpen en was mijn zwembad weer zomerklaar.
Dus ik ben vandaag aan de slag gegaan met de Pool Master: een merk met zooi, waar je handschoenen voor aan moet trekken en met van die leuke doodshoofdjes op de verpakking....

Eerste stap was de alkaline. Na een uurtje de ph zooi er in en dan de chloorpoeder oplossen. Omdat dit een instabiel poeder is zonder sunscreen (nooit geweten dat dat ook nog kon), moest ik het in de schaduw maken en laten staan voor een uur of wat. 's Avonds pas in het water doen, anders doet het niks in het water. De volgende dag maar even niet zwemmen en dan ben je in het weekend klaar om te gaan.

Terwijl ik aan het mixen en mengen was (noooooit de chemicalien mengen!!), ontbrak het voor mijn gevoel alleen nog aan een bezemsteel en een zwarte kat....
Maar goed, als je de lusten wil, zul je de verantwoordelijkheid voor de andere dingen ook moeten nemen. Of, zoals ik hiet gehoord heb:
If you want the rainbow, you'll have to put up with the rain.

regenboog boven de wijngaarden

En ach, deze kwaliteit kan er weer bij op mijn cv: heeft ervaring met Pool Master....

Armoede (Marja)

In NZ heerst veel armoede. Iedere stad en regio krijgt hier een cijfer over hoe hoog de welvaart is. Omdat hier in  en rond Blenheim heel veel rijke wijnboeren wonen ( je weet wel, die van die helicopters... die gebruiken ze trouwens ook voor het sprayen van insecticiden), is volgens de cijfers Blenheim een redelijk welvarend dorp. Maar  de werkelijkheid is, dat er hier ook veel arme mensen wonen.
En dan is arm anders dan ik gewend ben in NL.

Een van de dingen die hier zijn, is het public health system. Iedereen heeft hier recht op zorg. Maar omdat er veel mensen zijn en weinig zorg, zijn er erg lange wachtlijsten. En dan is 10 maanden wachten op een eerste consult bij een orthopeed al bijzonder snel.
Een plekje wat je wil laten weghalen? Kan gratis bij de chirurg, maar dan moet je een lange adem hebben: eerste consult duurt ongeveer een jaar. Als je geld hebt, kun je het door je eigen huisarts laten doen. Kosten: 250 dollar. Als je hier verzekerd bent, heb je zo wie zo voorrang en heb je dezelfde zorg als in NL.

Mocht er iets gebeuren door een ongeluk, dan kun je een beroep doen op ACC. Die vergoeden alles en dan is er ook geen wachtlijst. Dus fysiotherapie nadat je je enkel hebt verzwikt? Kan geregeld worden. Rugpijn doordat je je vertild hebt tijdens je werk? ACC betaalt!

Maar een consult bij de huisarts kost 45 dollar voor een volwassene ( bijna 29 euro) en er zijn mensen, die dat geld niet hebben en dan dus niet naar de huisarts  gaan. Sommige mensen leggen iedere week wat geld apart, zodat ze naar de dokter kunnen gaan als dat nodig is. En anders ga je dus pas heen als je geld hebt, of als het bijna te laat is en je meteen door moet naar het ziekenhuis.

Speelgoed kun je op afbetaling kopen, zelfs speelgoed van 25 dollar.  En er zijn dus mensen, die daar gebruik van (moeten) maken.

Een van mijn meiden heeft van de week gespeeld bij een vriendinnetje die in een sociale huurwoning zat. Ze was er diep van onder de indruk.  En ik ook. Ik werd hartelijk ontvangen door de moeder. Het was er schoon, maar wat een povere woning!  Ik voelde me zo niet op mijn gemak, in mijn heerlijk warme vestje en mooie auto, terwijl ik mijn iphone in mijn zak voelde zitten.  Dat was wel even een reality check. Want hoewel we niet zo ruim bij kas zitten door ons huis in NL, hebben we wel geld om warme kleren te kopen. En de oudste kan mee op kamp. En we wonen wel erg mooi.
Ik ken helaas de routes van die wijnboeren niet en het is ws ook niet zo'n handig idee, maar een kleine Robin Hood in mij werd wel wakker..... nu nog een plekje vinden waar ik me met mijn clan kan verstoppen voor de sherrif en dan ga ik over op mijn masterplan....

Setteling in (Marja)

Deze vraag hoor ik heel veel... of we al een beetje aarden hier. En ik kan zeggen, dat dat het geval is.
Ik heb mijn dagelijkse routines/sleur weer, wat wel prettig is als je in een omgeving komt waar je niemand kent en bijna niets weet van de culturele achtergrond, het gevoel van humor kent etc.
We hadden het spelen van en bij vriendjes even gelaten, totdat alles hier een beetje ging lopen. Vorige week werd (eindelijk!!) het licht op groen gezet en sindsdien ben ik weer aan het plannen. Welk kind gaat wanneer waar met wie spelen, hoeveel neem ik er in totaal mee naar huis en tijdens het koken tel ik even of ik er noet per ongeluk ergens eentje heb achtergelaten of ben vergeten thuis af te zetten. Met mijn tomtom ben ik vandaag een rondje gereden door Blenheim, om zo de kinderen thuis af te zetten en de mijne weer mee te nemen van een ander adres. Wel heel leuk om weer een ander deel van het dorp te leren kennen trouwens (tip van de dag als je ergens nieuw bent!!).

Kijk, de mama's staan klaar bij het schoolplein....

Ik sta dus weer op het schoolplein met mijn notitieboekje en pen , om adressen en telefoonnummers uit te wisselen van mede taxirijders.
En zodra ik mijn gegevens heb gegeven, zie ik De Blik.

Ik ben er inmiddels al aan gewend en kan dus in redelijk vlot Engels uitleggen (zo'n bandje wat je al honderd keer afdraait zeg maar) , dat je mijn naam uitspreekt als Maya. Waar het in NL geen enkel probleem was, ben ik nu mijn voornaam dagelijks aan het spellen en daarbij de uitspraak aan het uitleggen ( en nee....Captijn is mijn achternaam....zeg maar Keptan).
Sommige moeders doen nog een wanhopige poging om mijn naam correct uit te spreken, maar kijken me dan vol dankbaarheid aan als ik zeg, dat ik Maya eigenlijk wel een hele  mooie naam vind (en eerlijk is eerlijk, ik vind het ook erg leuk om Marrrrrja te zeggen, gewoon met de rollende r. Daar schrikken ze vaak nog meer van !)
Dus hier heet ik Maya Keptan. Klinkt helemaal leuk.... For all your cab-drives, Keptan cab....
Ja, ik begin al aardig te aarden hier.

En zo voelt het om 16.30, als ik iedereen weer ophaal om naar huis te gaan

En voor ik het weet , weet ik precies waar zo'n beetje iedereen woont. Want drie kinderen in drie verschillende klassen met vriendjes....gelukkig is de benzine hier niet zo duur en heb ik een airco in de auto!

Kerst in de zomer.... (Marja)

Omdat Sinterklaas helaas niet naar NZ komt om zijn verjaardag te vieren (met de daarbij behorende kadootjes), hebben we de kinderen verteld, dat wij dit jaar wel wat voor ze kopen. Hier komt de kerstman op kerstavond om alle kadootjes onder de boom te leggen, maar in sommige families kopen ze kado's voor elkaar en geeft de kerstman een kado op kerstavond. Of hij vult de kerstsokken die bij de deur hangen (tjsa, en toen waren wij het spoor bijster, dus wij kopen dit jaar wel en dan gaan we nog eens even met de kerstman om tafel over wat nou eigenlijk de bedoeling is...).

lekker warm aangekleed; je zal het maar koud krijgen!

De winkels hangen al vol met kerstversiering. Je weet wel: bomen met sneeuw, lichtjes erin, de kerstman met de elfje in een lekker dik winterpak.

Maar omdat de zomer er nu echt wel aan begint te komen, klopt dat qua gevoel helemaal niet! Doordat het zomertijd is, wordt het pas laat donker. Dus de lichtjes zie je niet echt. En een kerstman in een winterpak in de sneeuw, terwijl je zelf bij 25 graden in je shirtje een ijsje zit te eten....ik kan je zeggen, dat voelt echt wel een beetje surrealistisch!

Dit is meer hoe het zou moeten zijn denk ik...

De mensen hier vinden het ook raar, en die weten niet beter! Maar waarschijnlijk omdat alle Amerikaanse films over een witte kerst gaan, hebben ze dat voor het gemak maar gekopieerd.
Toch hebben ze wel een eigen kiwi-input.  Zo  zijn er wel andere dingen te krijgen voor in de boom: de kerstman in zwembroek, mooie hoge hakken open schoentjes. Niks kerst engeltjes. Ik heb ook nog geen kerststalletjes gezien trouwens, ik zal eens opletten. Het is vooral de kerstman wat de klok slaat.

En wanneer gaan wij een kerstboom opzetten? Normaal gesproken doen we het het weekend na 5 dec, maar hier zijn ze er al eerder mee. De kinderen vinden het ook een gek idee  en het leeft dan ook helemaal niet bij ze. Bovendien hebben ze over 4 weken zomervakantie en dan hoort er helemaal geen kerst te zijn!

En dan de kerstkaarten... die schrref ik altijd bij een kop hete chocolademelk met pepernoten (restjes opmaken). Nu wordt het denk ik een roseetje of toch eigenwijs met hete chocolademelk. 's Avonds is het er koud genoeg voor, dus in huis ook.
En als ik dan de gordijnen dicht doe en een cd-tje aanzet met kerstmuziek, denk ik, dat het met dat zogenoemde kerstgevoel wel gaat lukken... Proost!

Molesworth, kings and queen of middle earth ( Fons )

 Zoals belooft, een sfeerimpressie van de Molesworth run. wat een te gekke ervaring is dit geweest!!! Nadat ik om 04:00 uur echt niet meer kon slapen en ik om half zes werd opgehaald, zijn we naar Molesworth gereden. Ik, Dunc, Theun en pip. we kwamen twee uur later aan in Molesworth, zoals Marja al verteld had, de grootste boerderij van Nieuw Zeeland.
Er zijn denk ik iets van 9 ultrarunners van start gegaan, 63 renners van vier personen en nog wat teams van 2 renners ( marathonlopers ) .
Om 8 uur zijn de ultra runners begonnen, ik mocht om 9 uur starten ( het startschot met een shotgun..)
de anderen moesten een kwartier eerder al weg, want anders zouden alle volgauto's elkaar in de weg zitten en ze mochten pas na 10 km stoppen. De zwaarste 10km van mijn leven. Gelukkig heb ik ervoor getraind en als ik mijn resultaat zie mag ik HEEL blij zijn, maar wat een heuvel moest ik over. De top was op 9 kilometer precies, en toen had ik ongeveer al 300 meter klimmen achter de rug.

Ik zal jullie niet al te veel vervelen met hoe dit voelde en is om te doen, de mensen die het heldenverhaal graag horen zal ik het wel vertellen en de mensen die zelf rennen kunnen zich er wel iets bij voorstellen denk ik. Maar dit was echt een te gekke ervaring!!!!!

De officiele uitslag is nog niet online gezet, maar wij waren als het goed is 21ste team van de 63 teams met 4 renners!!! echt supertrots. de website van deze run met beschrijving en de resultaten als ze online zijn vind je hier:

http://www.harriers.net.nz/?page_id=134

hieronder de foto's voor een idee!!!

Dit is wat mijn gps heeft vastgelegd. Het laat de route zien, maar ook de heuvels, ik ben 35 meter geklommen en 280 gedaald, het stijgen voornamelijk in de eerste helft en dan nog ruim 10km. Killer, maar zooo gaaf. hoogste punt was 1140 meter, ik begon op 850 meter ( ongeveer )

Dit is Molesworth , de start van de race, 84 km verwijderd van Hanmer .

Ons team, de medical miracles ( kom er maar op... )

dat ben ik

ik

ik met achtergrond

ik met een brug

ik met electriciteitskabels

stenen.... en als je goed kijkt, ik.

Hier tik ik af na 20 kilomter, Dunc gaat beginnen, fris als een hoentje

er was ook gezegd dat degene die een hek openmaakte, die ook weer moest sluiten ( met anders diskwalificatie als gevolg ( en duizenden koeien en schapen op de verkeerde plek ))

foto van dunc halverwege

Theun is er helemaal klaar voor de 3e leg

Dunc stuk, en Theun een pittig begin, een klimmetje van 100 meter in de eerste anderhalve kilometer voor de rest van zijn halve marathon

opperste concentratie

meer en nog meer Lord of the rings omgeving

pip nerveus en klaar voor nummer 4

Daar komt pip aan in de verte, na deze klim moest ze 5 kilometer afdalen, iets van 800 meter!!!

nog een laatste sprintje naar de finish, pip was verreweg de snelste van ons team, haar Leg in 1:40 ongeveer!!

Het team aan het einde in Hanmer, wat een overwinning!!!

en een huisje in Hanmer, lekker uitrusten na een te gekke ervaring

Earthquake drill (Marja)

Een keer per term is er op school een aardbeving oefening. En dat is net als in NL de brandoefening. Alarm gaat af, iedereen doet wat ie moet doen en gaat daarna weer over tot de orde van de dag.
In NZ hadden ze op 26 sept een nationale oefening.
De slogan is: drop, cover and hold.

 

 

Toen die oefening gedaan werd , hebben we de kinderen thuis voorbereid op wat er komen gaat. Mara nu was er een kindje hier, die nog erg aan het magisch denken doet. Die wilde niet meedoen aan de oefening. Helemaal in tranen... het duurde even, maar toen kwamen we erachter wat er mis was: hij was bang, dat hij een aardbeving zou veroorzaken als hij mee zou doen.
Na een paar slapeloze nachten hebben we op de dag van de oefening de juf verteld wat er gaande was. Ze heeft het enorm goed opgepikt en hem bij de hand meegenomen. En toen hij thuiskwam, vertelde hij ons, dat wij (!!) ons zorgen voor niets hadden gemaakt. Het was gewoon hetzelfde als op de Bareel! Iedereen gaat na de drop, cover and hold naar buiten naar het grote gras terrein. En als de bel weer gaat, gaat iedereen weer naar binnen.  Als er in het echt iest gebeurt, blijven alle kinderen op school totdat ze opgehaald zijn door een van de ouders. En de leerkrachten blijven daar, totdat het laatste kind weg is.
In juli is hier nog een voelbare aardbeving geweest; ik hoop, dat het voorlopig de laatste is.

  

 

Laatste rit (Marja)

Nu de motor in NZ was aangekomen, moest Fons hem nog laten registreren. Dat is een soort van RDW.
Er was wel een klein obstakeltje: wij hebben geen trailer op die motor op te zetten en geen trekhaak. Maar we zijn inventief genoeg om hier creatief mee om te gaan, dus afgelopen week is Fons in zijn pauze op de motor erheen gereden met vlak erachteraan ik in de auto. Zo zou het hopelijk niet al te veel opvallen, dat hij zonder nummerbord reed. Er rijden hier regelmatig politie auto's een rondje. En omdat Blenheim niet zo groot is, is de kans zeer aanwezig, dat je er eentje tegen het lijf loopt.

We hadden van te voren allemaal doemscenario's bedacht, waar het met die motor mis kon gaan. De verhuizing, de MAF (die hebben een oude kever laten stoomreinigen omdat ie niet schoon was.... dat hij daarna niet meer startte zal je niet verbazen) of de douane.
Maar hier hadden we gek genoeg niet zo veel problemen vewacht. Totaal onterecht dus. Want wat blijkt: we hebben hier te maken op een rechtsrijdende motor in een land waar je links rijdt....
...

Snap je hem?

Het werd mij duidelijk na een uitleg. De koplampunit van de motor zit zo in elkaar, dat het voorlicht op de weg schijnt en een deel van de berm verlicht (naar rechts dus). Hij schijnt niet naar links, omdat hij anders de tegenliggers zou verblinden (kijk; nu hoor ik kwartjes vallen).
Om een "linksrij unit" aan te schaffen en om hem te laten installeren, zouden we al snel zo'n 700-1000 euro armer zijn..... en laat dat nou net geld zijn, wat we niet hebben....

Met andere woorden: geen andere unit, geen registratie.
Fons is er best wel even ziek van geweest kan ik je zeggen. En toen moesten we die motor weer van de garage naar huis zien te rijden, ongezien.  Dat was wel een spannende rit kan ik je zeggen. Want op weg naar de garage toe hadden we nog kunnen zeggen dat we op weg waren, maar nu wisten we dat de motor niet geregistreerd kon worden.

Het laatste stukje David Street gaf Fons nog even flink gas. En met pijn in mijn hart had ik het nakijken in onze auto. Mijn lonely rider..... nu nog eenzamer zonder zijn ride.....

File leed (Marja)

Als ik de kinderen naar school breng, moeten we een hele drukke weg oversteken (en ja, die bestaan hier echt wel!) . Gelukkig is er een zebrapad en mijn ervaring is, dat vrijwel iedereen netjes voor je stopt.  Echt handig is het niet.... Maar later bedacht ik me, dat dit de snelweg naar Nelson is! Iedereen vanuit Picton (daar waar de boot van het noorder eiland aankomt) die naar andere oorden wil, zal via deze weg rijden. En daarbij natuurlijk ook alle mensen die gewoon naar het werk moeten. Dus is het logosch dat er een spitsuur is zowel in de ochtend als in de middag.
En als er dan ook nog auto's stoppen voor het zebrapad, heb je al snel een heuse file!
Het duurde even, maar het is me gelukt om er eentje op de foto te zetten voor jullie:

ik was net te laat, ik was hier degene die was overgestoken

Taraa! File! (en negeer de stralend blauwe lucht maar even voor het idee; dan ziet het er nog dramatischer uit!)

Nu zijn ze bezig met het werken aan de weg. De snelweg dus. En dat doe je overdag, want er wonen gewoon mensen aan deze weg.  Die ga je natuurlijk 's nachts niet belasten met die herrie.  Hij lijkt erg op een gewone weg, deze snelweg; een baan heen, een baan terug. Simpel. Maar het is dus een snelweg. Met files. Die ik dus 4 keer per dag moet oversteken.

Ik kreeg laatst een foto van een vriendin. Vanuit de auto. Die stond vast op de A9 in een file van meer dan twee getallen.... en ik vond, dat ik het al slecht had hier.....
Dat was dan wel weer even een reality check zeg... ik zal niet meer zeuren over de files. Maar geef toe: het klinkt wel ehhh... stoer.... als je zegt dat je de snelweg moet oversteken om op school te komen.

De weg waaraan we wonen heeft geen stoep. En geen lantaarnpalen, omdat het buiten het dorp ligt. En je mag er 70 km/u rijden. Het is een doodlopende weg, maar pas een eind verderop. En omdat er niet veel rijdt aan verkeer, rijden de mensen die er wel rijden als maniakken.... niet echt een straat om je kinderen op te laten spelen kan ik je zeggen....

Al met al hebben wij het hier dus ook niet gemakkelijk hoor, verkeerstechnisch  gezien!

Wedstrijdvoorbereidingen (Marja)

Aanstaande zaterdag is het zo ver: Dan vertrekt Fons voor dag en dauw (wordt om 5 uur opgehaald...) om De Wedstrijd te gaan lopen. Met 3 mannen en een vrouw (en die schijnt het fitste te zijn), gaan ze de Molesworth rennen. Het is de grootste boerderij van Nieuw-Zeeland. De run zelf is ruim 84 km lang. Je kunt hem in je eentje rennen ( heb ik nog even overwogen, maar ik heb twee weken later al mijn 10 km run, dus dit jaar sla ik hem evover..). Maar je kunt ook met een team van twee meedoen en dan ieder een marathon lopen. Of, zoals Fons doet, 4 mensen een halve marathon.  Je moet zelf zorgenvoor voldoende eten, drinken, medische spullen en benzine onderweg. Omdat het geen mooie asfaltweg is, is een 4wdrive auto aan te raden. Iedere renner heeft twee uur de tijd om zijn deel te rennen. Na twee uur start de volgende renner, zodat de wedstrijd na 8 uur is afgelopen. Na afloop slapen ze bij Hamnar Springs, om de volgende dag in 4 uur tijd weer naar Blenheim te komen. Klinkt wel gaaf he!

De temperatuur rond deze tijd van het jaar ligt ergens tussen de -10 en de  +40 graden. Vorig jaar zijn er diverse teams afgehaakt vanwege het weer. En ik kan je zeggen: je doet dit alleen als je in redelijke conditie bent! Er zijn bergen die beklommen moeten worden, steile afdalingen...

ach....is dit het nou?

Fons moet als eerste. Hij hoopt op droog weer. En + 40 is een beetje te veel van het goede, dus koeler mag ook wel. Hij heeft de eerste etappe en dus de etappe waar het bergopwaarts is. Ik ga op endomondo aanmoedigen, maar ik denk, dat er geen bereik is daar. Foto's komen er aan, maar hier alvast een impressie waar hij zich komend weekend bevinden gaat! Nu zitten we in de voorbereidingen: rust nemen, goed eten en slapen en dan.....eerst rennen en dan genieten van alles om je heen!!

nou, en die weg loop je gewoon af en dan ben je er!

Puntjes op de i (Marja)

Er zijn hier dingen anders, dat wisten we al. En dat maakt het voor ons erg verwarrend af en toe.
Zo schrijven ze punten in getallen waar wij komma's schrijven en andersom.
Dus 4000 dollar en 50 cent is hier 4,000.00 ipv 4.000,00.
En wij hebben het over 3 komma 8 kilometer, hier zeggen ze 3 point 8.
Gelukkig nog wel in kilometers en meters. Grammen en kilo's hebben ze ook, net als graden celcius ipv fahrenheit. Schoenmaten zijn wel weer anders.  Kinder maten gaan hier tot maat 13, dan weer vanaf 1 tot? Dan hebben ze ook nog amerikaanse maten, die weer anders zijn. De dames maten zijn volgens mij weer anders dan de herenmaten. Kleding gaat op jaar. Maar omdat we lange kinderen hebben, kloppen de jaren weer niet met onze kinderen.  En kleding voor volwassenen zijn weer anders. Ik heb een broek maat 12 gekocht, geen idee wat dat is in NL (zoek het ook maar niet op, ik wil het niet weten!).
Omdat de kinderen op school veel buiten sporten en rennen, hebben we gymschoenen voor ze gekocht voor op school. En de meiden blijken weer twee maten gegeroeid te zijn in hun voeten (op de doos stond de maat in de Amerikaanse en de Europese maat, anders had ik dit niet geweten)! Nu kunnen we bijna elkaars schoenen aan.....
Recepten zijn veelal in cups, teaspoons en meer van dat soort maten.. schijnt makkelijk te zijn, want niet iedereen heeft hier een weegschaal. Maar aangezien al mijn recepten in het NL zijn, is die weegschaal voor mij toch wel erg handig!
Maar goed, het houdt me van de straat zal ik maar denken he.....

Christmas tree (Marja)

In Nieuw-Zeeland hebben ze een eigen kerstboom. En die ziet er heel bijzonder uit.

Dit zou wel een logische kerstboom zijn voor down under :-)

Zo ziet hij eruit. Met mooie bloesems, dus veel bijen erin. Maar het is dus een Native Christmas tree!
Weer wat geleerd vandaag.....

Kiwi Style (Marja)

Nieuw- Zeeland is een land van houtje touwtje. Ook vanwege de armoede die er is, maar ook de cultuur...je bouwt een huis, bouwt er later nog weer twee keer iets aan en dan zit je met een huis met twee voordeuren die niet gebruikt worden en een achterdeur die in de huiskamer uitkomt....zoiets. Of er wordt een ketel geinstalleerd zodat er warm water is in de garage, blijkt dat de slangen van het warm en koud water omgekeerd aangesloten zijn ( wat handig is om te weten als je je wasmachine gaat aanlsuiten die alleen maar koud water nodig heeft).
Maar goed, je hebt het idee. Nu hebben ze in Blenheim iets, waar ik me toch nog regematig over verbaas.  Als je over de snelweg rijdt die door Blenheim gaat, moet je over een grote rotonde. En dwars over die rotonde loopt een spoorlijn. Dat houdt in, dat als er een trein komt, je midden op de rotonde stl staat voor de overwegbomen.
Ik had al moeite met dat hele links rijden, rotonde nemen met de klok mee, naar rechts kijken of er verkeer aankomt.... en dan is dit net iets te veel voor mijn systeem om te kunnen behappen....
Mijn enige geluk is, dat er maar twee keer per dag een trein overheen gaat. Dat is dezelfde trein. 's Morgens vroeg vertrekt hij vanuit Christchurch, om dan via Blenheim naar het westen te gaan. Schijnt een waanzinnige mooie rit te zijn en een aanrader voor iedereen die een beetje toerist wil zijn hier. En nadat hij bij het eindstation is geweest, gaat hij over hetzelfde spoor weer terug.

Main Street gaat over in Sinclair Street, de hoofdwegen van Blenheim. De streep door het groen en de rotonde is het spoor

Ik weet de tijden niet, maar heb tot nu toe de mazzel gehad om dit te vermijden. Want dit lijkt me een behoorlijk chaotisch gebeuren. Aan de andere kant, iedereen rijdt hier als een chaoot, dus of ik het verschil zou kunnen merken..... Begint al te wennen, kiwi style!

Kamp (Marja)

Als je op Springlands School zit, ga je in jaar 5 en jaar 6 op kamp. Het ene jaar is het kamperen, het andere jaar een groter uitje. B valt met haar neus in de boter, want ze gaat over een paar weken naar Wellington! Dit tripje is gekoppeld aan huiswerk, dus samen zitten we regelmatig achter de computer om dingen te leren over Wellington, de omgeving, de reis er naar toe etc. Zo weet ik nu welke eilanden en baaien er in de Queen Charlotte Sound zijn, wie er als eerste de afstand van het Noorder naar het zuider eiland heeft over gezwommen en wat je allemaal kunt doen in Zealandia.
Ik zal jullie even een korte impressie geven van de dingen die er gedaan gaan worden...
Maandag vertrekken de kinderen in auto's naar Picton. Daarvandaan gaat er een ferry naar Wellington, een vaart die ongeveer 3,5 uur gaat duren (ik heb geleerd dat het 99.8 km is...).

Cable Car

Ze gaan naar het observatorium (sterren kijken), spelletjes doen in Kelburn Park,  kunst routes lopen, met de cable car de heuvel op, het Te Papa museum, de film, Zealandia, Police College, Wellington Zoo (en ze blijven daar slapen!!!). En meer.... ze slapen op de campus van een college. Omdat die al met de zomerstop zijn begonnen, is er ruimte genoeg. Ik heb gehoord, dat het eten er erg goed is... Ze mochten kiezen of ze alleen of met twee personen op een kamer wilden slapen. Ze gaan ook nar de botanische tuinen.... Man, toen ik dat allemaal zag!

Botanische tuin

Ik ging in groep 8 op de fiets naar Bakkum en heb daar een paar nachten geslapen op een halflek luchtbed, maar madam slaapt op een twee persoonskamer in een bed  en krijgt heerlijke maaltijden voorgeschoteld! Of ik jaloers ben.....tuurlijk!
Maar wat gaaf voor haar om dit mee te maken.... Gelukkig heeft ze een lang weekend om bij te komen, want ik denk, dat er van slapen niet echt veel terecht gaat komen....