In NZ heerst veel armoede. Iedere stad en regio krijgt hier een cijfer over hoe hoog de welvaart is. Omdat hier in en rond Blenheim heel veel rijke wijnboeren wonen ( je weet wel, die van die helicopters... die gebruiken ze trouwens ook voor het sprayen van insecticiden), is volgens de cijfers Blenheim een redelijk welvarend dorp. Maar de werkelijkheid is, dat er hier ook veel arme mensen wonen.
En dan is arm anders dan ik gewend ben in NL.
Een van de dingen die hier zijn, is het public health system. Iedereen heeft hier recht op zorg. Maar omdat er veel mensen zijn en weinig zorg, zijn er erg lange wachtlijsten. En dan is 10 maanden wachten op een eerste consult bij een orthopeed al bijzonder snel.
Een plekje wat je wil laten weghalen? Kan gratis bij de chirurg, maar dan moet je een lange adem hebben: eerste consult duurt ongeveer een jaar. Als je geld hebt, kun je het door je eigen huisarts laten doen. Kosten: 250 dollar. Als je hier verzekerd bent, heb je zo wie zo voorrang en heb je dezelfde zorg als in NL.
Mocht er iets gebeuren door een ongeluk, dan kun je een beroep doen op ACC. Die vergoeden alles en dan is er ook geen wachtlijst. Dus fysiotherapie nadat je je enkel hebt verzwikt? Kan geregeld worden. Rugpijn doordat je je vertild hebt tijdens je werk? ACC betaalt!
Maar een consult bij de huisarts kost 45 dollar voor een volwassene ( bijna 29 euro) en er zijn mensen, die dat geld niet hebben en dan dus niet naar de huisarts gaan. Sommige mensen leggen iedere week wat geld apart, zodat ze naar de dokter kunnen gaan als dat nodig is. En anders ga je dus pas heen als je geld hebt, of als het bijna te laat is en je meteen door moet naar het ziekenhuis.
Speelgoed kun je op afbetaling kopen, zelfs speelgoed van 25 dollar. En er zijn dus mensen, die daar gebruik van (moeten) maken.
Een van mijn meiden heeft van de week gespeeld bij een vriendinnetje die in een sociale huurwoning zat. Ze was er diep van onder de indruk. En ik ook. Ik werd hartelijk ontvangen door de moeder. Het was er schoon, maar wat een povere woning! Ik voelde me zo niet op mijn gemak, in mijn heerlijk warme vestje en mooie auto, terwijl ik mijn iphone in mijn zak voelde zitten. Dat was wel even een reality check. Want hoewel we niet zo ruim bij kas zitten door ons huis in NL, hebben we wel geld om warme kleren te kopen. En de oudste kan mee op kamp. En we wonen wel erg mooi.
Ik ken helaas de routes van die wijnboeren niet en het is ws ook niet zo'n handig idee, maar een kleine Robin Hood in mij werd wel wakker..... nu nog een plekje vinden waar ik me met mijn clan kan verstoppen voor de sherrif en dan ga ik over op mijn masterplan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten