Kiwi Gym (Marja)

NZ staat er nu niet bepaald om bekend dat alles zo gladjes en gepolijst is. Zeker, in de grote steden kan je echt wel mooie dingen zien en verwachten, maar hier op het platteland zijn ze meer van de houtje-touwtje. En als je het me stiekem vraagt, denk ik, dat dat hier is uitgevonden.

Ik ga inmiddels zo'n twee keer per week naar de gym hier en soms ook nog naar aerobics. Aerobics wordt gegeven in een zijzaal van het community centre, wat weer in  verbinding staat met de kerk. In zo'n zaal  is er geen rekening gehouden met een heuse sportjuf, dus er is geen mooie spiegel. Tijdens de les doe je wat de juf doet, want ze schreeuwt te aanwijzingen naar voren en dat gaat geheel verloren door de muziek. Afgelopen week waren we flink aan het zweten (is niet echt veel moeite voor nodig, hoewel ik mezelf graag het tegenovergestelde verbeeld) toen er een stel oudere mensen dwars door de zaal liepen om uit de opslagruimte stoelen te pakken. Die waren namelijk nodig voor de begrafenis die de dag erop gehouden zou worden. Tsja, en als dan de voorganger van de presbyterian church meesjouwt, geeft dat wel een licht ongemakkelijke situatie. Maar iedereen ging door met dubieuze heupbewegingen maken omdat de juf dat deed, daat ik als goed schaap ook maar volgde en deed alsof dit een hele normale situatie was.

En vandaag was ik weer even in de gym. Een omgebouwd gebouw wat vroeger iets anders is geweest. Iets waar een kluis voor nodig was, want die staat er nog.

En dat ziet er zo uit:

Tapanui gym aan de hoofdstraat. En je ziet van buiten af bijna niets door de verduistering

LInkerdeur is de ingang, rechts de kluisdeur

Toch wel handig als je de code bent vergeten of als je de kluisinhoud gewoon wil pakken!

Ik betaal 40 dollar en kan dan obeperkt gebruik maken van alle fasciliteiten. Zodra ik held geld heb overgemaakt, krijg ik een sms van de personal trainer met daarin de code voor het sleutelkluisje buiten de deur. Die code draai je dan (het idee is een simpel cijferslot  die ik vroeger om mijn fiets heen had) en dan kun je het kluisje openen en met de sleutel de deur openmaken. Geen inbraakalarm, of je aub de meeste modder even van de schoenen wilt halen voordat je binnenkomt en je kunt je iphone in boxen pluggen zodat iedereen van jouw muziek kan genieten.
Na afloop kun je (in de met vloerbedekking beklede douche) een douche nemen en dan kun je verfrist weer naar huis. De deur valt achter je in het slot, dus daar heb je geen omkijken naar. Oh ja, en of je even op een A4-tje je naam wilt invullena als je geweest bent, dan  klopt alles weer voor de administratie.

Heerlijk ongecompliceerd!

Voor alles is een eerste keer (Marja)

Weet je, ik ben dan niet van de bungee jumpen en uit helicopters springen, maar verder probeer ik graag nieuwe dingen. Toen een vriendin dan ook vroeg om samen worstjes te maken vond ik dat meteen een leuk idee!

Ik heb namelijk een mixer in mijn bezit, die behalve heel snel kan mixen ook een opening heeft voor opzetstukken. Er kwam een maler mee en een paar opzetstukken om zelf je worsten te maken. Nu heb ik ooit bij een slager gewerkt die dat zelf maakte en dat zag er eigenlijk niet zo moeilijk uit.
Het vlees was al gehakt, dus er hoefden alleen maar kruiden bij (keurig volgens een recept) en het kon hup!- de machine in.

Ik zal een lang verhaal kort maken. De machine is uiteindelijk zonder gebruikaaanwijzing in elkaar gezet. Worsten kun je niet in je eentje maken, omdat het fysiek gewoon onmogelijk is (ik weet niet hoe die slager het deed, maar die had vast een extra hand ergens zitten die ik nooit gezien heb).

De worstjes waren van rundvlees en zijn op de bbq klaargemaakt. Conclusie: we moeten nog veel, heel veel oefenen om het eetbaar te maken vrees ik. De vis, champignons in knoflookboter en de zelfgemaakte patatjes waren wel gelukt en erg lekker.

Maar goed, ook deze kan weer op mijn cv, naast zwembadonderhoudsmedewerker, kok, moestuinmanager, pattissier-in-wording en ski-moeder.

.... en hoe deed de slager knoopjes tussen de worstjes? Of zouden ze zo goed zijn?

Wintertijd (Marja)

Er wordt aan  de NL kant weer geschoven met klokken, waardoor iedereen weer in de war is wat het tijdsverschil nou ook al weer is. Dat is nu 12 uur!

Simpel: maandag 08:00 uur  in NL is maandag 20:00 uur in NZ.
Maandag 20:00 uur in NL is dinsdag 8:00 in NZ.

Stel dus he, dat het op een maandag een feestdag is en voelt als een zondag en je van plan bent om iemand in NL te bellen als je in NZ woont. Stel nou, dat je denkt dat je helemaal goed zit wat verjaardag betreft en dat je dan dus een klein beetje vergeet, dat die feestdag IN NL niet bestaat op die dag (dag van de Arbeid bijvoorbeeld dan he, hypothetisch gezien).
Dan zou je er zomaar halverwege de dag achter kunnen komen, dat op maandagochtend bellen naar NL (maandagavond NZ, maar voelt als zondagavond NZ tijd door die suffe feestdag) helemaal niet praktisch uitkomt voor een vriendin met 4 schatten van kinderen die naar  school moeten.

Zucht.

Echt, ik ga dit ooit nog wel eens onder de knie krijgen, maar vandaag (een maandag die als zondag voelt) gaat dat niet gebeuren. En toch ga ik straks gewoon even bellen om een fijne verjaardag te wensen!

Recept voor een leuke middag (Marja)

Benodigdheden:

* een echtgenoot met een leuk speeltje
* need for speed
* snufje creativiteit
* scheutje wil om snelheid te meten

Alles bij elkaar doen en dan krijg je dit:

kijk, volgens de papieren haalt hij een bepaalde snelheid, maar klopt dat ook?

Dus wat doe je dan? Je telefoon met GPS met elastiekjes vastmaken aan de auto....

....en op het laatste moment een antislip matje ertussen doen om afglijden te voorkomen....

Resultaat: alles gewoon nog heel, maar volgens de GPS gaat de auto langzamer dan volgens de papieren!

Kijk, en daar zijn zondagmiddagen nou voor uitgevonden!

Zwarte Piet (Marja)

Er zijn van die berichtjes, waarvan ik denk dat ze niet echt zijn. Dat er een grote grap aan de hand is. Maar 1 april is het al lang geweest, dus dat kon het niet zijn.

Ik had het goed gelezen: de Europese Unie gaat besluiten of Zwarte Piet nog mag? Serieus?
Iets met discriminatie of zo. Maar ik heb altijd geleerd, dat de pieten gewoon blank zijn, maar zwart werden van het roet van de schoorstenen waar ze doorheen klommen om de kadootjes te geven. Daar is nog nooit een zwart gekleurd persoon bij geweest!

Ik las in een van de reacties  op een van de nieuws sites, dat kinderen in NL compleet in hun waarde worden gelaten. Vrij op het slachtfeest/suikerfeest? Mag gewoon. Er wordt niet gediscrimineerd als het gaat om de zwarte Piet. En ik ben heel benieuwd, wie die discussie heeft aangewakkerd. Zou dat een blanke of een zwarte zijn? En altijd al in NL gewoond hebben of op latere leeftijd hierheen gekomen en een statemant willen maken? Of gewoon bij de eerste ronde van X-factor eruitgestmed zijn en alsnog vastbesloten zijn om naam te maken in de NL geschiedenis?

En stel he, dat Europa  zegt dat het niet meer mag. Zouden er dan weer mensen in het ZPV gaan  (Zwarte Pieten Front), omdat zij het genoeg vinden, het afbrokkelen van de eigen cultuur? Zouden die dan stiekem toch bij de mensen langsgaan? Het is donker dus ze zullen niet opvallen, de gordijnen zijn altijd dict in de winter dus de buurvrouw kan niets zien. Mensen komen weer tot elkaar om dit stukje cultuur levend te houden en de Piet in ere te houden. De pakken, veren, schmink, pruik en oorbellen worden in geheime opbergplekken opgeborgen voor het geval er een inval plaatsvindt. Want als je iets verbiedt, moet je ook een macht hebben om te controleren, of alles wel op de juiste manier wordt nageleefd. En mag de Sint dan nog wel komen? Zou hij dan alleen de boor besturen of gaan gewone witte mensen dat doen (want ik ga er dan voor het gemak vanuit, dat Turkse mensen dat weer niet mogen ivm stereo typering, hoewel de Wet gelijke behandeling daar ook weer zijn handen vol aan zou hebben vrees ik).

En mogen wij het hier dan wel gewoon nog hebben over zwarte Piet? En ze uitnodigen hier? Want hier zal de Pietenpolitie niet snel komen. Dan nodigen we gewoon heel veel vrienden uit om hierheen te komen. Of mensen wijken massaal uit naar het buitenland, waar minder controle zal zijn op illegale pieten activiteiten. In tijd van crisis worden de NL altijd erg creatief. En we zitten toch nog midden in de crisis, dus die creativiteit is al zeer ontwikkeld bij de meeste mensen. Misschien is er wel een een gehele ondergrondse beweging, waar mensen met kinderen  stilletjes van op de hoogte worden gehouden. Die families gaan naar de pietenloze 5 dec viering om hun gezicht te laten zien en te doen alsof er niets aan de hand is, maar op een andere avond gaan ze naar ondergrondse ruimtes waar liedjes worden gezongen (zwarte piet ging uit fietsen wordt het welkomslied), kadootjes worden uitgedeeld en iedereen kan genieten van die malle pieten die kunstjes uithalen, de spullen overhoop hebben gehaald en het grote boek van de sint weer eens zoek hebben gemaakt. Er zullen illegale films worden vertoond en de pieten zullen zich van hun beste kant laten zien. Daarna gaan de mensen in kleine groepjes (om niet op te vallen) weer naar hun eigen huis om de volgende dag luid tegen hun buren te verkondigen, dat het niet meer van deze tijd is, die zwarte pieten.

Maar leden van het Geheime Pieten Genootschap hebben een geheim teken dat ze met elkaar delen en waaraan ze elkaar herkennen. En zo zal de zwarte Piet nog eeuwen bestaan....

Soms he, soms ben ik wel blij, dat ik even hier zit. Want ik geloof dit nog steeds niet. En Fokke en Sukke zetten me weer even met twee benen op de grond:

Drukte (Marja)

De lente is begonnen, de dagen worden langer en soms gaat de temperatuur zelfs zo hoog, dat het de 20 graden raakt!
En ik raak hier meer en meer thuis. Maar eerlijk: ik heb het nog nooit zo druk gehad. Omdat alles draait op de mensen die hier wonen, is praktisch iedereen op de een of andere manier in de gemeenschap met iets bezig of bij een vereniging betrokken. Op school in de MR, in de oudervereniging, de karate, playcentre, consultatiebureau, noem het op. En daarom kom je heel veel mensen tegen. Maar wordt er ook verwacht, dat je komt op de vergaderingen eens per maand (playcentre) en daar nog extra dingen voor doet (sollicitatiecommissie bijvoorbeeld). Op school help ik mee, en deze term zal ik ook zeker ingeroosterd worden bij de speelgoedbieb. Lid zijn=meedoen, anders werkt het niet. Dus in de vakantie hielp ik mee met groot onderhoud van het gebouw van playcentre, mensen van de trust hebben hier dan weer de tuin voor een gedeelte gedaan, en meer.

Afgelopen week ben ik naar een workshop geweest van Jo Saeger ( website hier:jo seagar). Dat bleek een fundraiser te zijn voor het hospice in Gore, een plek waar terminale mensen hun laatste dagen doorbrengen. Ik had geen geld mee (stomstomstom, want ik begin het hier een beetje te kennen: alles is hier een fundraiser voor iets). Snel gepind en dan maar aan de wijn he, want dat geld moest uitgegeven worden. Ik heb heel wat over voor het hospice zoals je merkt!
Jo is een kookbegrip in NZ en  heeft een workshop Italiaans koken gegeven. Iedereen vond het enorm exotisch. Maar om heel eerlijk te zijn: ik heb niets nieuws gehoord..... pasta, olijven, frutti di mare.... ken het allemaal al. En toen besefte ik me weer even, hoe dichtbij NL is bij een heleboel invloeden en culturen. Sinaasappels uit Spanje, lekker eten uit Italie en Portugal, snoepjes uit Engeland, alles ligt gewoon in de supermarkt.

De avond erop ging ik yoga doen met een vriendin ( of althans een poging daartoe, maar het was wel erg leuk). En vrijdag om 18:00 kreeg ik een text met de vraag, of ik nog op de vergadering kwam van de sollicitatiecommissie. Dat was ze even vergeten te melden. Helaas kon ik niet, anders was ik drie avonden weg deze week!
In het weekend hebben we heerlijk in de middagzon gezeten op weer een andere boerderij (pet op, zonnebrand op en genieten maar). De bbq was aangestoken en we hebben mega marshmellows geroosterd boven het vuur (Amerikaans formaat, dus na eentje zat ik vol).

En deze week  heb ik gelukkig niet veel gepland. De verse gevulde speculaas is klaar, net als de marsepein en de extra amandelspijs. Het pepernotendeeg staat te rusten en ik betrap me er zo nu en dan op, een sinterklaasliedje te zingen.  Maar die lange dagen en de hogere temperaturen passen echt niet!

Maar goed, nu heb ik even de kans om even uit te rusten voordat ze me weer vinden voor een vergadering, bijeenkomst, fundraiser of wat dan ook. Gelukkig is mijn personal trainer op vakantie en mag ik van mezelf het ook wat trainen betreft ietsje rustiger aan doen deze week... Ik ben toe aan vakantie!

John (Marja)

Als je zo lang bij elkaar bent als Fons en ik zijn, dan kom je ze tegen: dingen die je niet kan voorzien, maar die voor situaties zorgen die je liever had voorkomen. Gelukkig kan ons huwelijk tegen een stootje en door er samen over te praten, komen we er tot nu toe altijd weer uit.

Maar laatst hadden we wel even een heftige te verwerken. Het heeft alles te maken met John, ook wel long John genoemd. Fons had al eerder kennis met hem gemaakt en was erg enthousiast over die kennismaking. Ik had eerlijk gezegd een houding van : klinkt te leuk om waar te zijn.

En die houding had ik nog steeds, toen ik een paar maanden geleden kennis mocht maken met John. Fons en de kinderen waren erbij en Fons heeft me zelfs nog aangemoedigd om John eens beter te leren kennen en mijn vooroordelen (want die had ik!) nog eens onder de loep te houden.

Het is bij die ene keer gebleven, tot een paar weken geleden. En nu komt het: ik ben om. John zorgt er voor, dat ik me warm en geborgen voel op een manier die Fons niet voor elkaar krijgt. Natuurlijk hebben we het hier uitgebreid over gehad, want ik was bang, dat Fons niets meer van me moest weten als ik me te veel aan John zou hechten. Maar het tegendeel is waar. Hij heeft me aangemoedigd, niet uitgelachen, hij was en is er gewoon voor me. Dat bewijst voor mij maar weer, wat een geweldige man ik getrouwd ben!

En toen ik er eenmaal zeker van was dat het goed bleef tussen Fons en mij ondanks de aanwezigheid van John hier in huis, viel er een last van me af.
Daar, het is er uit. En nu ben ik er klaar voor, om dit met jullie te delen. Ik ben gek met John en schaam me er niet voor. In de zomer zal ik hem niet veel zien, maar komende winter is hij weer van de partij en ik kijk er nu al naar uit. Foto zeggen jullie? Ik heb helaas geen foto van John en mij, maar ik zal voor jullie een  paar leuke foto's  bijvoegen.

Wel vraag ik jullie , om de vooroordelen over John even voor je te houden. Want je weet pas hoe het is, als je dit zelf hebt ervaren. Maar dan wil ik ook heel graag weten, hoe jullie ervaringen zijn met jullie eigen John!

Deze is van zijde.....longJohns

In merino, mijn John is blauw

Ben niet helemaal zeker over de hakken, volgens mij is John en hakken een vreemde combi, maar iedereen zo zijn ding, nietwaar?

En ook mannen lopen hier WEG met John!

Oktober roert zijn staart (Marja)

Het is lente, maar het weer verandert nog net zo erg als dat in NL kan doen in de lente. Dus na een paar heerlijke dagen met echt t-shirtjes weer, zonnebrandcreme en buiten leven was het gisteren regen, storm en hagel.

En gisteravond kwam ik tot de ontdekking, dat er gewoon weer sneeuw op de bergen ligt hier! Nite veel, maar het blijft nu al anderhalve dag liggen en dat gebeurt meestal niet tijdens t-shirtjes weer. De wind komt uit het zuiden (zo lekker rechtstreeks van de zuidpool vandaan ) en op dit moment is het kouder buiten dan in de koelkast, brrrr...

Maar de wolken bij de bergen zijn mooi!

Tussen en onder de mist bij de heuveltop ligt de sneeuw!

Working bee (Marja)

Zaterdagochtend half 9. Na twee weken vakantie, waarin de kinderen DUS vroeg wakker waren  ( volgens mij is dat een wetmatigheid waar niet aan te tornen valt), lagen we nog even heerlijk na te soezen in on sbed. Fons wierp een blik op de telefoon, waarna hij als een bijgestoken het bed uitsprong, zijn kleren aandeed en de kamer uitrende. Ik was nog niet helemaal wakker (en zoveel knoflook had ik  de avond ervoor nou ook weer niet gegeten) en vroeg me af wat er aan de hand kon zijn.

Wat bleek: Fons had een sms gekregen van iemand van de medical trust. Hij neemt de zaken voor het huis waar en had besloten, dat de tuin wel een goeie opknapbeurt kon gebruiken. Dus waren er een groep mensen opgetrommeld die onze tuin eens onder handen zou nemen; een zogeheten working bee.
 Hij was alleen een beetje vergeten  om dat aan ons te melden. Dus terwijl Fons de mensen ging begroeten (want die stonden dus al bij ons in de tuin), deden onze kinderen snel kleren en laarsen aan en gingen meehelpen. Heel het huishouden op zijn kop dus. Geen ontbijt, niet even rustig opstarten. Want ik begin het hier een beetje te snappen en stond dus ook al voor het ontbijt in de keuken om de morning tea voor te bereiden voor een man of 6 ( en dan nog ons gezin erbij dat geen ontbijt had gehad).

Ze kwamen niet alleen met harken, snoeischaren en schoffels, maar ook met een graafmachine. Met behulp van apparaat en ene slijptol werd de groentekas, die zwaar beschadigd was in een storm, vakkundig uit elkaar gehaald.
Leuk, maar nu was er wel een enorm groot gat in het hek ontstaan. En hoewel ik weet dat privacy een illusie is hier, geloof ik daar wel in. Maar een kiwi-oplossing is snel gevonden: je haalt gewoon ergens anders een stuk hek vandaan en zet dat ertussen.

Maar ergens halverwege het plan ( resten beton weghalen, gras zaaien en zo), begon het te regenen. Alle spullen werden rap ingepakt en ik heb de mensen nog even uitgezwaaid, terwijl de laatste kruiwagen de trailer opgeladen werd.

En nu zit ik met een gat in het hek aan de ene kant en aan de andere kant. Ik heb geen idee wanneer er iemand wat komt doen en hoelang dat gaat duren. Ik heb voor de zekerheid maar extra pepernoten, chocoladekoekjes en lange vingers gemaakt, want je weet het maar nooit hier. En iedere middag tuur ik even door het raam van de speelkamer om te zien, of ik al met een dienblad naar buiten moet snellen en een kopje gumboot-thee moet aanbieden (hele gore, supersterke thee met een scheut melk erin om  het drinkbaar te maken. En nee, dat is geen verworven smaak!) aan de harde werkers.

En dan zijn ze nog niet eens binnen in het huis aan het werk! Ik denk, dat ik maar een paar extra vershouddozen moet aanschaffen om mijn voorraden aan te vullen. Dan ben ik overal op voorbereid!

... ik dnek niet, dat ze daar een nieuwe kas neerzetten. helaas, want ik had wel zin in  tomaten van de zomer!

Hekje schuiven......

UV weer (Marja)

De lente komt eraan en dus gaat het UV-protocol weer van start. In de vakantie hebben we al de verplichte hoeden gekocht, de voorraad zonnebrand is weer op peil en iedere dag is er naast het gewone weerbericht een uv-bericht.

Sinds kort hebben we een weer station in de tuin. Die geeft ook de uv-straling aan en dat is best wel heftig om te zien! Want hoewle de zon hier niet zo erg op je huid brandt als in BLenheim, is de straling er niet minder om.

In NL schijnt de straling in de zomer op de 8 te komen op een mooie dag. Hieronder  zijn de internationale richtlijnen voor uv-straling. Dat zou dus betekenen, dat we in NL allemaal een hoed op zouden moeten hebben in de zomer (ook grote mensen), iedereen zijn lunch binnen zou moeten eten en met een uv-shirt aan op het strand moet zitten, het liefst nog onder een parasol.
En  dat allemaal met een uitroepteken dus!

Wij wonen in het zuiden van Otago, zo richting Invercargill.....

En hier doet iedereen het gewoon: hoed op, zonnebrand verplicht (anders niet buiten spelen ), schaduw schermen over de zandbak en speelpleinen. De zonnebrillen zitten op de hoofden gekleefde de komende tijd om de ogen te beschermen en sommige hoeden zouden niet misstaan in de alternatieve hoedenparade. Want met een gewone per bedek je je oorrandjes niet, net zo min als je nek. Dus een brede rand is gewenst. Maar omdat de wind de hoed dan weer makkelijker van je hoofd af kan waaien, moet daar ook nog iets op verzonnen worden.
En dan ziet het er dus zo uit:

Deze is voor het jaarlijkse tripje naar de Kalahari.....

Dit is de standaard hoed.... motief verschilt, maar dit is het meest gangbare model!

En dan vraag ik me toch af he: als dit de internationale richtlijnen zijn, klopt die UV 8 in NL dan toch niet, komt het gewoon maar heel zelden voor of zijn wij als NL gewoon zo blij als de zon schijnt, dat we die hele regels maar vergeten, omdat het alweer regent nog voordat die hele straling door onze huid heen komt?
Maar ik ruik hier wel een gat in de markt: zonnehoedjes, parasols, zonnebrand factor 100+, uv- shirtjes, noem maar op. Gaat een succes worden, gegarandeerd!

Op de boerderij (Marja)

De laatste dag van de vakantie. 's Morgens heb ik de kinderen meegesleept naar playcentre, waar alle moeders bezig waren met de grote (verplichte) schoonmaak. Het was een echte , mooie lentedag: de zon scheen, geen wind te bekennen  en geen wolkje aan de lucht. Maar omdat het in huis nogal fris was, had ik me vanmorgen lekker warm aangekleed. Dus binnen 5 minuten liep het zweet over mijn rug heen, terwijl ik de bladeren aan het opvegen was, de tuin stond om te spitten en meer van die gezellige activiteiten aan het uitvoeren was. Na 2 uur hielden we ermee op en gingen we op huis aan, klaar om te lunchen.

Na de lunch stond er nog een bezoek te wachten op een van de vele boerderijen. En weer was het weer ons goed gezind. De kinderen hebben de lammetjes geflest, ze zijn in de trailer achter de quad de boerderij overgereden ( en iedere keer als de trailer in beweging kwma riep de jongste uit: oh yeah man!).  We hebben kalfjes gezien en zwarte lammetje bij witte moeders.  We hebben nog even een armoedige poging gedaan om de kippen te vangen en in het kippenhok op te sluiten, maar zonder dak erop vliegen die beesten er gewoon weer uit....

De boer die ons meenam keek me meewarig aan toen ik hem vertelde, dat de vissen die we vangen in NL gewoon weer teruggegooid worden de sloot in.  En dat je daar nog ene vergunning voor moet hebben ook. En dat het in verenigingsverband ook nog wordt gedaan.
En dat er door het gewone volk niet gejaagd mag worden. En dat we egeltjes beschermen en als ze ziek zijn, die naar speciale opvangcentra brengen, zodat ze weer beter worden. Hij vond, dat in NL de fun police aan de macht was. Wat een vreselijk land zeg, als je je forelletjes gewoon maar terug moet gooien! Of je vers gevangen blue cod!

Het zal je werkomgeving maar zijn he...je moet het er maar mee doen...

Ik heb maar mijn mond gehouden, omdat het het Engelse woord voor stekelbaarsje niet wist.  Maar stel je voor he, als het anders was in NL.
Dat zou wat zijn zeg, je hengeltje uitgooien bij het Steenhouwerskwartier en dan na een kwartierje er een verse zalm of forel uitvissen. Hup, de straat oversteken naar huis en meteen door de barbeque op!

 En terwijl de volwassenen aan de thee zaten, waren de kinderen van de heuvels aan het rollen, gingen elkaar te lijf met laserzwaarden en reden rondjes op de mini motor.

En nu is het kwart voor 7 in de avond en nog helemaal licht. De kinderen zijn geschrobt en na een goddelijk maal (met NL satesaus!) zitten ze met lichtgekleurde wangen nog even uit te buiken voordat ze na bed gaan. Deze twee weken vakantie zijn echt omgevlogen!

Nog 9 weken en dan begint de zomervakantie.....

Nieuwe vrienden (Marja)

We hebben mensen ontmoet, die ik sinds kort tot nieuwe beste vrienden heb gedoopt. En dat heeft niets te maken met het feit, dat ze een mooi huis hebben met een waanzinnig mooi uitzicht. Of dat het zo leuk klikt tussen ons . Of dat ze leuke kinderen hebben. Of van die hele kleine lieve lammetjes die we ook een fles mogen geven.
Of dat we samen een leaseplan hebben opgesteld , zodat we kippen-op-afstand hebben met verse eieren. Of dat je naar huis moet rijden op zo'n coole gravelweg, waardoor je je iedere keer een autocoureur waant in Collin McRae. En dat je dan zo'n gave stofwolk achter je laat.

Of dat ik weet, dat ze veel aardbeienplantjes heeft geplant, zodat er van de zomer heel veel heerlijke, verse aardbeien hebben.

Om eerlijk te zijn, heeft het iets te maken met haar man.
Om nog eerlijker te zijn, heeft het iets te maken met wat haar man heeft en daarmee kan....

Wisten jullie, dat verse stroopwafels, gemaakt in NZ  nog lekkerder smaken dan die wafels die je van de markt kan halen?
En dat die appapraten gewoon in NL te krijgen zijn?
En dat de koekkruimels van die zelfgemaakte wafels nog lekkerder zijn?


Ik hou van mijn nieuwe beste vrienden.....In het Engels zou dat zich vertalen als friends with benefits, hoewel het  dan weer een hele andere lading krijgt .....

Die auto in die stofwolk ben ik.....

... en daarom wast niemand hier zijn auto. Een ritje over de gravel en alle moeite is bedekt in een laag stof!

Dit is Vlek, amper 12 uur oud. Zooooo lief!

Vrouwenzaken (Marja)

Tapanui heeft een gym waar ik tegenwoordig zeker twee keer in de week te vinden ben. Als je het lidmaatschap aan het begin van de maand betaalt, krijg je de code van het sleutelkastje. Met de sleutel kun je de deur openen en heb je een maand lang onbeperkt entree tot een zeer kiwi-achtige gym. Maar alle apparaten doen het en dat is het belangrijkste.

Nu ben ik niet iemand die graag in een drukke gym laat zien dat mijn conditie echt te wensen overlaat, net als mijn spierkracht en coordinatie. Dus toog ik met mijn kinderen (want vakantie) al vroeg in de ochtend naar de gym, in de hoop niemand tegen te komen. Maar er was al een andere moeder met twee kinderen op hetzelfde idee gekomen (ook met kinderen, want vakantie). En terwijl die moeder en ik onze oefeningen deden, kwam er een derde moeder binnen met haar kinderen.  Inmiddels ben ik gewend aan het geluid van kinderen om mij heen en kan ik het geluid wat ze maken redelijk in mijn "ik-ben-oost-indisch-doof"-doosje doen. Geluid wordt dan weggefilterd en ik reageer alleen op geschreeuw en gehuil. En met mij deden de andere moeders dat. Dan moet je ook niet om je heen gaan zitten kijken of ze op de lopende band lopen, de spinfietsen uitproberen of letten op het geluid van stuiterende mega ballen, waar normaal gesproken oefeningen mee gedaan worden. En dat idee hadden de andere moeders ook. Dus wij liepen tussen de kinderen door, pakten hier en daar een bal af, duwden een kind van een apparaat in de hoop, dat we onze eigen oefeningen  gedaan kregen.

Eigenlijk liep alles wel als een zonnetje. Voor zover dat kan dan, als je ieder 3 minuten gestoord wordt door een kind die iets wil, roept of vraagt.

En toen..... toen kwam er een jonge man binnen. Jaar of 20, sportief gebouwd. En hij keek voor afgrijzen de gym rond. Even verplaatste ik me in zijn plaats en kon me voorstellen dat hij even schrok: drie zwetende moeders  met iets te krappe kleren aan ( geldt natuuuuurlijk niet voor mij...) op en aan apparaten (helaas geen strakke 20-ers dus) en een stuk of 8 kinderen die zich helemaal aan het uitleven waren op de rest van de machines.
Maar hij herpakte zich netjes. In een razend tempo werden er een  koptelefoon, een telefoon met draagband voor je arm en een handddoek uit zijn tas gehaald. Blik ging op oneindig terwijl hij het springtouw pakte en begon met zijn warming up.

Gelukkig was ik al bijna klaar, want terwijl hij even later  zijn kuiten trainde met in een hand een gewicht die ik met twee handen amper van de grond kreeg, voelde ik me toch ineens wel tien jaar ouder.
Met medegenoten alleen in de gym  ging dat nog wel, maar dit was even een confrontatie met mijn eigen ik die ik niet wilde. Dus snel raapte ik mijn spullen bij elkaar, trok een kind van de roeimachine af en greep de bal van een ander en we gingen op een drafje  naar huis. Ik had ineens enorme trek gekregen in een grote reep chocolade.

Maar thuis gekomen vermande ik me en ben heel netjes aan een yoghurt met muesli gegaan.
Misschien is zaterdagavond naar de gym gaan toch een beter idee....  Of een zwart shirt kopen  en dragen in plaats van mijn fel oranje shirtje...

Picknick (Marja)

Vandaag ben ik samen met de kinderen meegenomen naar Leithen Park, ongeveer 20 minuten rijden bij ons vandaa. Met drie moeders en 8 kinderen in totaal vertrokken we bepakt en bezakt naar het park. Eenvan de moeders had een trailer mee met daarin fietsen en een oude wasmachine ( dat is overbodige informatie, maar hij zat er wel bij).

Het park ligt aan een gravel road, waardoo het idee van een stoere 4WD toch weer eens naar boven kwam. Want met onze lage volvo heb ik al behoorlijk wat opspattende stenen gevangen met de onderkant en zijkant van de auto....
Er loopt een rivier langs het park, en in de zomer is het een drukbezocht zwemplek. Maar met drukbezocht moet je jezelf geen Egmond of Zandvoort taferelen voorstellen, want zoveel mensen wonen hier simpelweg niet. Het is dus een plek, waar alleen de locals komen en geen toeristen.

Maar goed, na wat rondcrossen op de fietsen door de rivier (met bijbehorend nat pak) en wat spelen , hebben we daar heerlijk geluncht. Wat een heerlijkheid toch allemaal: midden in de natuur, lekker eten, geen sandflies en een onverwachte zon erbij! Het was een echte vakantiedag!

...en als het warm is, schijnt het zwemmen erg aangenaam te zijn.....

praktisch in de achtertuin!

Marktplaats (Marja)

Soms kom je dingen op trademe tegen ( de nz marktplaats), die veel waardevoller zijn dan wat er voor wordt gevraagd. Lees de onderstaande advertentie maar eens ( helemaal uitlezen). En zeker voor de mannen zit er een wijze les in!

kast met levensles

Berm (Marja)

Groot schandaal in Auckland: de gemeente heeft de bewoners van een bepaald deel gemeld, dat de bewoners daar zelf de berm bij hun huis moeten maaien. Grote verontwaardiging, want in andere delen doet de gemeente dat.

Het is een heuse discussie die er gaande is. Maar dat is allemaal in Auckland, de grote boze stad.  In de rest van het land doen de mensen het al jaren allemaal zelf. En dat is gewoon zo. De bermen langs de snelwegen worden door de council bijgehouden. Maar in de  stad zelf ( waar wij dus wonen), doen de mensen hun eigen stukje tot de weg zelf.  En eigenlijk ziet het er overal wel redelijk verzorgd uit.

Hoe langer we hier wonen, hoe meer dingen gewoon worden. Ik wen er aan en zie minder de verschillen met NL.  Maar soms is het even weer helemaal duidelijk. Probeer maar eens een goed woord te vinden voor eigenwijs, op een positieve manier. En zo zijn er meerdere woorden in het Nederlands, die meerder synoniemen en betekenissen hebben volgens het woordenboek.
 En omdat ik dan halverwege een zin haper met een vertaling, kom ik soms heel ergens anders uit dan dat eigenlijk de bedoeling was.  Maar mijn woordenschat breidt zich per week weer een beetje uit, hoewel de meeste nieuwe woordne iets te maken hebben met het boerenleven hier. Maar goed, alles telt! En wie weet waar het later nog van pas komt....

Verjaardag (Marja)

..... en toen was ik alweer bijna jarig...
De vraag was, wat we zouden gaan doen en wanneer. Op de dag zelf zou Fons gewoon werken, niet zo gezellig. Dus zouden we het verplaatsen naar een weekend met taart, slingers en ballonnen. Maar omdat ik eigenlijk al had aangeboden bij die gezellige cheeserolls en ook nog ja had gezegd tegen de uitnodiging om lammetjes te komen kijken, bleef er weinig  kwalitatieve "vier-tijd" over.  En de dag ervoor was ik weg, dus ook weinig tijd  om een taart te bakken.

Uieindelijk waren we eruit: of op de dag zelf, maar eigenlijk op de zondag, met taart en slingers. Maar alle visite ( een gezin) kon niet op zondag, dus die kwam op de dag zelf. Ik had gelukkig net een probeerbanketstaaf uit de oven, dus die hebben we maar soldaat gemaakt. En 's avonds toch maar kadootjes gekregen van manlief en de kinderen. En met alle lieve en leuke sms-jes, telefoontjes en whatsappjes werd het eigenlijk een leuke verjaardag zonder taart en slingers, maar met kadootjes.

En zaterdag ga ik toch maar de taart maken, voor de verjaardag zonder kadootjes maar met de taart en slingers. Ach weet je, ik heb mijn verjaardag nog nooit zo chaotisch gevierd. Het is de laatste keer in mijn dertigers-leven dat ik dit kan doen en ik vind, dat het wel goed gelukt is. De cheesecake die ik zou bakken voor mijn verjaardag was een week te vroeg klaar (en dus ook op),  de slingers liggen inmiddels in een doos waarvan ik me de plek niet kan herinneren, maar de echte verjaardagstaart gaat er komen! Het wordt er eentje met laagjes en een fondant laagje eroverheen. Met zelfgemaakte room ertussen. En dan moet ik weer een ander feestje bedenken om die cheersecake weer te maken, want man man man, wat was die lekker!

Op kidzway (kinderdagverblijf) werd een van de juffen dit jaar ook 39 jaar. Haar plan is, om volgend jaar met een stel meiden die dat jaar ook 40 worden midden in de winter naar een tropisch eiland te gaan (dat is hier niet zover vandaan) om daar de verjaardag in alle rust te vieren op een wit strand on der palmbomen. Ik heb meteen naar ingetekend!

Dan wordt het dus een verjaardag zonder taart en slingers en kadootjes, maar met een coctail en een ligbed..... ik kan me een slechtere start bedenken van mijn 40-ers bestaan!