All you need is ....

We zijn nu een paar dagen in NL en beginnen langzaamaan bij te komen van de jetlag.  Overdag zijn we al heel wat, maar 's avonds na 9 uur worden mijn oogleden al snel erg zwaar.

En voor 7 uur zijn we wakker. Maar iedere dag wordt het een stukje beter.

De afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen! We hebben heel veel vrienden en kennissen al weer een knuffel kunnen geven. De afgelopen dagen zijn we gegaan met het idee: onaangekondigde verrassingsbezoeken afleggen.
Dat komt deels doordat we gewoon nog niet vooruit kunnen plannen vanwege ons wollen hoofd, maar deels ook omdat we ons niet willen vastleggen voor de rest van onze vakantie. Ons gezin gaat voor. Per dag bekijken we waar we zin in hebben en hoe we ons voelen.

Die onverwachte bezoekjes hebben een heel bijzonder effect.
Omdat de mensen niet weten dat we langskomen zijn ze erg verrast. En sommige mensen komen we tegen en die wisten niet eens dat we in NL waren! Of ze wisten het wel maar hadden ons echt niet verwacht.
Op veel plekken worden we dan ook aangestaard, zien we een kwartje vallen en gaat het geluid aan ( heee, wat leuk!).

Het voelt een beetje alsof we zelf de verrassing zijn in een all you need is love programma: hardstikke leuk! Alleen de diepe stem van Robert ten Brink en de cameraploegen ontbreken.

En we vinden het ook erg leuk om mensen te zien, te spreken en te kunnen aanraken. Dat heb ik erg gemist. Een knuffel geven of een arm om een schouder is toch wel anders als je dat via de skype doet.

Iedereen wil van alles weten, bijpraten en dat is omgekeerd ook zo. Met als gevolg dat we soms langer doen over bepaalde dingen dan we hadden verwacht.

Een van de dingen die ik uit NL wilde halen waren hardloopschoenen. Fons had kleren nodig dus hadden we opa en oma gevraagd om op te passen, zodat de kinderen niet door de stad hoefden te zeulen met ons.

Op weg naar de makelaar ( tussen stop 1) kwamen we eeen bekende tegen die aan het hardlopen was. Dus auto even aan de kant gezet en even bijgekletst. Iets later dan gepland stonden we bij de makelaar. En dat was zo gezellig, dat we we eigenlijk later dan verwacht daar de deur uitstapte.
We zouden nog even stoppen bij de praktijk waar Fons heeft gewerkt ( tussenstop 2) . Ook daar wachtte ons een warm onthaal.  Na een haar kopjes thee werd het dan toch echt tijd om richting de stad te vertrekken.  Maar omdat het inmiddels ver voorbij lunchtijd was besloten we eerst te eten.
Onderweg kwamen we langs een bekende (tussenstop 3) waardoor we iets later dan verwacht dan eindelijk aan de lunch zaten.

Na de lunch beseften we ons dat er nog een bekende van ons in de stad werkte. Dus liepen we eerst nog even naar hem toe ( tussenstop 4).
Nadat we hem ook gedag hadden gezegd konden we dan eindelijk gaan winkelen. Inmiddels was het al 4 uur geweest. En aangezien we hadden beloofd om voor het avondeten thuis te zijn werd het winkelen uiteindelijk beperkt tot een doelbewuste actie met een bezoek van wel drie winkels.

De schoenen en kleren zijn gekocht, maar het idee van lekker samen  winkelen is niet echt gelukt. Misschien moeten  we dit nog een keertje doen, maar dan zonder het sociale aspect.

Oefening baart kunst zeggen ze. Dus moeten we dat nog maar een paar keer doen denk ik!