Nu we hier in NL zijn hadden we wel een bucket list gemaakt. Wat willen we allemaal zien en doen in NL? En wat moeten we allemaal bekijken voor de kindern in NZ? De kinderen moeten namelijk voor school een visueel dagboek bijhouden wat in de praktijk betekent, dat we echt van de meest vreemde zaken foto's maken, omdat dat zo leuk is voor thuis.
Dus foto's van mensen op de fiets zonder helm, van de snackautomatiek in Alkmaar, van de gebakjes bij de bakker, van de visboer met de haring, van de fietspaden en verkeersborden, kortom, foto's van alles en nogwat.
Een van de dingen die we nog wilden filmen was een echte file. De bedoeling was, dat we tegen de file in over de snelweg zouden rijden en dan de hele file filmen en lachen dat wij er niet in stonden.
Afgelopen week gingen we op pad. Op een maandagochtend, een uur of 10 vertrokken we. Buiten de spits om, lekker rustig op de weg. Dat ging redelijk voorspoedig tot we ineens totaal onverwacht in de file stonden. We hadden het geluk dat we in de enige file van Nederland stonden! Compleet met echt stilstaand verkeer, zodat we uit konden stappen en een filmpje en foto's konden maken van dit nieuwe en unieke fenomeen. Natuurlijk hebben ze in grote steden in NZ ook spitsuur en files, maar wij hadden die al 3 jaar niet meegemaakt ( en wisten nu weer hoe blij we daar mee waren).
De oorzaak? Een modderspoor. Serieus. Waar wij de afgelopen jaren in onze volvo over gravel, modder en zandwegen zijn gereden, stond er nu 14 (!!) kilometer file vanwege een modderspoor. Nu weet ik natuurlijk niet hoe heftig de moddersporen hier in NL zijn en of de auto's hier in NL wel geschikt zijn voor de NL moddersporen.
Want in NZ rijden we zomers en 's winters gewoon met gewone banden, niks speciale seizoensbanden. Misschien heb je hier in NL wel inmiddels wel echte modderbanden nodig als je in een gebied woont waar je veel kans hebt op modderspoorvorming. Ik ben daar niet echt meer in thuis natuurlijk.
Maar goed, na een veel te lange tijd konden we dan eindelijk onze weg vervolgen en eindigden we halverwege de middag dan toch op onze bestemming: Bosrijk. Samen met opa en oma heerlijk een paar dagen op pad om even alle drukte van NL achter ons te laten.
We hebben een supertijd gehad! Ook de Efteling stond op onze bucket list en het is heel heerlijk om die af te werken als je bij de meeste attracties niet langer dan 10-15 minuten hoeft te wachten. Dat is mijn manier van pretparken bezoeken. Dus drie keer in de droomvlucht, twee keer in de achtbanen en dan nog tijd hebben voor een show en wat rondwandelen. Helemaal leuk!
Verder hebben we al veel dingen van onze wenslijst afgewerkt. We hebben inmiddels al veel vrienden gezien, heerlijke dingen gegeten en we zijn al op veel plekken geweest. Gek idee dat we over twee weken alweer in het vliegtuig zitten. Nog maar even niet aan denken dus....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten