Ren!

Ik ben in NZ weer begonnen met hardlopen. Heuvel op, heuvel af. Maar voor mijn gevoel altijd net iets meer heuvelop dan heuvel af.  En ondanks de redelijk kleine afstanden kreeg ik toch stiekem weer last van mijn knie. Ik had de hoop dat het kwam door mijn schoenen.

En omdat ik niet de juiste voeten heb voor de NZ markt EN omdat ik gewoon meer vertrouwen heb in de NL degelijkheid had ik besloten om hier naar een goede hardloopwinkel te gaan.
Daar heb ik eerst de schoenen geprobeerd waarop ik ben begonnen met hardlopen. De verkoper liet me op de video zien dat ik toch ietsje proneer. Dat zou verklaren waarom ik op langere afstanden last heb gekregen van mijn knie.

Ik heb schoenen geprobeerd met een "blokje" om het proneren te corrigeren en even later verliet in de winkel zielsgelukkig met mooie, felle , kleurige schoenen. Ander merk dan ik ooit gehad heb, wat wel even wennen was. Ik ben erg merkvast en als iets werkt stap ik niet snel over.

Mijn eerste run ging heerlijk, alof ik vleugels had! Geen last na afloop, dus een halve week later was het tijd voor ene groter rondje van 10 kilometer. De zon scheen, er was bijna geen wind en in ene rustig tempo  begon ik aan mijn ronde. Ik had gekozen voor een rondje waarbij ik snel de wijk uit was en door de polder kon lopen, zodat ik voor mijn gevoel de drukte kon ontsnappen.

Aan het einde nog versnellen en toen kwam ik erachter dat ik bijna een pr had gelopen! Zomaar, zonder er erg in te hebben! Toen onze vrienden  waar we logeerden dat hoorden bood V. zich  aan om als haas te fungeren. Nu zei mij dat niet zoveel. Maar kennelijk is dat iemand die met je meeloopt en de tijd voor jou in de gaten houdt, waardoor de renner zich kan concentreren op het rennen en zo een bepaalde tijd kan rennen.

Afgelopen zondag was het dan zover. Met mijn haas dichtbij me gingen we op pad. Het begin was pittig, zeker omdat de wind was opgestoken  en we in het begin  de wind pal tegen hadden. Halverwege was dat geen probleem meer en liepen we heerlijk in de polder met de loeiende wind in de rug. Maar ik wist dat we de laatste 2 kilometers diezelfde heerlijk blazende wind weer tegen zouden hebben. Die twee kilometers waren dan ook behoorlijk pittig. Maar ik heb het gehaald!

Zonder blaren, zere knieen of andere blessures, op een beetje stijve kuiten na.

Ik ben dus om nu en ga nooit meer over op een ander merk schoenen. We hebben ze meteen even gegoogled en gekeken of we ze in NZ zouden kunnen kopen, want als dat niet kan zit ik weer. Dat was dus inderdaad niet het geval, maar via internet kan ik ze wel naar mijn huis laten verschepen, iets waar ik erg blij mee ben.

Dus nu ren ik zielsgelukkig in het zeer platte Nederland mijn rondjes, waarbij ik af en toe de wind vervloek ( die was ik vergeten, hoe hard en hardnekkig de wind hier kan zijn) waardoor ik toch nog het gevoel krijg een heuvel op te lopen.


En hoewel ik mijn nieuwe woonland niet wil afvallen ben ik toch weer versterkt in mijn idee, dat sommige dingen hier echt wel veel beter geregeld zijn, makkelijker toegankelijk zijn en op sommige vlakken gewoon "beter" is.

En dat is deze weken toch wel erg prettig merk ik.
Jammer alleen dat het zo druk is hier.... dus dan maar weer een rondje rennen in de polder om de drukte te vermijden!

Run! En dan iets met dat je het kan enzo....