Met nog drie hele dagen te gaan in Nederland ben ik voorzichtig aan al weer begonnen met uitzoeken en inpakken.
Mijn kinderen slapen hier samen in een kamer, op matrassen op de grond. Ze hebben een open kast waar hun kleren in liggen en al hun eigendommen zitten in hun koffers en tassen.
Toch krijgen ze het voor elkaar om sokken, ondergoed en knuffels kwijt te raken. Morgen ben ik van plan om alle bedden van hun plek te halen en eens goed te zoeken naar een blauw/zwarte sok, een rode sok, een gestreepte sok met een stoplicht en een witte sok.
Schaapje is inmiddels gelukkig weer terecht, maar een lego onderdeel moet ergens in die kamer liggen. Dat probleem ga ik anders oplossen. ik ga in het donker met blote voeten een rondje lopen in die kamer, dan hebben mijn voeten dat lego stukje zo terug gevonden!
En dan de souvenirs.... We hebben voor onze vrienden in NL wat lekkers uit NZ meegenomen, of een kiwi/schaap knuffeltje. Maar wat gaan we meenemen voor de mensen in NZ? Onze NL vrienden hadden specifieke wensen, dus dat was vaak geen probleem. Maar wat nemen we mee voor de collega's van Fons en mij, voor de klasgenoten en vrienden?
Omdat het NL snoep hier bij de kinderen goed was bevallen hebben we besloten hetzelfde mee te nemen voor de NZ kinderen. Dus in de supermarkt zijn we op zoek gegaan naar typisch NL snoep. Uiteindelijk hebben we 8 kilo aan snoep en broodbeleg gekocht in de hoop, dat het allemaal in de koffers gaat passen ( maar dat moet denk ik geen probleem zijn, zo op het eerste oog).
Snoeppapier, Haagse hopjes, schuimblokken, boterruitjes, kaneelstokjes, ruitspekken, napoleonballen, minidoosjes met broodbeleg en Nederlandse chocolade. Maar ook wat oranje armbandjes, gezichtmaskers en andere dingetjes uit NL hebben we inmiddels ingeslagen.
Nu hoop ik alleen maar, dat er geen Border Security camera klaar staat als onze koffers worden geopend. Want thuis krijgen onze kinderen niet zo gek veel snoep en ik voelde me bij het inpakken al lichtelijk onpasselijk worden van de hoeveelheid suiker die ik in dede koffers prbeerde te krijgen. Ik denk dat ik, net als een zware drankverslaafde heel hard zou gaan roepen, dat het ECHT niet voor ons alleen is, dat we het gaan uitdelen in de klassen van onze 4 (!!) kinderen en dat wijzelf niet van die snoeperds zijn. Alsof de mensen van de douane dat maar iets zou uitmaken. Maar voor mijn gevoel wil ik gewoon niet bekend staan als het suikervrouwtje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten