Zaterdagochtend half negen. Twee vriendinnen op de stoep die ons naar Gore zouden brengen, met alle bagage. Dat verliep eigenlijk wel redelijk voorspoedig en niet lang daarna waren we in Gore aan het wachten op de bus die ons in ruim 8 uur rijden zou brengen naar Christchurch.
Het reizen met de bus is hier redelijk goedkoop. Je boekt een ticket, mag een koffer meenemen en een stuks handbagage. De reis kent tussenstops zodat je de tijd hebt om even wat te kunnen eten en drinken en eventueel een bezoek aan het toilet kunt brengen. Ik ben dan altijd zo bang dat ik moet plassen als we nog drie uur rijden van de volgende stop zijn, dat ik vanschrik erg weinig drink op zo'n dag.
Om een uur of 7 's avonds waren we aangekomen in het hotel in Christchurch. En hoewel we de kinderen op het hart hadden gedrukt dat goed slapen erg handig is voor zo'n grote reis waren we niet verbaasd om te merken dat het erg laat werd voordat onze voltallige kinderschare uiteindelijk de slaap kon vatten.
Op zondag waren we ruim op tijd op het vliegveld, kleer voor vlucht 1, van Christchurch naar Singapore. Dat was de kortste vlucht, slechts 10 uur lang.
Bij ons thuis kijken de kinderen twee keer per week een film; op woensdagmiddag en op zondagmiddag. Dus het idee dat ze onbeperkt naar het scherm mochten kijken tijdens de vlucht sprak hen dan ook erg aan!
En eerlijk is eerlijk, ze hebben het de eerste vlucht super gedaan. Ook hier hebben we geprobeerd om ze te laten slapen, maar dat was een vruchteloze actie. Rond 22:30 (NZ tijd) landden we op Singapore. We hadden een hotelkamer geboekt op het vliegveld en hadden een tussenstop van 5 uur. Maar voordat we van onze terminal naar het hotel waren gelopen ( veel te zien, kinderen die om beurten moesten plassen, kinderen die van vermoeidheid echt niet meer wilden en konden lopen) waren we al een tijdje verder.
En in het hotel aangekomen wilden we eerst nog even douchen voordat we ons bed indoken. Fons met de jongens op een kamer, ik met de meiden. De meiden sliepen redelijk snel in. En ik? Ik heb geen oog dichtgedaan, omdat ik veel te bang was om door de wekker heen te slapen. Bovendien werkt het bij mij niet echt als ik weet, dat ik MOET slapen omdat ik over drie uur er weer uit moet en anders heel moe de tweede vlucht in zou gaan.
Wat niet hielp is dat ik mijn bed deelde met een van de kinderen. En die zijn niet gewend om bed en dekens te delen, zodat ik heb moeten vechten voor mijn plekje in bed.
De kinderen werden totaal brak wakker wat logisch was. Het was naar NZ maatstaven inmiddels half vier in de nacht.
Nadat we waren in het vliegtuig zaten bleek dat we moesten wachten op mensen die in een ander vliegtuig zaten en anders de aansluiting zouden missen. Dus met een half uurtje vertraging zijn we uiteindelijk opgestegen, mezelf schrap zettend voor de tweede vlucht van 14 (!!) uur met zeer moeie kinderen.
Die vlucht liep anders dan ik had verwacht.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten