Pollard Park (Marja)

Blenheim heeft een aantal parken. We hadden nog niet de tijd genomen om op onderzoek uit te gaan, maar een van de kinderen had met een paar klassen een dagje uit gehad in Pollard Park. Ik was daar ook even naar toegegaan  en zag hoe mooi en groot het was.
Er is een speeltuin, een bbq plek, een aantal grasvelden, picknicktafels, fietsroute, een native rotsentuin, eendenvijver, bloementuinen en toiletten (die zijn er overal in NZ: schoon en vaak ook nog voorzien van een tappunt in de buurt om water te drinken).

Gisteren zijn we even met het gezin heengeweest om een kijkje te nemen. En ik denk, dat we er de komende zomer wel vaker te zien zullen zijn....kijk zelf maar!

Zomertijd (Marja)

In NZ doen ze ook aan de zomer- en wintertijd. De zomertijd heet hier daylight savings. Die begint hier dit weekend (laatste zondag van september) en duurt tot de eerste zondag van april. Dan gaat de klok weer een uurtje terug. Dat houdt in, dat wij nu iet meer 10, maar 11 uur schelen met Nederland.
's Morgens 9 uur in NL is 20.00 uur in NZ.
's Avonds 21.00 uur in NL is  08.00 uur in NZ.

Als de klok in NL straks een uurtje achteruit gaat , schelen we gewoon 12 uur. Wel zo makkelijk!
En de tijdsnotering is hier niet 24 uur, maar 12 uur. Vaak met am en pm (ken je die nog van school...). AM is van 0.00-12.00, pm is van 12.00-24.00. Maar soms gebruiken ze dat niet en moet je uit de zin opmaken wat het zal zijn. Het schoolfeest voor het gehele gezin was van 10-2 uur....die was duidelijk.
Nog iets wat we tegen kwamen. Ik weet nog van vroeger, dat half 7 in het Engels half past 6 was. Dat is het gelukkig nog steeds, maar in het kader van "we- slikken- alle -woorden- in- en- spreken -ze- uit met- een- kiwi-accent", wordt dit verbasterd tot half 6. Wat dan dus half 7 is voor ons.
Doe er dan ook nog een zomertijd/wintertijd bij en we kunnen op ieder afspraak te voeg/ te laat komen en dan iedereen de schuld geven:)
Eens kijken hoelang we hier nog mee wegkomen!

Container update ( Fons )

Het heeft een tijdje stilgestaan. Want het apparaat zegt al dagen " out of range ". Dit doet me toch wat fantaseren over kapseizen, piraten of dé reden ( echt geen olie ) waarom Dubai zo groot is geworden.

Maarrrr, er is een update, we zijn in de buurt van Singapore en dus ruim over de helft!! Marja heeft alles nu al honderd keer een plek gegeven en ik vraag me vooral af waar ik mijn thuisbioscoop moet neerzetten... Das nog best lastig :).

Weersweetjes (Marja)

Er zijn nog een paar dingen die misschien wel leuk zijn om te weten.... zo zijn we er recentelijk achter gekomen, dat de vele, vele druivenranken niet tegen de nachtvorst kunnen als ze net beginnen te groeien in de lente. Een maniet om ervoor te zorgen dat de knoppen geen nachtschade oplopen, is om grote ventilatoren aan te zetten die de lucht laat circuleren. En omdat dat 's nachts gebeurd, hoor je dat in je bed. De echte wijnboeren met geld huren gewoon helicopters in, die boven de wijngaarden vliegen om zo de lucht te laten circuleren. Als het maar een uurtje kritiek is, vliegen ze maar een uurtje. Maar als het de hele nacht vriest, laten ze de helicopters de hele nacht  vliegen (nu snap ik waarom de wijn zo duur is). Ze hebben vorig jaar ook wel piloten van het noorder eiland laten komen, omdat er zoveel nodig waren!

Een ander ding is, dat wij zijn ingewijd in "Blenheim's/Marlborough's best kept secret".
Dat zijn de winden. Zoals NL in de herfst de herfststormen heeft (doet mij denken aan totaal verwaaide lampions en van je fiets geblazen worden), heeft Blenheim ze in het voorjaar. Ieder jaar gaan er wel een paar huizen aan, dus dit is best wel een serieuze wind....Deze westerlies duren een paar weken, daarna is het over. Maar omdat iedereen er prat op ingaat, dat Blenheim de meeste zonuren van NZ heeft en het klimaat zo heerlijk is, houdt iedereen een beetje zijn mond hierover... En ONS hebben ze in ieder geval niets verteld.
Ook niet, over het feit, dat je zomers hier niet naar de kapper hoeft. De zon is hier zo fel, dat alle kinderen van okt tot maart verplicht een zonnehoed moeten dragen naar school en ingesmeerd moeten worden (factor 50 of hoger het liefst) voordat ze de deur uitgaan. En omdat ook alle volwassenen  hoedjes dragen om de hoofdhuid/ gezicht te beschermen, doe je niets met je haar: het zier er toch niet uit...En dan heb ik het niet over leuke petjes of zonnehoeden met gaatjes, maar van die vreselijke grote hoeden met een brede rand, zodat ook de nek en oren beschermd zijn. En de nek en oren moetenook heel goed ingesmeerd worden met zonnebrandcreme.

Ik heb hier inderdaad factor 70 gezien, factor 85 en factor 100. En dus nodig ook! Want ik heb verhalen gehoord van mensen die echt na 5 minuten al enorm verbrand waren. OMdat de zon zo fel is, is een goede zonnebril een must om je ogen te beschermen.
In de winter gaat het wel, maar vanaf oktober is de zon je vijand en moet je er rekening mee houden.
Er wordt hier zwemkleding verkocht waar een factor inzit, zodat je ook tijdens het zwemmen beschermd bent. Niet alle kleren beschermen even goed (Nooit bij stilgestaan in NL), dus daar gaan we op letten de komende tijd.
Voorlopig maar even geen foto's van mezelf maken denk ik...... eerst een hoed scoren!
Maar verder is het wel leuk hier hoor..... er zijn hier geen gevaarlijke, dodelijke dieren (op de white tail spider na, maar die is niet dodelijk voor gezonde mensen) zoals in Australie.
En als ik over een paar weken in mijn zwembad duik , zorg ik ervoor, dat ik dat doe als ik ingesmeerd ben.....ik heb nu al zin in de nieuwjaarsduik!

MetService (Marja)

Ook hier hebben ze applicaties waarmee je kunt zien wat de verwachtingen zijn op het gebied van temperatuur, neerslag en bewolking.

En degene die ik nu heb, wilde ik eigenlijk ook hebben in NL. Voor ieder weertype een leuke foto (die van de regen ziet er vrolijk uit, maar dat wordt er voorlopig niet verwacht, dus dat plaatje houden jullie van me tegoed....)
Want er staat niet alleen op wat de temperatuur is, maar ook hoe het aanvoelt en (allerbelangrijkste) hoeveel laagjes kleren je moet aantrekken.
's Morgens beginnen we in huis allemaal in een shirt met een dikke trui eroverheen. Het huis is slecht geisoleerd en er is geen cv, dus het is erg frisjes (zeker als het 's nachts gevroren heeft).
Zodra de zon op is, wordt de aarde opgewarmd. Als ik de kinderen wegbreng, kan het een half uurtje later rustig 5 graden warmer zijn!
Dus in de loop van de dag gaan er verschillende laagjes uit: dikke vest, trui.... shirt is lekker.... en zodra de zon ondergaat, begint het weer af te koelen en gaan alle laagjes een voor een weer aan.
's Avonds na het eten zit ik weer met shirt, trui en dik vest  (dubbele sokken en sloffen niet te vergeten) aan op de bank mijn kopje thee te drinken.
Maar de lente komt er aan: de dagen worden warmer, de nachten iets minder koel... lekker!
Zeker nu de kinderen vakantie hebben twee weken, is dat erg fijn.
Toch verbaas ik me , hoe snel ik wen aan die vele uren zon die we hier hebben....

Droom ( Fons )

Afgelopen nacht viel ik in slaap nadat ik lag na te denken over de huisartsenpost, het werk, de mensen, de weekenden maar ook het eten en het snaaiwerk. De volgende ochtend werd ik zwetend wakker en rook ik de geur van gebrande pinda's en chocola.... Heel gek....

Terugblik (Marja)

We zitten nu een maand in Blenheim. De ouders van Fons zijn zondagochtend richting Christchurch gegaan, om daarvandaan op maandag terug te vliegen naar Nederland.
En nu gaat het voor ons beginnen. In augustus vorig jaar hebben we de beslissing gemaakt, om hierheen te komen.
Ik heb dit avontuur wel eerder vergeleken met een bevalling. Waar zitten we nu?
Want de reis was  de datum waar we naar toe aan het leven waren, maar dat klopt niet. Nu begint het pas. De laatste kraamvisite is weg en nu staan we hier zelf.
Ik voel me wel een beetje ontheemd. Als ik terugdenk aan ons vorige avontuur, dan denk ik aan Otautau. Daar kwamen we heen toen we al een half jaar in NZ zaten. Ik maakte vriendinnen op playcentre, Fons was thuis in de praktijk en de kinderen en ik hadden ons ritme. Maar dat was niet hoe we aankwamen hier. In Kaitaia heeft Fons de eerste weken bijna niet gesproken thuis, omdat zijn mond moe was van het Engels spreken en zijn hoofd zat vol door alle indrukken  van de hele dag. Ik zat de hele dag thuis en had heimwee. De eerste paar maanden zijn echt heel pittig geweest.
Om nu te denken dat we het allemaal wel weer even doen, was dus wel een beetje overmoedig... De kinderen zijn moe van een hele dag Engels spreken, Fons en ik doen niet mee aan gesprekken in grote groepen, omdat het Engels veel te snel gaat hier.
Wat we wel voor hebben op de vorige keer, is dat we de ervaring hebben, dat het goed gaat komen. We moeten hier even doorheen....
En dat scheelt al enorm. We hebben elkaar , we zijn hier samen met het gezin en dat maakt het makkelijker.
Dat, samen met een dikke reep whittakers chocolade en een glas goede witte wijn, maakt dat ik denk, dat we het wel gaan redden hier.... op naar de zomer!

Kleine wasjes... (Marja)

Er zijn een aantal dingen die er aan komen in de container , die ik nu toch wel al erg  mis. Ons bed bijvoorbeeld. We slapen nu op twee losse matrassen op de grond en iedere ochtend komen we weer een beetje moeizamer ons bed uit door de stijvigheid... En speelgoed voor de kinderen...
Wat ik ook mis, is mijn eigen wasmachine. Ze hebben hier een ander systeem van wassen. Ik ben gewend aan verschillende wasmiddelen, verschillende programma's (katoen, synthetisch, spijkerbroeken, korte was, delicaat, van 30-90 graden, kerukvrij, voorzichtig centrifugeren, je kent het wel). Ik ben een trouwe waslabelvolger, dus mijn machine kan alles aan, wat er ook staat geschreven in de labels. In NZ hangt het wasmiddel vooral af van het soort machine: een toploader of een frontloader.
En hier..... tja, dat was ik even vergeten..... Ze hebben hier veel toploaders. De was gaat er van boven in in plaast van aan de voorkant. Kan ik mee leven. Schijnt veel water te besparen. Drogers doen ze hier niet aan: de zon schijnt en dan hang je het buiten aan de droogmolen of het regent en dan hang je het aan het rek binnen. Klinkt ook oke.

Maar dan de machine zelf: er is gewoon geen keus om aan mijn labels te voldoen! De machine kent drie temperaturen: koud, warm en heet. Centrifugeren gebeurt niet, langzaam, gewoon of snel.
En zit ik he.... want hoe warm is warm en hoe koud is koud? Want kan ik mijn shirtjes die op 30 graden gewassen moeten worden nu wel of niet op warm?
Ik heb tot nu toe alles op een standje gewassen en op een t-shirt van Fons na, kwam het er redelijk ongeschonden uit (een van de kinderen gebruikt nu zijn shirt als pyama).
De andere kant is, dat de wasvoorschriften hier ook niet zo moeilijk zijn: warm wassen, do not tumble dry (dat is in de droger).
Dus als ik hier kleren ga kopen, zit ik weer met een omgekeerd probleem.... want warm wassen, is dat nou op 30 of 40 graden?
Maar goed, het pas wel bij het thema: simplify your life..... check!

Gevlogen ( Fons )

  Wow.... Ik heb vandaag met mijn vader een traditie hoog gehouden. Vliegen over Nieuw Zeeland. Eerder was dat in een helicopter over de sounds bij Te Anau, nu met een vliegtuigje vanaf Blenheim ( bijna in de achtertuin ) over de marlborough sounds en Wither Hills.

springlands school, vlogen we ook nog een rondje over

Container ( Fons )

Hij is een tijdje uit beeld geweest, maar we zijn aangeland in dubai!!

Auto (Marja)

Hij is er: onze nieuwe oude auto....
We hebben hem via trade me gekocht, de NZ variant van marktplaats. Zonder hem ooit gezien te hebben, is hij op onze naam gezet (dat doet de verkopende partij hier) en op de trein naar Blenheim gezet. En vlakbij het station konden we hem vandaag dan ophalen. Geen id bewijs hoeven laten zien, de reserve sleutels lagen gewoon in de auto.... je kent het wel: je zegt gewoon: ik kom voor die volvo, en dan geven ze je de sleutels als je ene ontvangstbewijsje tekent. Eitje!
En ja, jullie lezen het goed: we hebben een volvo. Na jarenlang verzet (een volvo is een echte, suffe huisartsenbak),  zijn we toch overstag gegaan.  Want ze zijn wel degelijk.
Er zitten een hoop leuke snufjes aan (electrisch bedienbare en verwarmde stoelen, een compleet tv-tje met van alles en nog wat (touch screen!) en een klein bankje achterin, zodat we met zijn zessen wegkunnen), dus wij zijn gelukkig.
Toch zijn er een paar kleine aandachtspuntjes: hij is geimporteerd vanuit een Aziatisch land. Als er iets stuk is, zeg er een damesstem iets in het Japans/Chinees. Gelukkig kun je op het knopje "read" drukken, zodat in je dashbord keurig staat aangegeven wat er mis is..... in het Japans/chinees. En er is een handleiding.... je raadt het al....
Fons heeft een programma, waarmee hij pdf-jes kan vertalen, dus ik ben heel benieuwd naar de uitkomst.
Ik kan er wel om lachen, het houdt je scherp!
Het grootste probleem is voor mij de richtingaanwijzer....want die zit gewoon weer op de oude plek! Ik ben net gewend aan het feit dat ik met mijn RECHTER hand de richting aan moet geven, is het weer andersom! Ik ben een blokje omgeweest om te tanken, maar heb op vrijwel alle hoeken mijn ruitewissers aangehad ipv de richtingwijzers (eigenlijk wel op alle hoeken, maar dat klinkt gewoon zooo blond...).
En nu ben ik helemaal in de war. Ik vrees, dat waar we ook gaan wonen en aan welke kant van de weg we ook rijden, ik altijd zal twijfelen op dit punt.... Ach ja , dat houdt de spanning er ook wel in!
Doet mama het goed deze keer? Dan krijgen we een ijsje. Die houden we erin!

Run! (Marja)

We zijn nog steeds een beetje aan het zoeken als het gaat om een ritme. En omdat Fons en ik allebei willen hardlopen, is het even zoeken wanneer wie kan gaan.  Want om 19.00 is het hier donker. En dan bedoel ik: donker! Omdat we rural wonen, zijn hier in de straat (en om de hoek een halve straat) helemaal geen lantaarnpalen. En geen kassen of andere vorm van verlichting, die wat schijnsel geven. En als de maan er dan ook niet is, zie je echt geen hand voor ogen. Natuurlijk kunnen we ook lopen met een fel hesje aan, lampje op je hoofd en knipperdingen om je arm, maar je bent als loper erg kwetsbaar. Zeker, omdat er hier langs de weg geen voetpaden zijn  en je hier 80 km/u mag rijden. Dus ik heb bedacht, dat ik pas 's avonds ga lopen als het licht is.

Nu heb ik me laten overhalen, om in november mee te doen aan een run. Niet een halve marathon, maar eentje van 10 km. Hij heet the Mahana run Ik denk, dat ik dat wel moet gaan halen. Ik denk ook, dat het allemaal vlak is en asfalt. Waar Fons een hoogteverschil tegemoet gaan van een paar honderd meter, hoop ik , dat de run gewoon door een dorp is. Want zo ziet het er wel uit op google maps. Alleen de foto die ze laten zien voor de run, baart me zorgen: zeer getrainde lopers op een gravelpaadje
Bovendien staat er dit in de omschrijving:

Join us for a journey around Mahana, capturing the essence of this beautiful area that takes you past the cellar doors of the highly acclaimed Woollaston Estates Vineyard.
The circuit is breathtakingly picturesque and refreshingly rural (2 laps for Half Marathon, 1 lap for 10km).


All Half, 10km and 5km finishers receive a bottle of Woollaston Wine (Under 18's will receive a bottle of sparkling grape juice)
You do need to finish to receive your bottle of specially labelled Mahana event wine.

Hmmm....misschien moet ik toch maar een paar ik de Wither Hills op en af lopen.... word ik gewoon de queen of the Hills!
En die fles wijn als beloning.....heeeel vervelend....

King of de Hill 2( Fons )

Woohoo!! Tijdens de aanloop naar de Molesworthrun, de 84km lange estafetteloop van Molesworth naar Hanmer , zoek ik naar nieuwe training en uitdagingen, want hier wil het niet lekker plat zijn. In de eerste week heb ik in wither hills gelopen en gemerkt dat er nog wat werk te doen was. Vorige week haalde ik de top van een serieuze ronde niet, maar ik zou ik niet zijn als ik het niet weer zou proberen. Helemaal gerend heb ik nog niet naar boven, maar ik heb de 355 meter aangetikt!!!!

Onderweg kwam ik nog wat natuur tegen die geen zin leek te hebben om aan de kant te gaan, wel ongelovelijk gaaf, maar ik wilde over de top, dus heb ik een paar extra klimmetjes en dalingen gemaakt, goeie training zeg ik.

Ik voelde me serieus, king of the hill!!!!!

Auto ( fons )

Omdat ik niet thuis ben maar net de verontrustende boodschap van mijn vrouw lees over alle dingen die geregeld moeten worden omtrent de, nog onbekende auto van scandinavische origine, wil ik even medelen ( lees je dit, lieffie ?) dat de autodingen praktisch allemaal al geregeld zijn door je man, schrap maar van je lijstje en geniet van het zonnetje!!

Zonnetje ( fons )

Ik zit even in het zonnetje, te wachten op mijn volgende ding in mijn introductieplanning, iets met poliklinieken. Vannacht was het -3 graden en moest ik krabben, maar nu om 11:30 is het met tshirt en trui met rits open goed te doen... 15 graden. Niet slecht. Morgen voor het eerst wat patiënten, maar verder nog een week met wat nieuwigheden...

Money, money, money (Marja)

Ergens was bij mij het idee blijven hangen, dat het leven hier in NZ goedkoper was dan in NL. Nu we hier zijn denk ik dat dat kwam, omdat we in Otautau helemaal niets in de buurt hadden om ons geld aan uit te geven.
De boodschappen zijn hier net zo duur als in NL; zelfs de sauvignon blanc (ik ben wel voor t blog begonnen met een vergelijkend waren onderzoek.  Tot nu toe geen klagen ..) is hier net zo duur als bij de Gall en Gall.
En verder weten we niet hoe bepaalde dingen betaald moeten worden. Dus ik heb een nieuw cheque boekje besteld bij de bank (weet je nog, van 1900-nogwat), zodat we de telefoonrekening kunnen betalen. Voor de electra moet ik denk ik naar de bank. De huur wordt automatisch afgeschreven (geregeld via internet). Andere  dingen moeten bij het postkantoor geregeld worden. Ach, zo leer ik het dorp een beetje kennen!
We hebben een auto gekocht via trade me, de NZ variant  van marktplaats. Een echte doktersauto (merk is nog een verrassing). Niet in het echt gezien, want hij staat 1500 km verderop. Dus het wordt een gokje, maar op de foto zag ie er goed uit... Fons is naar de bank gegaan om het geld over te maken. Maar na 5 dagen stond er nog geen geld op de rekening. We zitten niet bij een van de meest moderne banken, dus het overmaken ging al ..... eeehhh......bijzonder. Eerst werd het bedrag van onze rekening gehaald en op een deposit gestort. En van die deposit werd het dan weer naar die andere bank overgemaakt. Fons kreeg een bewijs mee, dat het geld van de rekening was afgehaald, maar niet waar het naar toe was overgemaakt.
En toen was het geld weg.... ik bedoel echt weg!
Niet bij ons meer, niet bij de ander aangekomen. En met Fons aan het werk, was het mijn taak om even naar de bank gegaan om het recht te trekken. En daar kwamen ze tot de conclusie, dat het geld inderdaad weg was. Ja, het was van de rekening gehaald..... en ja, ze konden (gelukkig!!) zien, dat het ergens was gestort. Maar het was inderdaad nooit aangekomen op de plaats van bestemming. Ik heb bij elkaar een uurtje staan zweten (omdat ik mijn jas had aangehouden, ik dacht dat ik zo weer buiten zou staan) en was al bang, dat een van de medewerkers al leuke kerstinkopen zou gaan doen...
Maar gelukkig werd het geld weer gevonden en meteen op de rekening van de begunstigde gestort. En omdat alle bankzaken 's nachts geregeld worden, moet de beste man vandaag pas/al het geld hebben. En dan wordt onze auto opgestuurd naar ons huis. Ik hoop, met een leuk strikje erop. En ik heb geen idee, hoe het zit met registratie, verzekering en wegenbelasting. Weer iets om te regelen en uit te zoeken. Gelukkig maar, want ik was al bang, dat ik me zou vervelen de komende weken....

Skype (Marja)

Even een kleine mededeling voor de belangstellenden die ons willen skypen..... dat kan natuurlijk en we staan er helemaal klaar voor!
Maar voor de kids ligt het wat ons betreft even een beetje anders. We hebben ze uit hun vertrouwde omgeving weggehaald om op avontuur te gaan. We willen graag, dat ze eerst hier aarden, vriendinnen krijgen en vertrouwd zijn met alles om hun heen; het zoveel benoemde settelen.  Dus we hebben besloten, om dat tot de kerst/zomervakantie maar even uit te stellen. Dan kunnen ze de leuke verhalen vertellen over logeerpartijen, bbq-en op het strand, laat opblijven, fikkie stoken bij de rivier. En dat terwijl de Nederlandse delegatie in de wintertrui zit. Dat lijkt ons iets minder heimwee- gevoelig  dan andersom...
Hoewel.... ik kreeg laatst een berichtje dat er weer truffelpepernoten in de schappen liggen....kreeg instant heimwee naar Bolletje; daar kan geen skype tegenop. Bovendien ben ik een beetje bang, dat er mensen uit pure jaloezie een hele zak van die dingen wegwerken in ons beeld als we aan het skypen zijn...Ik moet weer gaan bakken denk ik!

Suez kanaal ( Fons )

Hoe cool is dat, je kan gewoon met een appje je spullen volgen en we zitten midden in het suez kanaal WOOHOO!

Onze spullen staan op de MSC Deila, een containerschip van 366 meter bij 51 meter . ( dat had van mij niet gehoeven want de container was maar 6 bij 2,5 ofzo ). Maar het blijkt dus dat ie toch past in het Suezkanaal. Een ander mogelijk probleem zou kunnen worden dat hij in 2012 gebouwd is... Dus veel gevaren heeft ie niet... Ik ken nog zo'n schip wat groot was en nog niet zoveel had gevaren.

Hij moet ergens in november in Nelson aankomen... I'll keep you posted!

Ka Hikitia (Marja)

Op Springlands is er iedere vrijdagmiddag Ka Hikitia. Omdat Springlands een school is die ook de maori cultuur eert, worden er veel maoriwoorden gebruikt (ka pai betekent bijvoorbeeld : goed gedaan. En hallo is Kia ora; welkom is haere mai ). Goedemorgen zeggen tegen alle kinderen gebeurt ook in allemaal verschillende talen. Iets wat een beetje verwarrend is, als je net het Engels onder de knie probeert te krijgen. Maar goed. Als je je werk af hebt en je hebt je goed gedragen, dan mag je hier op school meedoen aan Ka Hikitia. Geen idee wat het betekent. Maar het houdt in, dat de hele school na de lunch twee uur de tijd krijgt om iets naar keuze te doen. In veel lokalen is er iets leuks te doen, van de jongste tot de oudste groep.
Een kleine greep uit de keuzes die er zijn: Master chef, bakken, jongleren, eco art, film met popcorn, schminken en lego, schatzoeken op het terrein van de school, bordspelletjes, bieb, computer, voetballen met twee ballen, superstar club, forensic science en meer....
De kinderen krijgen hier meer dan genoeg tijd om hun werk af te krijgen,  maar wangedrag wordt afgestraft. En er zitten dus werkelijk iedere week kinderen in het lokaal "loss/not earned". Ik heb vanmiddag op het plein rondgelopen en genoten van alle kinderen die de week op een leuke manier afsluiten. Deze keuzes blijven tot aan de vakantie, daarna zijn er weer mogelijkheden om nieuwe dingen te doen. Het bakken bijvoorbeeld was nieuw. Als je als ouder zegt, dat je iets wilt doen omdat het je leuk lijkt, mag je dat aangeven en uitvoeren. Wel moet je zelf zorgen voor mede ouders die je kunnen helpen, maar verder is alles open voor een creatieve invulling.
Al met al hebben de kinderen een hele leuke, maar zeer vermoeiende eerste week achter de rug. De uniformen gaan weer de was in en de gewone kleren kunnen weer aan voor het weekend.
Fijn weekend allemaal!

Even uitpuffen van school ( Fons )

We hebben nu vier dagen school achter de rug. Mar en ik zijn maandag samen begonnen, dinsdag is zij alleen met de kinderen gegaan en ik woensdag en donderdag. Je had me gisterenavond moeten zien, compleet uitgeteld op de bank, ik kon geen woord meer uitbrengen. Het is eerlijk waar te gaaf om mee te maken, wat is het systeem hier anders. Er is al over geblogd, maar wat mij vooral opvalt is de filosofie waarmee ze kinderen hier grootbrengen. Geen constante toetsmomenten, regels en urencriteria van de inspectie, maar kinderen positief stimuleren om risico's te nemen door te proberen en als het misgaat... Dan heb je het goed gedaan.

Er worden constant experimenten gedaan in en buiten de klas om zo de stof onder de knie te krijgen maar vooral de kinderen te motiveren. En spelenderwijs doen ze het voor die vier dagen briljant.

Vandaag voelde ik me beter, mijn eigen emotionele achtbaan een beetje doorstaan en die van de kinderen erbij... De oudste heeft al hardop in het engels voorgelezen, de anderen drukken zich al wat in het engels uit en beter nog, 's ochtends rennen ze het schoolplein op! En wat voor schoolplein.

Kiwimoederfiets ( Fons )

Ik was nog net op tijd voordat Marja weg kon fietsen. Een collega van me gaat drie weken terug naar Nederland en Marja mocht de fiets van zijn vrouw lenen. Heel lief, maar hier moet je fietsen met een helm op.... Grinnik.. Kjell was het er ook nog niet helemaal mee eens.

Oh ja..... (Marja)

We zijn al een keer in NZ geweest, maar waren weer heel veel dingen vergeten. Die beginnen nu weer terug te komen. We zijn zo blij als een kind als we weer eens een bekend merk zien in de supermarkt, we krijgen een warm gevoel van binnen als we weer een nieuwe "oh jaaahhh..." belevenis hebben. Een kleine greep van onze warme momentjes: een afspraak is een afspraak. En kiwi's komen die ook na, maar dan een beetje op hun eigen kiwi-tijd. No worries betekent iets als :alles komt wel goed en dat wordt hier dan ook vaak gebruikt.
De manier van verwarmen hier is meestal met heatpumps, een unit die warme of koude lucht in je huis blaast. Gevolg: warme en koude plekken in je woning, want isoleren is iets wat nu pas begint in te komen. De directeur van een school die we hebben bezocht, kondigde vol trots aan, dat ze een milieu-vriendelijke school waren. Ze zaten er zelfs aan te denken, om binnenkort te gaan isoleren....
Er wordt hier links gereden. Dat houdt in, dat niet alleen het stuur rechts zit, maar ook, dat de ruitenwisser en de knipperlichten omgedraaid zitten. Rotondes moeten linksom genomen worden, maar rechts heeft wel voorrang, ook op kruisingen .
De zon gaat hier over het noorden (het zuiden is dus de  koude, schaduwrijke kant) en draait dan gedurende de dag de verkeerde kant op, om in het westen gewoon weer onder te gaan. Ik kan je zeggen, dat dan je richtingsgevoel wel even in de war is.
Tijdens de equinox stormt het in NZ; in het voorjaar en najaar waait het enorm, maar dat gaat niet altijd gepaard met slacht weer. Klopt van geen kant! Ik zit nu binnen in ene huis wat van alle kanten kraakt van de wind, maar de zon schijnt en er zijn bijna geen wolken.
Alles wordt hier gebruikt totdat het echt op is;  auto's zijn gebruiksvoorwerpen en zijn om in te rijden. Een deuk, kras of iets in die geest is niet zo vreselijk als dat het in NL is. En met al die gravel wegen is het denk ik ook wel een illusie om te denken dat je auto mooi blijft.
De mevrouw die reclame maakt voor Briscoes (warenhuis voor thuisspullen) deed dat ook al in 2005.
 Er zijn hier heel veel vogels.
Mensen komen gewoon langs om te kijken of je thuis bent. Agenda's zijn er wel, maar er is meer ruimte voor een spontaan bezoekje.
We hebben moeite om gezonde produkten te vinden. NZ is nog steeds 50 jaar terug in de tijd.... Groente en fruit is duur, volkorenprodukten zijn bijna niet te krijgen, net als gezonde tussendoortjes. Er is wel een grote varieteit aan gluten vrije produkten, maar vegetarische dingen heb ik nog niet gezien en koemelkvrije produkten zijn op een hand te tellen. De maaltijden die je kant en klaar kunt kopen zijn baggervet of van de weight watchers. Als tegenhanger zijn er veel mensen met ene eigen tuin en kun je in de zomer meeprofiteren van verse groente en fruit uit de tuin.

Ik heb in NL altijd het idee  gehad, dat ik graag een gat in de markt zou vullen. Dan zou iedereen mij kennen van : oh ja.... we kunnen niet meer zonder (en dan staat hier datgene wat ik had bedacht). Helaas zijn die gaten  in NL al tot de nok aan toe gevuld. Maar hier is dat een ander verhaal.... Wie weet, worden we we vega koning en koningin hier! Dan moeten we mensen er natuurlijk eerst wel bewust van maken, dat vlees eten veel nadelen kent. En dat bij een cultuur waar de bbq zomers 7 dagen per week aanstaat met heerlijke lamsburgers en angusbeef op de grill... Ik zie een uitdaging!

Eerste dagen (Marja)

De schooltijden zijn erg aangenaam (9.00 - 15.00), dus we hoefden de eerste dag niet erg vroeg op. We hadden de jongste schooltelg er nog net van kunnen weerhouden om in zijn uniform te gaan slapen, maar vroeg in de ochtend was hij niet meer te stoppen: al voor dag en dauw was hij klaar om te gaan!
De eerste dag waren opa en oma nog bij ons in huis en oppas voor de jongste , zodat wij samen de hele dag op school aanwezig konden zijn om te helpen met vertalen en te kijken naar de gewoontes en gebruiken op deze grote school.

Zo worden er binnen geen schoenen gedragen; alle schoenen gaan in de schoenenrekken, die voor elk lokaal staan. Omdat kinderen hier op 5- jarige leeftijd naar school gaan en in groep 1-2 al wat les krijgen in lezen, schrijven en rekenen, was het even zoeken naar de juiste groep. De directrice heeft zelf bepaald in welke groep de kinderen zouden komen en we hadden dan ook al even kennis gemaakt met de juffen en meester. En toen hebben we de hele dag rondgelopen van kind naar kind, van lokaal naar lokaal. Wat deden ze het goed!

Om drie uur waren ze he-le-maal gesloopt (en wij ook). Het proberen alles te verstaan, het vertalen, het opdoen van alle indrukken... en dat na 6 weken zomervakantie, waarna gewoon opstarten al lastig is.... respect hoor! Hier is een zeer trotse mama (en papa natuurlijk!!)
Vandaag ben ik  alleen meegeweest. En ik begin een beetje een ritme te ontdekken. De kinderen zitten eerst in een kring op de grond om de mededelingen te horen te krijgen. Dan krijgen ze in hun niveaugroep instructie. De rest gaat iets anders doen. Maar er werd gesproken in : de driehoeken doen dit, de cirkels komen hier en de rechthoeken gaan aan mathletics.... mij ben je dan toch even kwijt, als je die niveaugroepen nog niet snapt (ik ben echt heel veel kwijtgeweest de afgelopen twee dagen kan ik je zeggen).
Tussen de cognitieve lessen door gaan ze allemaal even naar buiten om te bewegen of er wordt in de klas een beweegspelletje gedaan. Dat kan, omdat er in de klas een ruimte is waar geen stoelen  en tafels staan.
Er is een half uurtje vrij voor morning tea. Drinken kan gewoon tussendoor; in de onder-en middenbouw staan de drinkflessen op een tafel in de hoek, in de bovenbouw op de tafels zelf.
De jongste twee krijgen 4 keer per week 's morgens bijles samen in Engels, gegeven door een Texaanse vrouw (ben benieuwd met wat voor accent ze straks thuiskomen!). Die bijles wordt buiten op de trappen gegeven , lekker ontspannen.
De lunchpauze duurt een uur. Alles wordt buiten opgegeten en gedronken, op het centrale plein. Als de kinderen klaar zijn kunnen ze een bal, hoepel of iets anders ophalen bij een garagehok-achtig iets. Of ze kunnen oefenen bij het schoolkoor, drumles volgen, op de computer in de bibliotheek, of meer dingen doen die ik nog niet weet.
Na de lunch zijn er geen cognitieve vakken meer. Dan is het tijd voor dans, muziek, gym, handarbeid, tekenen of spelletjes.
Om drie uur is de school klaar. We hebben nu twee dagen gehad en het voelt als drie weken. De leraren zijn erg positief en denken dat het niet lang zal duren voordat ze volledig mee kunnen draaien. Maar tot nu verwachten ze, dat ze meedoen naar kunnen en  vooral plezier hebben in de dingen die ze doen.
Ze zijn gekoppeld aan een buddy, die er voor zorgt dat ze niet alleen zijn. Overal gaat die buddy mee en btrekken de nieuwe kindern bij het spelen, geven uitleg over de manier van werken en wat er van ze verwacht wordt en dat is heel prettig. En door het uniform horen ze er eigenlijk ook al standaard bij.
Wij en onze kinderen zijn met open armen ontvangen en de kinderen op school vinden het machtig interessant, dat we meer dan een taal spreken. Dus zijn zowel de juffen/meester druk aan het oefenen op hun "goedemorgen"  , wat zorgt voor hilariteit alom.
Ik ben benieuwd hoe de rest van de week gaat. Fons moet volgende week beginnen met werken, dus dan kunnen we niet meer zo lang aanwezig zijn...  Morgenmiddag laten we ze thuis (ook op advies van de leerkrachten) om even bij te komen. En dat mag de komende week ook gewoon nog.... lekker idee. En over drie weken is de eerste vakantie van twee weken, jippie!

Springlands school! (Marja)

Fons en ik hebben vorige week rondgekeken naar een goede school voor de kinderen. Er zijn twee scholen geweest, die we uiteindelijk hebben bezocht. De ene was een plattelandsschool (rural), Fairhall. Vijf km buiten het dorp. Maar twee kinderen van een collega van Fons zitten op die school en daar hadden onze kinderen ook al mee gespeeld. Iets vertrouwds was wel fijn. Geen uniformen, kleine school. En tot jaar 8.
Want dat is hier niet altijd zo. Veel scholen gaan tot jaar 6. Dan gaan de kinderen naar een zogeheten intermediate, twee jaar om ze voor te bereiden op de middelbare school.
De andere school was Springlands primary school. Een school dichtbij, groter, ruim opgezet. Vlakbij de peuterspeelzaal en op bijna loopafstand (half uurtje lopen) van huis.

 Uniformen verplicht...
We hebben gewikt en gewogen, en uiteindelijk voor Springlands gekozen. Het gevoel was heel fijn, we werden vriendelijk ontvangen door iedereen.

De school zelf heeft twee mega grote speeltuinen, een rugbyveld, twee tennisbanen, een zwembad, een groentetuin waar de juniors een keer per maand uit oogsten en koken, een overdekte zandbak, een native garden, een muzieklokaal, een centrale hal/gymzaal, een handarbeidlokaal, een groot centraal plein en heel veel losse gebouwtje waar de lokalen in zijn. Er is geen gang. Alle lokalen komen buiten uit. Er is wel een veranda die overdekt is, maar verder is die gewoon open. Het  is heel vreemd om zo door een school heen te lopen. En doordat alles los van elkaar staat, krijg je een enorm oppervlakte. De sleutel van het zwembad is voor families van Springlands te koop, zodat je in de weekenden gebruik kunt maken van het zwembad. De tennisbanen en de speeltuinen zijn ook gewoon open in de weekenden en vrij te gebruiken voor iedereen (dat hebben meerdere scholen hier).
Ze zijn cultuurbewust en doen veel aan Maori: de klaslokalen worden tweetalig aangeduid (rooms), de dagen van de week ook, net als de cijfers.
En ook hallo zeggen en complimenten geven worden zowel in het Engels als in het Maori gedaan.
Dus zijn we vorige week naar het kantoor gegaan om alle formulieren, papieren en uniformen te regelen. En maandag was het zo ver....

Lentevingers (Marja)

Nu we een tuin hebben met een mooie kas en een moestuin, vond ik toch wel, dat ik er iets mee moest doen. Lente in aantocht, dus we konden meteen aan de slag! Bovendien zijn op dit moment de groentes die wij eten erg duur, omdat ze niet in t seizoen zijn (denk dan aan 3 euro voor een komkommer en 6 euro voor een doosje cherrietomaatjes.... truffels en kaviaar zijn goedkoper!)
De kas was al een tijd niet gebruikt, de deur kon niet dicht en de moestuin stond vol bloemen/onkruid.
De afgelopen dagen zijn schoonmam en -pap bezig geweest met het opruimen van de kas. Daar moeten we beginnen. De zaden zijn gekocht, de potjes en aarde ook, dus volgende week gaan we serieus tuiniertje spelen.

En als het goed gaat, laat ik jullie natuurlijk de foto's zien! Nu hebben we ook een compostbak in de tuin staan.....geen idee hoe dat werkt. Gelukkig was er in het tuincentrum een lieve mevrouw die mee even op weg hielp. Ik heb weer wat geleerd! Je moet in laagjes werken...En meer dan een compostbak is handiger, of een tumbler. En omdat er hier genoeg mensen zijn die ene eigen moestuin hebben, is er ook genoeg om er voor te kopen: diverse soorten potgrond voor aardbeien, zaadjes,  kleine plantjes en grote-mensen-planten. Harken, biobakken, zaadjes, plantjes, bakjes, noem het maar op! En ook spray. Want daar doen ze hier niet moeilijk over. Spraying season is begonnen: sprayen om het onkruid te verdelgen, sprayen om de straten onkruidvrij te maken, sprayen tegen luizen, een automatische anti-insekten spray voor in huis (denk aan zo'n brise ding, maar dan zonder het luchtje) en zo meer:  de karwei hier ziet er heel anders uit!
Maar goed, we zijn beginners en moeten nog veel leren. Bijvoorbeeld wat we moeten doen met een hockeyveld aan afgemaaid gras wat in de grasmaai auto zat. Voor het gemak maar even in een hoekje van de tuin gestort. Vandaag kwamen we er achter, dat we onbewust mee hadden gedaan met een experimen: hoe groot moet je grashoop zijn om het te laten broeien.... Het rookte al wel, maar er was nog geen vuur.
Wij zijn stadsmensen op het platteland: klinkt als een idee voor een film, een romantische komedie of een slapstick, want zoiets gaan we denk ik nog wel meer krijgen (want ik weet wel hoe een grote tomatenplant eruit ziet, maar een kleintje kan ik waarschijnlijk niet onderscheiden van al dat nieuwe onkruid hier).
Ik moet denk ik snel een paar van die hippe regenlaarsen hebben, dan heb ik ieder geval de looks nog.
Vandaar de titel lentevingers, ze zijn nog lang niet groen of iets wat er op lijkt..
Toch maar even rondbellen en vragen wat we nu met dat gras moeten doen; de compostbak is vol, het vuil wordt hier niet opgehaald en het gras moet wel straks twee keer per week gemaaid worden. Tips zijn welkom!

Huis en tuin (Marja)

En toen waren we thuis.... En wat voor huis! Na wat opstartproblemen (kapotte boiler, lekkage van de boiler, lekke toiletpot ed), begint het thuisgevoel nu een beetje te groeien. Het huis is oud, maar onlangs gerenoveerd. In NZ houdt dat in, dat er nieuwe verf op de muren zit, er is een stukje aangebouwd en er is een rug docter over de vloerbedekking gegaan. Isolatie? Waarom zou je geld uitgeven aan isolatie als je dat maar 4 maanden per jaar nodig hebt? De nachten nu  doen me denken aan de tijd dat we net samenwoonden  in een flatje met enkel glas en een gaskachel....
Maar goed. We hebben twee huiskamers, twee badkamers, twee voordeuren die niet gebruikt worden (waarschijnlijk omdat er een boom voor het tuinhekje gepland is...). Iedereen komt hier achterom. Daar hebben we een ruime parkeerplek vlak bij de dubbele garage.
Er zijn 4 slaapkamers, een kantoorruimte in de garage en een opslagruimte in het huis. Het huis wordt verwarmd door hetelucht kachels, heatpumps geheten.
Omdat we buiten het centrum zitten, kunnen we met een aantal dingen niet meedoen. Zo wordt de glasvezel overal aangelegd, maar niet in de buitengebieden. We hebben geen riolering maar een septic tank en de vuinis moeten we zelf wegbrengen naar het vuilstation. Tenzij we het door een particulier bedrijf  laten ophalen.
We zijn ook niet aangesloten op het waternet.... we krijgen het water direct uit een bron onder het huis... Dus er komt spa blauw uit de kraan, uit de douche en ik doe er mijn was mee! Wat een luxe! Als een echte vrouw wordt ik helemaal gelukkig als ik denk dat ik geen kalkaanslag heb in de afwasmachine en de badkamer zo schoon is...
Verder hebben we een mega mega achtertuin met een kas, moestuin, zwembad, mandarijnenboom, kippenhok, grasveld en zandbak; alles op een oppervlakte van ca een hockeyveld groot. Fons heeft zijn eerste ritje op de grasmaaimachine gehad, ge-wel-dig!
Al met al een goed gevoel zo.
En vandaag is de lente begonnen....