De kiwi's doen het zo gek nog niet: je organiseert een bijeenkomst, een lunch of diner en vraagt iedereen om iets mee te nemen: een plate (bord), gevuld met iets lekkers om te delen. Zo kun je een morning tea verzorgen voor veel mensen tegelijk, zonder dat jezelf de hele dag in de keuken staat. Het is normaal hier om bijvoorbeeld je eigen drank mee te nemen bij een bbq, ook handig om te weten. Maar soms word ik wel even een beetje wappie van al dat gepleet zeg maar.
Afgelopen maandag kwam dochter B. thuis. De dag erop zou ze een afscheids bbq hebben, omdat ze in jaar zes zit en na de vakantie naar de middelbare school gaat. Oh ja, het was de bedoeling dat ze een plate zou meenemen. Nu had ik net die dag boodschappen gedaan en ik haal dan niet reservegroentes in huis voor het geval dat... Gelukkig mocht ze ook een toetje meenemen. Kijk, en dat soort dingen heb ik altijd wel in huis. Dus er werd in de keuken maandagavond druk gewerkt aan de triple chocolate cookies en de beroemde dutch snow caramels.
Dinsdagmiddag om half drie bracht ik de jongste naar de opvang. In de hal was een aankondiging te lezen waarop stond, dat het kerstconcert een uurtje vervroegd was ivm een begrafenis van iemand uit de gemeenschap. Zo konden de mensen naar het concert en daarna naar de begrafenis. Maar ja, dan werd het wel 12 uur voordat het concert afgelopen was, dus was er besloten om er een lunch aan vast te plakken. En of de ouders een plate mee konden brengen?
Met een lichtelijk paniekerig gevoel in mijn hoofd probeerde ik het pand zo kalm mogelijk te verlaten. Wat moest ik nu hiervoor gaan bedenken?
Toen werd ik aangsproken door een moeder van de karate. Of ik wist dat het de laatste dag was van het seizoen? En dat er na afloop een bbq werd gehouden? en of ik een plate wilde meenemen?
Door al dat gepraat was ik bijna te laat op school, dus dat werd een sprintje naar het plein, waar ik heel even tijd had om na te denken. Oke, dat waren dus twee ongeplande plates zeg maar. Wat had ik nog in huis en hoe zou ik dat kunnen oplossen binnen twee uur tijd?
Nog puzzelend kwam mijn oudste dochter naar me toe: er was een klassefeest donderdag. En ze zouden een gedeelde lunch doen. Of ik een plate..... Toen brak ik. Niks zelf bakken, ik zou zeer onverantwoord een zak chips die klas inschuiven en klaar! Zeer voldaan over deze oplossing, keek ik mijn dochter aan en glimlachte ik breed. Natuurlijk kon ik voor wat zorgen! Ja, zei mijn aller-allerliefste dochter toen: want de juf had gezegd, dat er dit jaar geen zakken chips meer meegebracht mochten worden....
Zucht.
Maar na een afternoon tea met wat extra chocolade had ik alles weer op een rijtje: B. zou ik niet alle koekjes meegeven, een deel daarvan zou ik in een trommel met wat biscotti en pepernoten in een andere trommel stoppen. Die trommel zou ik meenemen naar karate. Ik had nog kokosbrood in de koelkast liggen en zou dat op brood kunnen doen voor de lunch van zowel de opvang als B. haar klassenfeest. En dan ook meteen maar voor het kerstfeest op playcentre dinsdag, want die zat er ook nog aan te komen.
Helemaal opgelucht en klaar voor alles zat ik met mijn trommeltje op mijn schoot bij de laatste les van karate. En toen kwam de moeder naar me toe. Met een verontschuldigende blik vertelde ze me, dat ze het verkeerd had begrepen. Er was al voor eten gezorgd en die plate had ik dus niet hoeven meenemen......
Een moeder die naast me zat zag mijn ontstelde blik en gaf me een tip van de eeuw: je koopt iets wat lijkt op iets wat je zou kunnen hebben kunnen bakken, doet dat op een bord en brengt dat mee. Klaar!
Die trommel met koekjes ligt nu op de praktijk. Ik had er geen zin meer in....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten