Seasons greetings (Marja)

Misschien is het ook wel een beetje mijn eigen schuld. Misschien ha dik vorig jaar niet zo enorm met leedvermaak aan NL moeten denken en dat ook nog eens uitgebreid ten toon moeten spreiden hier. Misschien  had ik iets ingetogener kunnen zijn toen ik vertelde over de 30+ temperaturen in de zomer, het heerlijke zwembad in de tuin waar veel te vinden waren. Oh, natuurlijk heb ik het ook gehad over de schaduwzijde: het insmeren, de chloor in de badkleding, dat het veel te warm was om te trainen of buiten te rennen.

Maar ik heb mijn nederige les geleerd. Met wel 9  (!!) graden op de thermometer heb ik maandag mijn kerstboodschappen gedaan. In de stromende regen ben ik de supermarkt ingerend. En in de stromende regen ben ik naar huis gereden. In de stromende regen heb ik de boodschappen naar huis gedragen en in de stromende regen moest ik weer terug naar de auto omdat ik nog wat vergeten was uit de auto te halen.  De verwarming loeit, 's avonds ging de open haard weer aan en toen ik met B. een stukje had gefietst en een enorme plensbui onderweg had opgevangen, heeft het een eeuwigheid geduurd voordat ik onder de douche weer een beetje ontdooid was.
Otago is duidelijk NIET hetzelfde als Blenheim. Over het algemeen genomen is dit niet echt een mooie zomer tot nu toe.  Maar ergens vind ik het wel oneerlijk. In juli waren de foto's en berichtjes over de hittegolven in NL  niet weg te klikken van mijn telefoon (uit pure jaloezie, ik geef het eerlijk toe...sorry nog voor het niet beantwoorden van jullie berichtjes toen. Ik zat even in een midwinterdip). En nu de tijd is om het weer bij jullie in te wrijven, is het gewoon pokkeweer! In de winter kun je hier dus wel je zomerkleren opbergen, maar in de zomer moet je je lange onderbroek (ja, John was er weer) toch maar bij de hand houden.....

Dus toen we ons gingen klaarmaken voor de kerstparade in Tapanui had ik me al volledig voorbereid op het typische Tapanui-weer. En wat bleek? De zon brak door, het werd warmer. Jas uit, zonnebril op. En het werd nog een beetje warmer. Vest uit, sjaal af , paraplu maar weg (ik had serieus ene sjaal om he...). Uiteindelijk hebben we supermooi weer gehad tijdens en na de parade, heerlijk! En we komen nog op de tv ook! De nationale tv wel te verstaan! Morgenavond op primetime avond nieuws weet iedereen in NZ, dat we in Tapanui de kerstparade hebben gehad.

De camerapleog van TV1 news

De Tapanui school praalwagen

Er waren diverse auto's uit het museum gehaald om mee  te doen

En toen werd ik best wel een beetje trots op dit kleine dorpje. En het viel me op, hoeveel mensen we in deze korte tijd hebben leren kennen. Natuurlijk kent Fons iedereen als patient, maar er waren er ook velen die we persoonlijk kennen en even gedag kwamen zeggen. Het voelde bijna als de kermis in Heiloo vele, vele jaren geleden. De aangename verrassing om bekenden tegen te komen en er even een praatje mee te maken maakte, dat het echt als thuis voelde hier vanavond.

Nu liggen de kinderen na te stuiteren in bed door alle indrukken, gewonnen prijzen (B. had de mooiste kleurplaat ingeleverd) en de late bedtijd. Dat gaat morgen een hele gezellige dag worden....

In ieder geval wens ik een ieder van jullie een hele gezellig kerst toe en de beste wensen voor het komende jaar!