Captijn downunder: Kerststukjes maken (Marja)

Afgelopen week ben ik bij een vriendin geweest die hielp met kerststukjes maken. Nu waren het niet echt kerststukjes en ze heeft niet echt geholpen. Laat ik het even uitleggen. Ze is net verhuisd en woont nu in een huis met een tuin die zo groot is, dat het drie uur duurt voordat het gras gemaaid is met zo'n autootje. Dat is alleen het gras. Er zijn mooie bloemen, struiken, perken, er staat zelfs een extra huisje op het terrein, een verborgen geheime tuin en meer, veel meer. Ze woont dus eigenlijk in een groot park. En laat ze nu ook eens bloemiste zijn van beroep!

Ze is met een snoeischaar de tuin rondgelopen en heeft allemaal mooie bloemen en takken gesnoeid uit de weelderige tuin. Die werden op een hoop gelegd naast de werktafel. En toen heeft ze voorgedaan hoe zo'n bloemstukje dan eruit zou kunnen gaan zien. ik heb er met mijn ogen bovenop gezeten, maar ze was sneller klaar dan ik kon bevatten. En mooi!

Gelukkig heeft ze mij en de andere deelneemsters "even op weg geholpen". En toen driekwart van mijn stukje af was, deed ik er zelf nog bloemen bij. Ze gaf de tip, om van een bloem de blaadjes te halen, zodat alleen het hart overbleef. En die kleurde dan weer mooi in mijn stukje. Met frisse moed begon ik de blaadjes eraf ter trekken zoals ik het haar had zien doen. Maar toen ik bij drie bloemen de kop van de steel had getrokken, heb ik toch maar (weer) om hulp gevraagd.

Ik heb ontzettend veel geleerd en heel veel bewondering gekregen voor de manier, hoe zij met haar vak bezig is. Het is ontzettend leuk om iemand bezig te zien, die passie heeft voor haar vak en met liefde iets doet, waar ze goed i is.

Het resultaat? Twee mooie stukjes, die nu op de tafel staan. En waar ik per ongeluk iets te veel water in het bakje had gedaan, zodat ik een spoor van water achter me liet toen ik naar de tafel liep vanuit de keuken.... Ik hou het denk ik maar toch bij bakken.....