zondag 22 december 2013

Tomtom (Marja)

Ik ben afgelopen week naar Dunedin geweest. Alleen.
Er was een vriendin uit Blenheim op reis door NZ met kinderen en haar ouders en we wilden elkaar weer even in het echt zien. Dunedin is relatief dichtbij (2 uur rijden), dus na het ontbijt zat ik in de auto.
Ik wist ongeveer wel waar ik moest zijn, maar voor de zekerheid had ik toch maar mijn tomtom aangezet. Want het centrum van Dunedin zit vol met leuke eenrichtingswegen en de parkeerplekken zijn soms lastig te vinden. En aangezien het bijna kerst is (met mensen die op het laatste moment kerstinkopen gaan doen),verwachtte ik het ergste.

Het eerste stukje was simpel: straat uit, snelweg naar Gore op, dan in de bocht afslaan richting Balclutha. Toen ik de snelweg 1 opdraaide vertelde de lieve mevrouw me: follow the route for 120 kilometer..... Tja, geen afslag nemen of nadenken. Tot Dunedin was het dus eigenlijk: snelweg op, in de bocht naar links, einde weg links en dan alsmaar rechtdoor. Eitje!

In Dunedin heb ik een heerlijke middag gehad. Lekker gegeten en gedronken, gewinkeld en gekletst.
Hoewel we nu zo'n beetje in het midden van niemandsland wonen, is het fijn om te weten, dat we met twee uur een beetje cultuur en lekker eten kunnen vinden.

Het nadeel van dit is, dat ik helemaal niet meer gewend ben aan de grote hoeveelheid spullen die er bestaan. Ik kreeg meteen een aanval van koopziekte en hebberigheid. Alleen de beperking van onze rekening weerhield me ervan om thuis te komen met een nieuwe fiets, een kaasmaakset, kerstdecoratie, nieuwe garderobe, een kilo verse witte kersen, kappers shampoo, nieuwe handtas, kadootjes voor de kinderen, wollen dekens, jade hangers en meer, veel meer..... Maar nu ik weet dat het er is, is het verlangen om weer een keertje terug te gaan groot. En ik waardeer het om een een og andere gekke manier ook meer. Juist omdat het hier in de buurt gewoon niet is denk ik.

Maar voor onze eigen (financiele) gemoedsrust moeten we denk ik de eerste keer dat we er weer zijn, alleen maar contanten meenemen en het pasje thuis laten. Want wat is retail therapy toch ontzettend leuk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten