donderdag 13 juni 2013

Point of view (Marja)

Ik keek laatst  (op aanraden van een vriendin, nog bedankt daarvoor!) een documentaire over ADHD in NL.
Daardoor keek ik weer even heel anders tegen NL aan.
  Je gaat er altijd vanuit, dat waar je zit, het goed is. Er is door de wetenschap over nagedacht, er zijn onderzoeken gedaan. Met die uitkomsten is er een beleid gemaakt die aanslaat en waar veel mensen baat bij hebben. Als ze het ergens anders dan totaal anders doen, is dat soms erg omschakelen. Of het  naar jou mening beter of slechter is, maakt dan niet uit.... maar het is altijd even wennen!

Hier in NZ bestaat er geen speciaal onderwijs. Iedereen gaat gewoon naar school en als je echt heel traag bent of heel slim, is er een hulpjuf die apart met je gaat zitten. De kinderen werken allemaal in niveaugroepen in de klas, dus je krijgt  in je klas onderwijs op maat. En op je eigen niveau ga je gewoon ieder jaar met je klasgenoten over.
Na een leeractiviteit is er een bewegingsactiviteit. Dat kan 5 minuten tikkertje zijn, een rondje rennen om het gebouw heen of gewoon even springen in de klas. Tijdens het krijgen van instructie van  bijvoorbeeld lezen, gaan de andere groepjes iets anders doen: een spelletje,  zelf lezen of achter de computer.

Ik ben leesmoeder in de klas van zoonlief en heb al heel wat jongens gezien, die in NL in aanmerking waren gekomen voor een etiket ADHD ( mijn eigen zoon ook; hij loopt, danst en springt door de klas en als hij 2 minuten blijft zitten, hebben we een record gevestigd! Maar als hij met de lego speelt kan hij  dan wel weer  stilzitten...). Toen ik de juf ernaar vroeg, zij ze, dat er op deze school maar 2 kinderen zitten (500 leerlingen) met medicatie voor de ADHD. Omdat die kinderen zichzelf zo erg in de weg zaten, dat dit voor het kind de beste oplossing was. Toen ik de namen van de jongen noemden die in de klas aan het rondrennen waren zei ze, dat jongens meer beweeglijk zijn  dan meisjes en dat die last hebben van " mieren in hun billen" . Dus daarom past zij haar lesprogramma daar op aan, zodat ook die jongens hun aandacht (voor zover ze dat hebben) erbij kunnen houden.  Die jongens laat ze ook in de klas wat meer vrij, zodat als er aandacht nodig is, ze dat ook kunnen opbrengen. En dat gebeurt dan ook.  Ze laat ze veel  buiten rennen tussen de lessen door, zodat de de spanning van de gegeven concentratie even uit hun systeem kan en ze weer leeg zijn voor de volgende leerperiode. En na de lunch is het tijd voor de lichamelijke dingen/ do things  (zang, dans, gym, drama, creatieve vakken) in plaats van de nadenkvakken/ think things.

hier noemen ze dat messy play en dat is goed voor de ontwikkeling.... ik noem het: AAAAARRGHH!!!


Om dezelfde reden, hebben ze in de lagere klassen veel meer beweging dan bij de seniors. Ik vind dit zo interessant om te horen! Want deze drukke kinderen zijn echt niet minder druk dan een gemiddelde adhd-er in NL, neem dat maar van me aan. Maar om een een of andere reden lijken de marches van wat normaal is, hier een stuk verder opgerekt  te zijn dan dat wij in NL hebben afgesproken. Misschien wel, omdat er toch niets aan te doen is. De medicatie wordt pas na een zeer strenge procedure voorgeschreven en er zijn toch al zoveel niveaus in de klas, dat eentje meer of minder de klas echt niet zal verstoren.   Als juf heb je het er mee te doen en ligt het aan jou om het aanbieden van de lesstof op een behapbare manier aan te bieden. En daar worden de juffen dan ook erg creatief in heb ik gemerkt.

Dit gebeurt dus niet in de klas... rennen gebeurt buiten! Bovendien hebben ze hier niet zulke tafels ;-)


Ik ben toch wel benieuwd, hoe het met S. in de klas zou zijn verlopen. Groep drie is een heftige groep. Van kleuter ineens lang stilzitten, zwoegen op de fijne motoriek.... Ik ben benieuwd hoe zich dat had geuit in zijn gedrag. Toch jammer, dat ik met mijn eigen kinderen geen dubbelblind onderzoek hiernaar kan doen. Of gewoon een groep  Nederlandse adhd-ers hierheen halen, dieet en prikkels aanpakken en dan hier het onderwijs systeem in....kijken wat er gebeurt! Maar aangezien we dan vast weer problemen krijgen met een een of andere  ethische commissie (iets met niet weghalen bij de ouders, taalbarriere etc), denk ik, dat dit niet gaat gebeuren.


Zie je wel dat ze  we ze hier rustig krijgen... gewoon online te bestellen!



Ik geniet er van , om deze verschillen te zien, te ervaren. Maar soms vind ik echt, dat we het in NL een stuk beter voor elkaar hebben. En daar verandert niemand iets aan! Dat gooi ik dan maar onder het kopje: trouw blijven aan je eigen achtergrond en cultuur; en ondertussen kan ik dan heerlijk zeiken over bijvoorbeelde de gebrek aan isolatie en zo.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten