Zo heb ik een tijdje terug besloten, om te kijken of het mogelijk is, om mijn NZ registratie als verpleegkundige hier voor elkaar te krijgen. Dat project heeft behoorlijk wat haken en ogen, maar het zou geweldig zijn, als ik in de normale kantooruren weer zou kunnen werken als K. naar school gaat in 2015!
Aan de andere kant, een paar dagen in de week open zijn als NL bakker en zo mijn brownies, gevulde koeken, speculaas en bokkepootjes hier aan de man te brengen lijkt mij ook wel heel aantrekkelijk. Nu is Tapanui niet zo groot en ik heb niet de illusie, dat mensen er helemaal vanuit Gore een half uur voor zouden gaan rijden, maar het idee lijkt me gewoon helemaal ge-wel-dig!
En dan kwam er nog een nieuwe carrieremogelijkheid bij: melken.
Afgelopen weekend was ik dan eindelijk een keertje mee met het melken met een vriend van ons. Er waren zo'n 350 koeien die gemolken moesten worden en ik mocht meehelpen. Na het aantrekken van een overall, groot plastic schort, laarsen, extra losse (waterbestendige) mouwen en speciale melkhandschoenen (echt, het stond op de doos!), ging ik de melkstal in, waar de dames al bijna binnen waren.
Even tussendoor een paar dingen die je moet weten: Een :koeien zijn echte kuddedieren en snel zenuwachtig. Twee: zenuwachtige koeien ontlasten zich van hun zenuwen door zich ehhh, ja, te ontlasten zeg maar. De koeien kenden mij niet, werden zenuwachtig van mij (drie: als je een koe in de ogen aankijkt worden ze bang van je. Vier: een bange koe schijt nog meer dan een zenuwachtige koe). En temidden van dit geweld vroeg ik mijzelf af, of al die extra kleren dit allemaal wel zouden kunnen houden.
Maar er was werk aan de winkel. Het melken werd me uitgelegd ( 4 cups, aan elke uier een cup), de bandjes werden uitgelegd (rood bandje:voor niet melken, groe achter.... of was het nou andersom......) en ik kon aan de slag zeg maar. Met het kolven van vrouwen in mijn hoofd begon ik vriendelijk en lief naar de koe te gaan....maar dat werkt dus helemaal niet he!
Na koe nummer weet ik veel had ik het truukje toch wel door. Niet dat de koeien daar minder zenuwachtig van werden trouwens: bij iedere nieuwe club liep ik al weg om de zenuwen ( en de uting daarvan zeg maar) tot een minimum te beperken, maar helaas hoorde ik dan achter me, dat het ook bij deze club niet helemaal gelukt was. En serieus: op een gegeven moment doet die poep er eigenlijk allemaal niet zo erg meer aan toe. Het werk moest gedaan worden!
Na afloop mocht ik helpen met een schoonspuiten van de betonnen aanloopweg. Dat gebeurt met een spuit, waar een grote druk op staat (veel groter dan dat je verwacht trouwens). Nog een tip: als je de spuit loodrecht naar beneden houdt en je zet dan het water aan , spuit het resultaat van een zenuwachtige kudde direct omhoog je haren en gezicht in. Niet oke.
En wist je, dat de geur van koeienpoep blijft zitten ook na het handen wassen, douchen en insmeren met een lekkere lotion?
Later hoorde ik van G., dat de koeien me wel aardig vonden en dat ik talent had voor het melken. En eerlijk? Ik vond het ontzettend leuk om te doen! Maar niet zo leuk, dat ik er om de dag om 4:00 uur (dat is dus in de ochtend he!!) mijn bed uit te gaan en dan gezellig nog een dag of wat naar de koeienpoep te ruiken. Hoewel me wel een baan als "cupper" is aangeboden...... zucht.... misschien toch nog maar een nachtje over slapen...
 |
| Eerste laag: de overall |
 |
| Eerste deel van de kudde in de schone stal! |
 |
| In de kuil staan de melkers |
 |
| Volop aan het werk (en met het nemen van de foto zat mijn telefoon onder de zenuwachtigheid...) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten